Адчувальны нюх — галоўная «зброя» ў прафесіі парфумера. Некаторыя лічаць іх таленавітымі хімікамі, а для іншых стварэнне ўнікальнага водару — сапраўднае чараўніцтва. Нягледзячы на вялікую канкурэнцыю ў гэтай сферы, прафесійных майстроў — лічаная колькасць, а ў нашай краіне на дадзены момант ён усяго адзін. Як стварыць унікальную парфуму, што будзе падыходзіць менавіта вам, якія кампаненты выкарыстоўваюцца пры стварэнні духоў, чым перашкаджае моцны нюх у звычайным жыцці і пра многае іншае нам распавёў Улад Рэкуноў.
Калі пераступаеш парог студыі нашага героя, з'яўляецца ўражанне, што прыйшоў у госці да сучаснага алхіміка. На адной сцяне вісіць палічка з мноствам размаляваных флакончыкаў, а на іншай — велізарная колькасць шклянак з рознымі кампанентамі, з якіх і стварае свае ўнікальныя водары наш суразмоўнік. Але перш за ўсё Улад паказвае нам разварот газеты «The New York Tіmes» за 2014 год, дзе ў артыкуле пад загалоўкам «Эмігранты — гонар Амерыкі» згадваецца беларуска Софія Гройсман — адна з самых тытулаваных парфумераў свету.
— Займацца тым, што цяпер раблю, не было марай майго дзяцінства, але менавіта гэтая жанчына ўнесла вялікі ўклад у тое, каб я стаў прафесіяналам. У мяне эканамічная адукацыя, і спачатку я ніяк не быў звязаны са сферай прыгажосці і мастацтва — для мяне стварэнне духоў уяўляецца менавіта так. Потым па волі лёсу стаў прадаваць оптам парфуму. Гэтым займаўся доўгі час, пакуль у адзін момант не ўсвядоміў, што хачу развівацца далей. Але не як прадавец, а як чалавек, які стварае ўнікальны пах для кожнага чалавека. Маім першым настаўнікам у дадзенай сферы стаў спецыяліст савецкага парфумерпрама Яўген Пак, які пазней і пазнаёміў мяне з Софіяй Гройсман. Пасля чаго я з'ехаў навучацца на парфумерныя фабрыкі ў Францыі і Бельгіі, дзе тая працавала. Дарэчы, яна тады стварала водар для Беларусі, але нешта з ім не «зраслося», і прапанавала пашчыраваць над ім, што стала для мяне велізарным гонарам і натхненнем.
У ходзе размовы наш герой прызнаецца, што навучанне парфумернаму мастацтву — справа нялёгкая і не з танных. Затое цяпер у яго ёсць уласная студыя, а кліентамі з'яўляюцца тыя людзі, пра якіх ён і падумаць не мог у пачатку сваёй кар'еры. Сярод іх Валерый Меладзэ, Цімаці, Вольга Плотнікава, Інна Афанасьева і многія іншыя вядомыя артысты.
— Наогул, працэс стварэння індывідуальнага водару досыць доўгі і асаблівы. Спачатку кліент выбірае, у якой форме мы з ім будзем супрацоўнічаць: ужывую або анлайн. Калі ён выбірае першы варыянт, тады мы сустракаемся ў мяне ў студыі, размаўляем мінімум паўгадзіны. За гэты час я не толькі даведваюся аб перавагах у водарах самога чалавека, але і аналізую яго. Мала хто ведае, але нават колер вашых валасоў, а тым больш ваш голас могуць падказаць парфумеру, які водар будзе ідэальны для вас. Пасля гэтага ствараю тры-пяць пробных асобнікаў і паказваю іх заказчыку. Праўда, часта бывае так, што даводзіцца дапрацоўваць іх, бо людзі не заўсёды ведаюць, чаго яны хочуць. Калі ж кліенты выбіраюць другі варыянт камунікацыі, то мы робім усё тое ж самае, толькі па відэасувязі.
Улад тлумачыць нам, што калі чалавеку падабаецца парфума з цытрусавым водарам, то дадаць у склад апельсін або цытрын і змяшаць са спіртам — «не пракаціць». У састаў водару можа ўваходзіць да некалькіх сотняў розных кампанентаў, але наш герой аддае перавагу ў рабоце прыкладна трыццаці, максімум — пяцідзесяці. Акрамя таго, суразмоўнік абвяргае яшчэ адзін міф пра састаў парфумы. Многія думаюць, што водары ствараюць з натуральных эфірных алеяў, але на самай справе кампанентаў расліннага і жывёльнага паходжання не так шмат. У прыродзе, напрыклад, няма азонавага эфірнага алею або алею бэзу, ландыша, малака. Большасць кампанентаў, якія выкарыстоўваюць парфумеры, — штучна сінтэзаваныя. Таксама яшчэ адным не менш рэдкім складнікам у водарах з'яўляюцца афрадызіякі. Некаторыя думаюць, што гэта проста маркетынгавы ход, але яны сапраўды існуюць і вельмі эфектыўныя. Напрыклад, мёд, цытрусы, спецыі, мідыі — усё гэта павышае лібіда.
— Кліенты ў мяне бываюць самыя розныя, уласна, як і іх пажаданні. Многія могуць падумаць, што самы працяглы па часе выканання заказ я рабіў для якой-небудзь знакамітасці, але гэта не так. Адна жанчына, якая працавала на рынку, мела свой гандлёвы аб'ект з рыбай і вырашыла стварыць індывідуальны водар для сябе. Мне на гэта спатрэбілася сем месяцаў: ёй увесь час нешта не падабалася, больш смелыя пахі ёй здаваліся мужчынскімі, а больш простыя — «бабулінымі». У выніку ёй спадабаліся два зыходнікі, з якіх, дарэчы, яна таксама доўга не магла выбраць. Былі ў мяне і дзіўныя замовы. Адзін раз прасілі паўтарыць водар 1984 года. За гэты заказ я ўзяўся, але было вельмі няпроста спачатку знайсці рэцэптуру, затым я сутыкнуўся з тым, што некаторыя кампаненты ўжо даўно не выпускаюць. Але ў выніку заказчык застаўся вельмі задаволены.
Акрамя парфумы для дарослых, Улад стварае духі для дзяцей. Да гэтых кліентаў ён ставіцца з асаблівай увагай, бо адчувае адказнасць за іх здароўе. У складзе водараў для юных спажыўцоў Уладзіслаў выкарыстоўвае мінімальную колькасць спірту і розных алеяў, каб не нанесці шкоду скуры. А вось узроставымі заказчыкамі парфумер па-сапраўднаму захапляецца. Ён лічыць, што калі чалавек у шаноўным узросце разумее важнасць духоў, то гэта прыкмета адсутнасці інтэлектуальнага згасання.
— Усе мы разумеем, што стварэнне ўнікальнай парфумы — справа не з танных. Кошт залежыць ад некалькіх крытэрыяў, пачынаючы ад аб'ёму і заканчваючы колькасцю пераробленых версій па жаданні заказчыка. Асноўны кошт вылічваецца, вядома, зыходзячы з саставу водару і флакона, у якім будуць знаходзіцца духі. Кошт многіх кампанентаў можа перавышаць цану ў пяцьдзясят еўра за грам, а ў слоічку, які мне трэба набыць, іх мінімум дзесяць. Флаконы таксама бываюць розныя. Самыя простыя — гэта шкляныя з мінімальным узорам. Пару разоў бывала такое, што кошт таго, у чым будзе захоўвацца водар, быў вышэйшы, чым ён сам. Я рабіў упакоўку ў выглядзе вялізнай мілай пчолкі, у якой замест вачэй было дзве парфумы — мужчынская і жаночая. А сама пчала была зроблена з дарагіх матэрыялаў і натуральнага футра. Гэта была замова мужчыны з Канады на вяселле дачкі. Адным з самых дарагіх заказаў была парфума ў флаконе ў выглядзе крыштальнага мікрафона для Мірэй Мацье, заказчыкам быў арганізатар яе гастроляў у Мінску.
Нягледзячы на ўсю ўнікальнасць прафесіі парфумера, яна мае адзін велізарны недахоп, калі выходзіш за парог рабочай прасторы. Гаворка ідзе аб выдатным нюху. У якасці прыкладу Улад прывёў нам гісторыю, як пайшоў аднойчы ў банк па асабістых справах і стаяў у чарзе за чалавекам, ад якога ішоў вельмі моцны спецыфічны пах. Пасля гэтага ён цэлы тыдзень правёў на бальнічным.
— Вывучыцца ў нашай краіне на парфумера, каб атрымаць дыплом, нерэальна. Ва ўсім свеце такіх устаноў настолькі мала, што іх можна пералічыць па пальцах, прычым для паступлення ўжо трэба мець хімічную адукацыю. Ёсць, вядома, спосаб ісці ў памочнікі да розных майстроў або на фабрыкі па вытворчасці парфумы. У мяне таксама ёсць курсы, дзе я навучаю людзей асновам парфумернага мастацтва. Акрамя таго, арганізоўваю адмысловыя майстар-класы на тэму «Як самастойна выбраць для сябе ідэальную парфуму». Сёння падзялюся з вамі некалькімі парадамі. Па-першае, трэба вызначыць, які тып водару вам больш блізкі. Іх наогул вельмі шмат, асноўныя — гэта нішавыя, цытрусавыя і гэтак далей. Пасля таго як вы даведаліся, што прыкладна будзеце шукаць, ідзём у краму, пырскаем духі на пробнікі і выбіраем з усіх два-тры, што спадабаліся найбольш. Іх мы і наносім на ўчасткі скуры. А потым — самае галоўнае: сыходзім з крамы з нанесенымі водарамі і да канца дня глядзім, наколькі яны падабаюцца, як раскрываюцца на целе. Галоўнае, памятайце, што ваша парфума — гэта частка вас саміх, і запомніць вас могуць менавіта па ёй. А якое меркаванне вы сфарміруеце ў навакольных людзей, залежыць ад таго, які водар нанесяце на сябе.
Ангеліна НОВІКАВА, студэнтка ІV курса Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
