Насця Краўчанка: Спяваю пра рамонкі, але ў душы — рокерша

Любяць ці не любяць? Як спяваецца ў песні Насці Краўчанкі, — дзяўчыны, якая ў свае дзевятнаццаць гадоў творчасцю і абаяннем змагла пакарыць сэрца, лічы, кожнага беларуса, варажыць на рамонку тут дакладна не варта. Пра тое, з чаго пачынаўся творчы шлях маладой артысткі, дзе яна чэрпае натхненне і якія мае планы на будучыню, Насця расказала нам у інтэрв’ю.

— Пакуль у дзяцінстве ўсе хацелі стаць касманаўтамі ці прынцэсамі, у мяне было дзве мары. Я марыла быць пракурорам альбо выступаць на сцэне. Дакладна не ведала, як складзецца жыццё, але душа ўвесь час жадала чагосьці творчага. Як бачыце, пракурорам я не стала, а са сцэнай склалася! Недзе гадоў з чатырох пачала ўжо ўсведамляць сваю мэту, таму што мяне цягнула да музыкі. І нават калі не ўсё атрымлівалася, я працягвала развівацца ў гэтым кірунку. Цяпер я ўжо шмат дасягнула ў сваёй дзіцячай мары.

Нягледзячы на тое што Насця ўжо з’яўляецца прафесійным артыстам, свой самы першы выступ яна ўзгадвае з асаблівым хваляваннем.

— Выступленне тое адбылося на ранішніку ў дзіцячым садку. Я была ў мілым ружовым касцюмчыку і спявала песню Уладзіміра Якаўлевіча Шаінскага «Знік сабака». Назвала б гэта нават міні-спектаклем, бо мне паставілі цэлую сцэнку, і ў ёй я разыгрывала сваю ролю. Здарылася са мной нават непрадбачаная сітуацыя, як у сапраўдных артыстаў. У нейкі момант мне здалося, што песня заканчваецца, і пачала адыгрываць канцоўку, але раптам пачула, што пачынаецца яшчэ адзін куплет. І ў свае тады шэсць гадоў я не разгубілася і выкруцілася так, што ніхто нічога не заўважыў.

Адным з пераломных момантаў у жыцці нашай гераіні стаў удзел у музычным шоу талентаў «Х-Фактар Беларусь». Насця не толькі змагла прайсці перадкастынг праекта, у якім узялі ўдзел больш за чатыры тысячы канкурсантаў, але і здолела стаць адной з суперфіналістак гэтага конкурсу.

— Калі я пачула, што ў Беларусі збіраюцца запусціць гэтае шоу, то вельмі ўзрадавалася. Вядома, ведала аб існаванні падобных праектаў у іншых краінах, пару разоў нават паступалі прапановы паўдзельнічаць, але мама лічыла тады, што гэта не мэтазгодна: марнаваць час, сілы і сродкі. Адна дарога ў іншую краіну чаго вартая. А тут табе ўсё побач, і такая крутая магчымасць! Але з-за таго, што пачалася ўспышка каранавіруса, праект прыпынілі. І пра тое, што пачынаюцца кастынгі, я даведалася толькі праз год. Адразу паведаміла навіну маме, і мы вырашылі ўдзельнічаць. Спачатку былі кастынгі па гарадах, а потым ужо ў Мінску. Я ўдзельнічала і ў Баранавічах, і ў сталіцы, каб падвоіць шанцы. І калі на кастынгу ў Мінску арганізатары ўспомнілі, што я ўжо была ў іх, то мне стала вельмі прыемна! Тады з’явілася ўпэўненасць, што ўсё раблю правільна. Пра тое, што мяне дапусцілі да кастынгу з членамі журы, даведалася ў канцы чэрвеня, седзячы ў сяброўкі дома. Я была проста на сёмым небе ад шчасця. А праз некаторы час даведалася, што паступіла ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт на тэалагічны факультэт.

Калі Насця ехала на кастынг з членамі журы, то ўжо адчувала сябе шчаслівай, што змагла прайсці так далёка. І, як прызнаецца сама дзяўчына, была гатовая да любога развіцця падзей. Але, вытрымаўшы і гэты этап, а пасля трапіўшы ў трэніровачны лагер, зразумела, што не жадае спыняцца і будзе змагацца да перамогі. Так і атрымалася: Насця стала фіналісткай конкурсу і народнай улюбёнкай.

— Несумненна «Х-Фактар» вельмі моцна паўплываў на маё развіццё як артысткі. Лічу, што кожны конкурс у жыцці важны і прыносіць самае галоўнае — досвед. І на кожнай памылцы, зробленай на такіх спаборніцтвах, ты вучышся. Напрыклад, стрэсаўстойлівасці. Для мяне гэта вельмі важная якасць. Бо сцэна — гэта месца, дзе можа здарыцца шмат непрадказальнага, і трэба заўсёды захоўваць здаровы розум і стрыманасць.

Калі спытаць Насцю пра любімую песню з яе рэпертуару, то яна, смеючыся і не раздумваючы, называе «Рамонкі». Бо гэтая кампазіцыя стала яе візітнай карткай, яе словы на канцэртах хорам падпяваюць і дзеці, і дарослыя. Разам з тым, дзяўчына прызналася, што ў душы яна сапраўдная рокерша. У рэпертуары артысткі ёсць песня, напісаная ў стылі поп-рок, пад назвай «Цырк», якая грэе яе душу больш за ўсё, хоць яна і менш папулярная.

— Я захапляюся тымі, хто нечага дабіваецца. Але калі казаць пра «куміраў», то іх у мяне няма. Ёсць дэталі ў розных артыстаў, людзей, якія мяне чапляюць. У кагосьці, напрыклад, крутыя касцюмы, а ў іншага тэмбр голасу. І калі мне прапануюць заспяваць дуэтам, то я заўсёды — за! Зноў жа, таму што гэта дае багаты досвед.

У Іnstagram маецца каля 15 фан-акаўнтаў, прысвечаных творчасці Насці. Артыстка заўсёды рада сваім прыхільнікам і з задавальненнем праводзіць з імі фан-сустрэчы. Як прызнаецца, «хоць і рэдка, але вельмі душэўна і трапна».

— Я ўдзячная дзяўчатам, якія вядуць мае фан-акаўнты. У іх адчуваецца шчырая любоў да мяне і маёй творчасці. Акрамя актыўнасці ў сацыяльных сетках, часта дораць розныя падарункі. У асноўным гэта штосьці мілае.

Нельга не адзначыць і яркія канцэртныя вобразы нашай суразмоўніцы. Па словах Насці, у гэтым «вінаваты» каранавірус.

— У мяне былі свае доўгія русыя валасы, але, пакуль падчас каранавіруса сядзела дома на каранціне, захацела перамен. Падышла да мамы і сказала, што хачу карэ, зрабіць чубок, пафарбавацца ў чорны і пагаліць віскі. Мякка кажучы, мама здзівілася (смяецца). З гэтага спісу маіх эксперыментаў са знешнасцю мне дазволілі толькі пагаліць патыліцу, каб пры распушчаных валасах гэта не кідалася ў вочы. Але, каб спатоліць маю прагу змен, мы з мамай пайшлі ў краму з парыкамі, абралі чорны парык са стрыжкай «карэ» і чубком. І так супала, што літаральна праз месяц пасля гэтай пакупкі быў кастынг на «Х-Фактар», куды я вырашыла паехаць у вобразе. З таго моманту і пачала эксперыментаваць з парыкамі. Зараз я прыпыніла гэта, пафарбавалася ў блонд, і мне вельмі падабаецца.

Любімым заняткам Насці з’яўляюцца шпацыры. Таму пры любой магчымасці яна імкнецца хадзіць пешшу. Артыстка прызналася, што з задавальненнем знялася б у фільме альбо агучыла б якога-небудзь персанажа мультфільма.

— Зараз вельмі шмат працую, ствараю новыя песні, і хутка выйдзе свежая кампазіцыя. Таксама ідуць здымкі кліпа на трэк «Пушкін». 

А яшчэ я вырашыла дадаць новых фарбаў у сваё жыццё і запісалася на заняткі па ігры на барабанах. Наогул, я больш люблю не расказваць пра планы на жыццё, а проста ажыццяўляць задуманае, атрымліваючы асалоду ад моманту.

Ангеліна НОВІКАВА

Фота з архіва гераіні