Пра тое, як салдат купіў мыла, як сквапнасць давяла да дрэнных наступстваў, памылку дзяўчыны і не прыстасаванага да жыцця мужа.
Пра ўдачу на ўступным экзамене, пабудку рана ў нядзелю і як сталічны скульптар пасядзеў у рэстаране за чужы кошт.
Надзя і Ала (гэта цяпер яны ўжо Сямёнаўна ды Іванаўна) сябравалі з самага маленства, а потым ужо і сем'ямі.
Пра не той інструмент, хітры план вывучыць нямецкую мову і тое, як перавыхаваць суседку.
Пра навасёла, які ўсім выхваляўся, «замежны адпачынак» і чэргі падчас перабудовы.
«Звязда» неяк правільна пісала, што ёсць такое месца, дзе чалавеку добра аднаму. Гэта — прыбіральня.
Якраз у тыя залатыя гадкі ў мяне, студэнткі педінстытута, скончылася першая практыка...
Рубрыцы — гадоў з 20. Трэба распачаць нешта іншае... Былі такія думкі.
Пра нявернага мужа, мянушку, моцнае падзенне на галалёдзе і залаты крыжык.
Пра тое, як ачуняў глухі чалавек, няўдалы паход па грыбы і сырую бульбу замест цукерак.
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
![](/banners/banner-position-5.jpg?127")
