На пачатку маёй дыпламатычнай службы ў Швейцарыі запрасіў мяне на рыбалку старэйшы калега з Масквы.
...Гэты вясковец быў вельмі шчыры працаўнік, да таго ж ніколі не квапіўся на чужое, нават на калгаснае
Хітра ўладкавана чалавечая памяць. Бывае, нешта ўбачыў-пачуў, а што — хоць забі — назаўтра не ўспомніш, а нешта — якраз наадварот — «ляжыць» там гадамі ці нават дзесяцігоддзямі і ўспамінаецца досыць часта...
Пра тое, як пасварыліся двое суседзяў, жыццё ўтраіх у вёсцы і самагоншчыкаў.
Пра прагноз першага снегу, прафілактыку каранавіруса і бегуна ў трусах.
Пра тое, як выступ на беларускай мове абудзіў дэпутатаў, і тое, як «захалтурыць» мужа.
Пра не той «хвост», недаверлівага кіраўніка і канфлікт паміж свякроўю і нявесткай.
Пра дрэнную ваду ў сталіцы, першае школьнае каханне і тое, як паслухмяная дачка трапіла ў выцвярэзнік.
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
![](/banners/banner-position-5.jpg?619")