Пабачыла свет кніга Кастуся Кірэенкі «Вандроўнае шчасце: рыбацкая паэма»

У Выдавецкім доме «Звязда» пры падтрымцы Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь пабачыла свет кніга вядомага беларускага пісьменніка Кастуся КІРЭЕНКІ «Вандроўнае шчасце: рыбацкая паэма». 

Добра вядомы твор не аднойчы прыходзіў да чытача ў самых розных выданнях на беларускай і рускай мовах. Галоўны лейтматыў мастацкага расповяду — жаданне паказаць хараство роднай старонкі вачыма рыбака-вандроўніка. «Калі і як гэта пачалося? — пачынае свой дыялог з чытачом пісьменнік Кастусь Кірэенка. — За прамяністымі маякамі маленства схаваўся ў сініх незабудках духмяны стромісты бераг; пераліваецца, вызвоньвае песню лета задумны Сож; і нешта такое роднае, такое бясконца дарагое раптам прынясе далёкі ўспамін, што сэрца ажно заные і балюча зашчыміць, нібыта забаіцца: а можа, тое ўсё лепшае ўжо даўно аджыло, даўно страчана...

Дзіўна... Далібог, дзіўна...

Хіба ж такое можа стацца, каб аджыло самае дарагое?..

Хіба ж сэрцу было б чым узнаўляць свае сілы, было дзеля чаго трывожыцца і радавацца, калі б самага дарагога ў яго не стала?.. Старонка родная, сіні бераг, цішыня плёсаў, плёскат хваль, тумановыя світанкі, сонца на ўсходзе, зялёныя зоры, водар лугоў... Усё, як адна несціханая, невыказная песня, звініць і нясе мілы напеў праз жыццё...» 

Чытанне першых радкоў гэтага твора, які народжаны шмат дзесяцігоддзяў назад, першае кніжнае выданне — 1977 годзе, нагадала старонкі твораў і іншых пісьменнікаў — нашых Віталя Вольскага, Уладзіміра Дубоўкі, старонкі прозы і паэзіі неўміручага Якуба Коласа з яго цёплымі, душою прадыктаванымі зваротамі да рэк і лясоў, старонкі рускіх класікаў Канстанціна Паўстоўскага, Міхаіла Прышвіна, Юрыя Казакова, старонкі адкрытага з дзяцінства Віталія Біянкі... Дарэчы, яшчэ ў 1954 годзе выйшла ў Мінску кніга В. Біянкі ў перакладзе Кастуся Кірэенкі — «Хто чым спявае». Прыродалюбства — вось што магнетычна прыцягвае і да згаданых твораў, і да «Вандроўнага шчасця»... 

«Калі ж гэта пачалося? З якой хвіліны вядзе сваю сцежку зачараванасць красою бацькоўскага краю, смутак па мясцінах непаўторных і незабыўных, дзе пляскотныя хвалі, бы казачныя самацветы, сыплюцца, наплываюць на пахкі аер, дзе серабрыстая плотка весела падміргвае вокам, быццам мае сказаць табе нешта дужа таемнае і святое?

З якой хвіліны прыйшла ў душу неўтаймаваная асцярога — каб ніколі не страціць гэтае шчодрасці зямлі, гэтага бясконцага хараства?

З якой хвіліны прыйшло ў душу адчуванне, што ты — жывая часцінка сваіх светлых рачных абшараў, сваіх сонечных і грымотных небасхілаў, сваіх патаемных сцяжыначак-пуцявінак да самага шчаслівага берага?

Гэтую кнігу я назваў рыбацкай паэмай, а паэму —с ветлым іменем „Вандроўнае шчасце“. Бо ў ёй і папраўдзе — сказ пра сходжаныя і нясходжаныя рыбацкія прыгоды. 

Пра пясчаныя віры, дзе гуляе між глыбінёю і травамі і ўсміхаецца мудрай усмешкаю нязлоўлены асілак-лешч. Пра шчаслівыя кручкі і блешні, якія сабралася ў скрынках і на сыноў, і на ўнукаў, і на праўнукаў...» І яшчэ: Калі гэта пачалося — што ўсю зямлю чалавек па сардэчным парве пачаў лічыць сваёй роднай матуляй?"

Перагарніце старонкі «Вандроўнага шчасця» — і вы здзейсніце ўнікальнае віртуальнае падарожжа па рэках Беларусі. Дзе толькі не шукаў свае рыбацкія ўдачы Кастусь Кірэенка?! Бярэзіна, Сож, Свіслач, Проня, Балачанка, Волма, Вілейскае водасховішча... Цеплыня, з якой пісьменнік расказвае пра свае ўдачы, пра любаванне стромкім і ціхім цячэннем, колерам вады і тых травінак, кветак, якімі абсыпаны берагі беларускіх рэк, наталяе чытача дабрынёю, светласцю... 

У новым выданні ўпрыгожваюць старонкі «рыбацкай памяці» сённяшнія фотаздымкі тых мясцін, якімі вандраваў Кастусь Кірэенка. Аўтары фотаздымкаў — Уладзіслаў Цыдзік і Уладзімір Шафарэнка. 

Мікола БЕРЛЕЖ