Самыя цікавыя матэрыялы «Звязды» за тыдзень

Н. НІКАЛАЕВА. «Пакаленне Z»

(«Звязда» ад 19 студзеня)

— Як трапна спецыялісты сфармулявалі тое, што мы назіраем штодня ў класе! Нядаўна са здзіўленнем заўважыла, што мае вучні не ведаюць, куды клеіць марку на канверт! Для іх гэта найвышэйшы пілатаж... А зносіны ў сацыяльных сетках праз смайлікі? Падлеткам не трэба аніякіх слоў, усе свае пачуцці яны выказваюць праз сімвалы. Навошта траціцца на эмоцыі? Што я яшчэ заўважыла ў сваіх выхаванцаў: яны лічаць сябе дарослымі, але насамрэч ім уласцівы інфантылізм. Абсалютна згодна з тым, што вучыцца школьнікі хочуць «са скокамі і бубнамі». На традыцыйным уроку адразу пачынаюць сумаваць. Матывавана займаюцца толькі тым, што ім цікава, а большую частку школьнай праграмы проста ігнаруюць. Кажуць, што «гэта ім не патрэбна для паступлення». Раней бы я ахарактарызавала такія паводзіны як юнацкі максімалізм, але цяпер лічу іх стаўленне і да школы, і да настаўнікаў, і да бацькоў спажывецкім. Ні настаўніцкі, ні бацькоўскі досвед іх не цікавіць, ён для іх «безнадзейна састарэў». Пры гэтым, калі ў іх штосьці не атрымліваецца, вінаватыя бацькі ці педагогі. Яны даволі жорсткія і нецярплівыя. Нацэленыя толькі на хуткі вынік. Можа быць, мне трэба прызнацца ў прафесійнай дэфармацыі ці ў тым, што я не ўпісваюся ў сучасныя рэаліі, але я лічу, што мы гадуем патэнцыяльных кар'ерыстаў , якія будуць распіхваць локцямі іншых для дасягнення ўласных мэт. Буду вельмі рада памыліцца...

Алена Іванаўна, г. Баранавічы

Д. Каско. «Крыніца антысанітарыі ці прыкмета камфорту»

(«Звязда» ад 20 студзеня)

— Прачытала артыкул пра заварванне смеццеправодаў і сартаванне адходаў і вырашыла, што проста павінна падзяліцца з вамі сваёй гісторыяй, дакладней, гісторыяй маёй бабулі. Ёй таксама, як і гераіне матэрыялу, ужо каля 80 гадоў. Яна нарадзілася ў Мінску ў сям'і патомных лекараў, але сваё жыццё звязала з біялогіяй. Нягледзячы на тое, што бабуля ўжо амаль 10 гадоў на пенсіі, любімую справу яна не кінула: рэгулярна абменьваецца з калегамі кнігамі і часопісамі на прафесійную тэматыку. А некалькі гадоў таму яна запісалася на курсы для пажылых людзей і засвоіла інтэрнэт.

У нашай сям'і менавіта яна першая загаварыла аб сартаванні смецця, пачала адкладаць і адносіць у суседнюю школу макулатуру, потым аддзяляць пластык, цяпер у яе ёсць асобнае вядро і для шкла. Яна тлумачыць, што гэта адзінае, чым яна яшчэ можа дапамагчы экалогіі. І калі хто-небудзь з яе родных ці знаёмых не прытрымліваецца яе прыкладу, яго чакае працяглая лекцыя пра нядбайнасць. Так што свядомасці ўсе ўзросты пакорлівыя!

Карына, г. Мінск

Н. Дрындрожык. «Нас пяцёра: чатыры сцяны і я»

(«Звязда» ад 21 студзеня)

— Наколькі я зразумела з тэксту, гэтая жанчына з пакручастым лёсам вышывае гладдзю славутых беларусаў. Партрэты Караткевіча і Скарыны падарыла Слуцкаму музею. А вось Колас і Купала жывуць у яе дома. Падумалася — можа, нашым сталічным музеям было б цікава набыць у калекцыю работы Зінаіды Паўлаўны? А ёй лішняя капейка дапаможа наблізіцца да мары — выдаць кнігу ўспамінаў.

Надзея Паўлаўна

— Добры дзень! Я працую ў музеі Янкі Купалы. Размаўляў з нашым фондавым аддзелам. Ёсць пэўны інтарэс, зацікаўленасць мець партрэт Купалы. Але ці ёсць у вас больш якасны, павялічаны здымак гэтай вышыўкі? Ці можаце даслаць? Трэба ведаць яшчэ памеры твора, тэхніку выканання.

Павел Каралёў

— Які цесны свет! Гэта бабуля з нашай вёскі, дзе мама вырасла!

Таццяна Хляцэвіч

— Вось гэта чалавек! Даў жа бог талент! Няхай ёй хопіць сіл і здароўя ажыццявіць свае планы і мары!

Таццяна Ермаліцкая

С. Бусько. «Міхаіл Орда: кожны калектыўны дагавор павінен значна паляпшаць становішча работнікаў»

(«Звязда» ад 24 студзеня)

— Усё правільна сказана і пра схаваныя скарачэнні, і пра тое, што наймальнік заўсёды ў больш выгаднай пазіцыі, чым работнік. Напішыце яшчэ пра ахову працы. Я працую на будоўлі і ведаю пра выпадкі атрымання траўмаў і гібелі людзей на будаўнічых пляцоўках не па чутках. Сябар працаваў у Маскве і расказваў, што там пры будаўніцтве шматпавярховых будынкаў абавязкова выкарыстоўваюць ахоўна-ўлоўліваючыя сеткі. А ў нас выкарыстанне такіх сетак носіць рэкамендацыйны характар, і ад іх часта адмаўляюцца, спасылаючыся на адсутнасць фінансавых сродкаў. Але ж гэта было б усім выгадна. Не будзе калецтваў і гібелі людзей — не трэба будзе выплачваць пацярпелым і іх сем'ям немалыя грашовыя кампенсацыі. Ды і калі проста па-чалавечы — усе будуць жывыя і здаровыя і не будзе лішняга гора ў сям'і...

Аляксей Куніцкі, г. Брэст