Смех — гэта сонца: яно праганяе зіму з чалавечага твару

Хто б спрачаўся з Вікторам Гюго — мы не будзем, хоць бы таму, што ў адмысловым слоўніку да кароткага «смех» — даўжэзны пералік эпітэтаў. Там — ну вядома ж! — і дружны, і доўгі, і адчайны, і хрыплы... Ціхі, свабодны, шалёны, бязгучны, вар’яцкі, гамерычны, раскацісты... Усяго (ці паверыце?) пад сотню слоў!

---

На смех можна некага падняць і з яго ж — пакаціцца альбо паехаць!.. Можна яшчэ кіснуць, класціся, лопнуць, нават паміраць...Каб потым (ну згадзіцеся!) нібы ажыць, як пасля добрай лазні — у якую, што важна, ні табе ваду насіць, ні дровы паліць... Аніякіх затрат: нешта ўбачыў, пачуў, прачытаў, часам хвілін не патраціў, а ў памяці засталося — то на гады, то назаўжды... Як асобныя выпадкі з жыцця, як слоўкі нашых дзяцей, як любімыя тосты-анекдоты ці тыя ж (да гонару!) вершаваныя радкі да здымкаў звяздоўца Анатоля Клешчука (светлай памяці!). Першы з іх — з прапановай прыдумаць подпіс — «Звязда» надрукавала гадоў 20 таму. Трохі пазней — аб’явіла конкурс на найлепшы, стварыла журы, на кожным этапе вызначала і ўзнагароджвала пераможцаў, завочна (і нават «вочна») перазнаёміла аўтараў… Дрэнным заставалася адно: здымкі ды ўсе ўдалыя варыянты подпісаў друкаваліся раней, аўтары найлепшых (яшчэ і на думку чытачоў) называліся пазней... І толькі ў навагоддзе «пазлы» сыходзяцца. Такім чынам — выніковы агляд: увага на здымак, потым — на подпісы, а далей — усміхаемся, прыгажэем, маладзеем, здаравеем... Жывём! Не ведаеце, як? Не перажывайце: гэтага ніхто не ведае, а вось на добрае паспадзявацца трэба!

«Бедны Янка: у дом цягае ўсё, што жонка загадае...»

На верандзе ў Сярогі

Усюды рогі, рогі, рогі...

Распыталі, 

дзе ж ты ўзяў?

Гэтак многа!..

Як і ўлезла?

Той з пантамі адказаў:

Жонка з горада прывезла!

Сужэнцы Клімовічы

г. Мядзел

---

Ясь да бізнесу не здатны:

Абы грошы марнаваць!

Рогі ж можна мець 

бясплатна,

Калі жонцы волю даць!

Аляксандр Матошка

Расонскі раён

---

На адстрэл

лясных жывёл

Патрабуецца дазвол.

Ясь сказаў:

«А мне пляваць,

Магу і так папаляваць!»

І хадзіў...

Маскіраваўся!..

На рагах —

такі папаўся!

І цяпер больш

не палюе:

Недзе ў Комі лес пілуе.

Соф’я Кусянкова

Рагачоўскі раён

---

Алкаголь здароўю 

шкодзіць?

Ды як вып’еш, — 

весялей.

Рогі, кажаце, не ў модзе,

Але ж з імі — 

нейк смялей!

Эльяш Банель

г. Мінск

---

Ў жонкі спраў —

заўжды па вочы

Падмагчы сужэнец хоча:

Каб ёй клопат меншы быў,

Рогі сам сабе купіў.

Аляксей Цімошка

Валожынскі раён

---

Мой знаёмец барадаты

Нейкі час

хадзіў рагатым,

А затым

за паўлітроўку

Уступіў суседу жонку,

Сам

завёў яму дахаты:

Хай пабудзе й той 

сахатым.

Мікалай Старых

г. Гомель

---

«Порткі доўга праціраў Пеця ў кабінеце...»

Як настане 

дзень зарплаты, —

Хоць не ідзі ты,

брат, дахаты!

Жонка просіць справаздачу

Потым выявіць нястачу...

Адусюль

і як цыркачка,

Яна выцягне заначку.

Гэтым летам — быў замах:

Адшукала ў трусах.

Іна Алісевіч

Уздзенскі раён

---

Ані ноччу, ані днём

Не гуляў бы ты з агнём:

Не падлазіў да суседкі,

Бо здадуць бабулі-сведкі.

Любоў Чыгрынава

г. Мінск

---

Калі жанчына

па характары, —

За шчасце ў лес 

яе звазіць...

А ўжо на ровары 

ці трактары

Не прынцыпова 

можа быць.

Мікалай Камароўскі

г. Орша

---

Порткі доўга праціраў

Пеця ў кабінеце

Ён канторай кіраваў

У курортным месце.

Вочкі бачылі, што ўзяць

Ручкі заграбалі...

Мог бы 

й далей працаваць

Ды пад с... далі.

Аліна Войцік

г. Гродна

---

Многім збрыдзела 

спякота...

Ясь — не слухае ныцця:

Менш адзення — 

меней поту,

І ў жонкі менш мыцця.

Віктар Сабалеўскі

г. Узда

---

«Думаў, шчасце ў руцэ? Глянуў — трактар у рацэ!..»

Жонка клікнула: 

«Абед!»

Напрасткі рвануў Міхед:

У ваду, як чорт панёс!

Хоць паблізу —

добры мост...

Трактар — сеў,

абед — адклаўся.

...Хто б на працу 

так спяшаўся!

Валерый Гаўрыш

г. Чавусы

---

Галалёдзіца

як фактар:

Павяло

з дарогі трактар —

Напрасткі, па цаліку,

З горкі, 

носам у раку...

Трактарысту б 

век маліцца,

Што там 

мелкая вадзіца!

Аляксандр Матошка

Расонскі раён

---

Трактарыстам

пасля змены

Часам мора 

па калена:

Што начальства?!

Што ДАІ?!

Узяў на грудзі і гані...

Думаў, шчасце ў руцэ?

Глянуў — трактар у рацэ!

Сужэнцы Астроўскія

г. Мінск

---

У калгасе «Светлы шлях»

Справы сёння — 

проста швах:

Луг у студзені касілі,

Сп’яну трактар утапілі,

А вясной снягі сышлі, —

І ля берага знайшлі...

Калі добра пашукаць,

Можна і сеялку падняць.

Соф’я Кусянкова

Рагачоўскі раён

---

Сёння марыў Саша

Апынуцца

ў Дашы:

Прапанову ёй зрабіць,

Каб заўсёды 

разам быць...

Планы зблытала паводка:

«Беларус» жа

не падлодка.

Валянціна Гудачкова

г. Жыткавічы

---

На Каляды Ясь... 

купаўся,

Значыць, Новы год 

удаўся?

Мікалай Камароўскі

г. Орша

«Вася марыў жыць прыгожа: яхты, мора, падарожжы...»

Можа, нецвярозым

дзядзька сёння быў?

На лясную сцежку

ранічкай «прыплыў»...

Хіба ж выпадае

тут яго кідаць?

Трэба разам з лодкай

На буксір узяць.

Мікалай Старых

г. Гомель

---

Ну чаму з табою, дзед

Нам заўсёды 

столькі бед?!

Як цябе ў тваёй байдарцы

Перавезці ў іншамарцы?

...Дзед, каб мог, 

дык адказаў,

Але ж лыка не вязаў.

Соф’я Кусянкова

Рагачоўскі раён

---

Трое... 

Ўкуляцца ў байдарку...

Там, за дрэвамі, 

канал...

Каб да іх яшчэ аўчарку,

Быў бы новы серыял.

Валянціна Гудачкова

г. Жыткавічы

---

Вася марыў жыць прыгожа:

Яхты, мора, падарожжы

(ды яшчэ зімой — у лета),

Пляж, «музон», 

віно, кабеты...

Ёсць!

Рамантык той у лодцы!

Да вады прывезлі хлопцы:

Патрымаў вясло ў руках...

І адчуў, што справы швах.

Віктар Сабалеўскі

г. Узда

---

У дзеда — скварка,

У дзеда чарка,

У дзеда — новая байдарка!

Не праплыць, 

дык пасядзець...

Прыязджайце паглядзець!

Аляксандр Матошка

Расонскі раён

«На мастках — раней бывала, каб нырнуць, — чарга стаяла...»

Засмакталі многіх дачы —

Памідоры, агуркі...

Хоць на здымку ды пабачым

Як балдзеюць хлапчукі!

Іван Янкаў

г. Мінск

---

Што цяпер перажываць

За хрыбет ці шыю?

Можаш голаў адарваць —

З робата прышыюць!

Сужэнцы Астроўскія

г. Мінск

---

На мастках —

раней бывала,

Каб нырнуць, —

чарга стаяла...

Што ж цяпер?

Спякотны дзень,

А ў чарзе — хіба што цень.

Любоў Чыгрынава

г. Мінск

---

Юнацтва

бесклапотныя гады

Імклівай птушкай

адляцяць у вырай.

На жаль,

яны не вернуцца сюды,

Дзе сальта спрытна мог

круціць над вірам.

І толькі

фотаздымак у «Звяздзе»

Табе напомніць

пра былыя леты...

Імгненняў многа

прыйдзе ў чарадзе,

Няхай жа

не забудзецца і гэта!

Аляксандр Матошка

Расонскі раён

---

Трэба нешта дадаць? Тады…

Апошні (сёлета) агляд конкурснай пошты (а разам з ім і чарговы здымак) змешчаны ў нумары за 15 снежня, і першыя дзясяткі подпісаў пошта ўжо прынесла. А значыць, рубрыцы жыць! Паспрабуйце свае сілы. Уважліва паглядзіце на здымак (на сайце — «Калейдаскоп», «Хто каго?»), прыдумайце подпіс (можна некалькі, але трапных, дасціпных, кароткіх — не больш за восем радкоў) і дашліце ў рэдакцыю. Шанц на выйгрыш (падпіску на «Звязду») мае кожны.

Ад яе ж тост не тост?

Не, няма ў тым бяды,

Што змяняюцца гады —

Сустракаць іх рады!

Хай сыходзіць год стары!

Хай прыходзіць малады,

Але ж хай... не га́дам!

Валянціна ДОЎНАР