За фестывальны тыдзень у Віцебску прайшло без малога дзве сотні падзей — маштабных і лакальных, афіцыйных і нефармальных, музычных і мастацкіх. Пабываць паўсюль і пабачыць іх усе, безумоўна, задача з шэрагу навуковай фантастыкі. Але некаторыя самыя цікавыя імпрэзы і тыя, што адбыліся сёлета ўпершыню, карэспандэнты «Звязды» пастараліся наведаць, занатаваць і скласці для чытачоў фрагменты фестывальнай мазаікі.
«Песнярам» — 50. Музычны «віртуальны музей», прысвечаны юбілею легендарнага ансамбля, стаў, бадай, адзіным канцэртам, дзе ўся зала (а Летні амфітэатр умяшчае больш за шэсць тысяч чалавек) падпявала УСЕ песні, бо мы ведаем іх з дзяцінства, ад «Каляд» да «Александрыны», ад «Волагды» да «Чырвонай ружы». Дырэктар і мастацкі кіраўнік БДА «Песняры» Раман Козыраў адзначыў, што хоць у цяперашнім складзе калектыву няма ніводнага з першых «Песняроў», але ёсць пераемнасць: «Для маладога пакалення артыстаў і музыкантаў «Песняры» — не проста ансамбль, а музычная плынь, кірунак фолк-рокавай музыкі, каля вытокаў якой стаяў Уладзімір Мулявін. І мы стараемся не толькі захоўваць, але працягваць і развіваць гэтыя традыцыі». Невыпадкова ансамбль атрымаў ад Пастаяннага камітэта Саюзнай дзяржавы спецыяльны дыплом «За творчае ўвасабленне ідэй дружбы народаў Беларусі і Расіі».
Сэлфі з казкай. Фэст вулічнай культуры «На сямі вятрах», які праходзіць у фестывальнай сталіцы пяць гадоў запар, зноў сабраў больш за 120 удзельнікаў з розных краін: вулічныя тэатры, батлейкі, музыканты, танцоры, паэты, жывыя скульптуры, майстры фаер-шоу збіралі вакол сябе на сямі пляцоўках цэлыя чэргі. Ахвотныя маглі паглядзець перформансы, навучыцца танцаваць бразільскую карнавальную самбу, індыйскія танцы альбо сальсу, завязаць вузельчык на памяць разам з паэтамі-дэкламатарамі, паспяваць з бардамі, сфатаграфавацца з жывымі скульптурамі. І, мяркуючы па водгуках у сацыяльных сетках, фэст «На сямі вятрах» без публікі не застанецца!
Вялікі КВЗ. Ці ведаеце вы, колькі чалавек уваходзіць у Клуб вясёлых і знаходлівых у Беларусі? Вось і мы не ведалі, запыталіся ў дырэктара афіцыйнай лігі «КВЗ.бел» Міжнароднага саюза КВЗ Аляксея Чыстова. Дык вось, без уліку школьных камандаў, колькасць і склад якіх пастаянна абнаўляюцца, у Беларусі каля 250 вясёлых і знаходлівых камандаў і не менш чым 10 тысяч актыўных гульцоў!
На «Славянскім базары» ўпершыню выступілі разам у вялікім канцэрце дзве беларускія зборныя «Belarusы» і «Кролікі-ваяры» і чатыры каманды з Вышэйшай лігі, добра знаёмыя нам па тэлеэфірах: «Руская дарога», «Трыёд і дыёд», «Плюшкі імя Яраслава Мудрага» і «Саюз». Удзельніца цюменскай каманды «Саюз», спявачка і тэлевядучая Алена Гушчына падзялілася: «Я раю ўсім, у каго толькі ёсць магчымасць, гуляць у КВЗ. Нават калі вы не будзеце займацца гэтым далей, гульня раскрывае ў чалавеку схаваныя таленты, і ты зусім па-іншаму глядзіш на свет.У цябе ззяюць вочы і з'яўляюцца свежыя ідэі!»
Танцы на лёдзе. Дзяржаўны балет на лёдзе Санкт-Пецярбурга — адзіны ў свеце, які ставіць класічны балет на каньках. У Віцебску паказалі дзве пастаноўкі: «Папялушка» і «Лебядзінае возера». У Лядовым палацы, а не на тэатральнай сцэне гэта глядзелася нязвыкла, але відовішчна. І калі адзін са спектакляў пра Папялушку з тэхнічных прычын адмянілі, то другі сабраў аншлаг.
Мастацтва цярпення. Яшчэ адзін дэбютант «Славянскага базару» — цыркавое акрабатычнае шоу з Паднябеснай. Але акрамя яго, кітайская дэлегацыя прадставіла на форуме выстаўку традыцыйных рамёстваў. «Гэта шоўк», — паказвае нам майстрыха двухбаковай сычуаньскай вышыўкі нітку таўшчынёй з валасок. Такая работа займае некалькі месяцаў, але затое, напрыклад, у вышытага мядзведзя-панды выразна бачна кожная шарсцінка! Не менш працаёмкія і драўляныя карціны, якія наносяцца іголкай (раней такія знаходзіліся толькі ў дамах чыноўнікаў высокага рангу і самога імператара), альбо драўляныя ўпрыгожанні з эфектам металу — іх доўга паліруюць, а потым наносяць парашковую фарбу... Безумоўна, экзотыка ручной працы каштуе дорага, але затое і выглядае эфектна!
Нашы людзі. На «Задзвінскім кірмашы», куды арганізатары сёлета не пусцілі гандляроў штампаванай драбязой, а пакінулі толькі беларускую прадукцыю, аўтарскія вырабы і сувеніры, мы пазнаёміліся з адметным калектывам — віцебскім народным ансамблем гусляроў «Садко». Вось ужо чатыры гады яны выступаюць на фэсце цалкам бясплатна, прапагандуюць народную песню і музыку, а адна з удзельніц калектыву Тамара Малчанава збірае і сама складае прыпеўкі — акурат як чытачы — заўсёднікі звяздоўскай рубрыкі «Алё, народ на провадзе!».
Натуральна, гэта толькі малая частка цікавінак, пра якія хацелася б расказаць, — заўжды здаецца, што самае цікавае засталося па-за кадрам. Камусьці не хапіла класічнай музыкі, камусьці рока, камусьці кіно (яно наогул знікла з праграмы) альбо паэтычнага слова. Але, мабыць, галоўнае — фестываль не стаіць на месцы, і ўжо заўтра, абяцае яго дырэктар Глеб Лапіцкі, пачнецца падрыхтоўка да наступнага года. Чакаем валошкавага лета-2020?
Вікторыя ЦЕЛЯШУК
Фота Ганны ЗАНКАВІЧ
Віцебск — Мінск
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
