Светлыя знакі сяброўства

У Вы­да­вец­кім до­ме «Звяз­да» па­ба­чы­ла свет се­рыя кніг кітайскіх паэтаў на беларускай мове

У се­рыі кніг «свет­лыя зна­кі: паэ­ты кі­тая» ча­ты­ры паэ­тыч­ныя збор­ні­кі прад­стаў­ля­юць мас­та­коў сло­ва роз­ных ча­сін — Ван Вэя, Ду Фу, Лі Бо, Ай Ці­на. У кні­гах па­да­дзе­ны і пе­ра­кла­ды, зроб­ле­ныя ў роз­ныя дзе­ся­ці­год­дзі — Ула­дзі­мі­рам Ду­боў­кам і Ры­го­рам Ба­ра­ду­лі­ным, а ў най­блі­жэй­шы час — Мі­ко­лам Мят­ліц­кім, Тац­ця­най Сі­вец, Раг­не­дам Ма­ла­хоў­скім, На­ву­мам Галь­пя­ро­ві­чам. Над пад­рых­тоў­кай се­рыі да дру­ку пра­ца­ваў аў­та­ры­тэт­ны між­на­род­ны са­вет (акра­мя бе­ла­рус­ка­га бо­ку ў склад яго ўвай­шлі пе­ра­клад­чы­кі і паэ­ты з Азер­бай­джа­на і Кі­тая — Чын­гіз Алі аглу і Гао Ман). Сам твор­чы пра­ект на­ступ­ным чы­нам пра­ка­мен­ці­ра­ваў кі­тай­скі пісь­мен­нік Гао Ман (на­ра­джэн­нем з 1926 го­да, ён яшчэ на­пры­кан­цы 1950-х гг. пе­ра­клаў кні­гу вер­шаў Мак­сі­ма Тан­ка на кі­тай­скую мо­ву):

— За­ду­ма­ны і част­ко­ва рэа­лі­за­ва­ны бе­ла­рус­кі­мі ка­ле­га­мі пра­ект, пры­знац­ца, ураж­вае. Гэ­та як свое­асаб­лі­вы рэ­не­санс ці, дак­лад­ней, уз­лёт у кі­тай­ска-бе­ла­рус­кіх мас­тац­кіх і лі­та­ра­тур­ных ста­сун­ках. Но­выя пе­ра­кла­ды ў да­да­так да ра­ней­шых да­зва­ля­юць га­ва­рыць пра ства­рэн­не шко­лы бе­ла­рус­ка­га мас­тац­ка­га пе­ра­кла­ду ў звяз­цы з кі­тай­скай лі­та­ра­ту­рай. Я ві­таю бе­ла­рус­кіх сяб­роў у су­вя­зі з та­кой пра­цай! І вель­мі спа­дзя­ю­ся, што по­руч з ува­гай да кла­січ­най лі­та­ра­ту­ры та­кая ж ці­ка­васць бу­дзе пра­яў­ле­на да су­час­най паэ­зіі і про­зы. Кі­таю ёсць што па­ка­заць і рас­ка­заць све­ту. І ві­даць па ўсім, што ў бе­ла­рус­кай мо­ве іс­нуе ўвесь ар­се­нал маг­чы­мых мас­тац­кіх срод­каў здзейс­ніць гэ­ты па­каз і гэ­тае ад­люст­ра­ван­не.

Ад­на з укла­даль­ніц се­рыі — рэ­дак­тар Воль­га Аляк­се­е­ва пад­крэс­лі­вае, што, дзя­ку­ю­чы ра­бо­це над кні­га­мі з пра­ек­та «Свет­лыя зна­кі: паэ­ты Кі­тая», ёй нашмат бо­лей ад­крыў­ся Кі­тай, яго куль­ту­ра і лі­та­ра­ту­ра. «Ве­ру, што се­рыя пра­доў­жыць сваё іс­на­ван­не, — га­во­рыць Воль­га Аляк­се­е­ва. — Ве­даю, што пе­ра­клад­чыц­кая пра­ца ўдзель­ні­ка­мі пра­ек­та пра­цяг­ва­ец­ца. Ду­маю, што бу­дзе ў се­рыі з ча­сам прад­стаў­ле­на і су­час­ная паэ­зія. Вель­мі ха­це­ла­ся б уба­чыць і бе­ла­рус­кія кні­гі Цюй Юа­ня — пер­ша­га вя­до­ма­га паэ­та Кі­тая, ге­ні­яль­най паэ­тэ­сы Лі Цінь­чжаа. Да­рэ­чы, да за­сва­ен­ня іх спад­чы­ны ўжо пад­сту­пі­лі­ся на­шы паэ­ты...»

Іе­рог­лі­фы, што азна­ча­юць у пе­ра­кла­дзе «свет­лыя зна­кі», ста­но­вяц­ца пра­вад­ні­ка­мі сяб­роў­ства дзвюх яр­кіх і ба­га­тых лі­та­ра­тур — кі­тай­скай і бе­ла­рус­кай. На­га­да­ем, што ў роз­ныя га­ды ў Пе­кі­не і ін­шых га­ра­дах Пад­ня­бес­най бы­лі вы­да­дзе­ны кні­гі бе­ла­рус­кіх пісь­мен­ні­каў: Ян­кі Ку­па­лы, Ар­ка­дзя Ку­ля­шо­ва, Іва­на Ша­мя­кі­на (ка­ля дзе­ся­ці яго ра­ма­наў і апо­вес­цяў!), Пет­ру­ся Броў­кі, Ян­кі Маў­ра, Кан­дра­та Кра­пі­вы, Ва­сі­ля Бы­ка­ва, Свят­ла­ны Алек­сі­е­віч...

Па­вел Аль­со­вы.