Развітанне з Генадзем Буралкіным

2 студзеня пайшоў з жыцця Генадзь Васільевіч Буралкін, таленавіты скульптар, аўтар манументаў, якія ўпрыгожваюць розныя куткі Беларусі. Плённа працаваў не толькі як мастак, але і кіраўнік — у перыяд з 1990 да 2001 года ўзначальваў Беларускі саюз мастакоў. Многія калегі дэгэтуль выказваюць шчырую ўдзячнасць за прыкладзеныя ім намаганні на гэтай пасадзе.

Генадзь Буралкін нарадзіўся 12 лютага 1942 года ў горадзе Ленінагорск (Казахстан). З 1970 да 1976-га вучыўся ў Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце. У 1980 годзе быў прыняты ў Беларускі саюз мастакоў.

Скульптар працаваў з рознымі матэрыяламі, але больш любіў бронзу, камень, дрэва. З іх дапамогай ствараў манументальныя і станковыя работы, прысвечаныя гісторыі і нацыянальным традыцыям. Сярод найбольш вядомых твораў — помнік Міндоўгу ў Навагрудку, памятны знак у гонар 850-годдзя Гродна, манумент «Шахцёрская слава» ў Салігорску, серыі «Скачок», «Жыцень», «Берагіня», «Абліччы камянёў», «Лель», кампазіцыі «Вясна Перамогі», «Уз’яднанне Усходняй і Заходняй Беларусі», «Яблынька»... Разам з Аляксандрам Фінскім Генадзь Буралкін стварыў скульптурную кампазіцыю з Апалонам і музамі, якая ўпрыгожвае фасад Вялікага тэатра Беларусі. Аўтар помніка «Ружы», прысвечанага памяці загінулых на станцыі метро «Няміга». Між тым займаўся і графікай — засталіся выдатныя серыі «Славянскія матывы», «Ноч на Івана Купалу», «Раніца», «Святло і цені», «Усяночная» ды іншыя.

У свой час Генадзь Буралкін быў удастоены Граматы Вярхоўнага Савета БССР. У 1997 годзе атрымаў медаль Францыска Скарыны. Бадай што гэта ўсе значныя ўзнагароды майстра за некалькі дзесяцігоддзяў актыўнай працы...

Выказваем шчырыя спачуванні родным і блізкім мастака.