У Беларусі працуюць цэнтры, якія ананімна і бясплатна дапамагаюць падлеткам

16-гадовая Кацярына (імя зменена) скардзілася на трывожнасць, беспадстаўныя істэрыкі і слёзы без прычыны. Яна не прымала сябе, свайго цела. Адчувала часты галаўны боль і перажывала, што, калі хлопец кіне яе, яна не зможа жыць. З такімі праблемамі дзяўчына звярнулася да псіхолага ў цэнтр, сяброўскі да падлеткаў, дзе ёй дапамаглі. За 20 гадоў у Беларусі створана ўжо 58 цэнтраў, якія за апошняе дзесяцігодзе дапамаглі выратавацца 500 тысячам падлеткаў.

Падлеткавы ўзрост рэдка бывае лёгкі, і гэта правіла працуе ў абодва бакі. У дзяцей пачынаецца гарманальная перабудова арганізма, якая выклікае моцны эмацыянальны скачок. Падлеткі адчуваюць, што не належаць сабе і не разумеюць, чаму ім так дрэнна. Дарослыя ў гэты час таксама пакутуюць, бо дзеці аддаляюцца ад іх і часта «б’юць» па самых балючых месцах, кажуць спецыялісты.

Цэнтры, сяброўскія да падлеткаў, — месцы, куды падлеткі могуць звярнуцца па дапамогу па хвалюючых пытаннях бясплатна і ананімна. Могуць атрымаць кансультацыю псіхолага, акушэра-гінеколага, нарколага, валеолага і педыятра, прайсці тэст на ВІЧ. Сістэму такой дапамогі падлеткам аказвае Мністэрства аховы здароўя пры падтрымцы ЮНІСЕФ у Беларусі. Дзякуючы іх сумесным намаганням у цэнтрах створана бяспечная і даверлівая атмасфера для хлопцаў і дзяўчат.

...Мама Кацярыны хвалявалася, назіраючы за зменамі паводзін дзяўчыны, аднак пераконвала сябе, што з дачкой усё нармальна і тая проста лянуецца. Пасля дыягностыкі ў псіхолага высветлілася, што ў Каці клінічна выражаная дэпрэсія і высокая трывожнасць. Яе накіравалі да псіхіятра, які выпісаў лекі і прызначыў карэкцыйныя заняткі з псіхолагам. Маці плакала, бо не падазравала, што ўсё настолькі сур’ёзна.

Каця раз на тыдзень хадзіла ў цэнтр на заняткі цягам трох месяцаў. За гэты час яна змагла прыняць сябе, навучылася спраўляцца з трывогай. Маме дзяўчыны далі рэкамендацыі, як наладзіць стасункі з дачкой. А сама Каця на апошняй сустрэчы са спецыялістамі сказала: «Я навучылася атрымліваць задавальненне ад жыцця і жыць тут і цяпер, а не страхам будучага і памылкамі мінулага».

— У бацькоў і псіхолагаў розныя задачы, і яны не ўзаемазамяняльныя, — кажуць псіхолагі і раяць звяртацца па кансультацыю ці рэкамендаваць цэнтры сваім дзецям. — Зварот да псіхолага не абясцэньвае бацькоў, не сведчыць пра тое, што яны не спраўляюцца са сваімі задачамі. Любіць, клапаціцца, выхоўваць, падтрымліваць, разам бавіць час, гуляць — задача бацькоў. Псіхолаг жа дапамагае пераадольваць цяжкія жыццёвыя сітуацыі, спраўляцца з крызіснымі перыядамі самастойна ці з удзелам спецыяліста.

Знайсці адрасы і тэлефоны цэнтраў можна па спасылцы.

Ірына СІДАРОК