За што можна ўпадабаць чалавека? Мне здаецца, за тое, што ён цікавы, што ён не падвядзе і не падмане, за тое, што да яго ты можаш звярнуцца ў любы час і з самым патаемным, за тое, што ён блізкі табе па душы.
Вось так і з газетай, хоць пазнаёміліся мы, на жаль, зусім не ў мінулым стагоддзі. Я толькі гадоў 15 выпісваю і пастаянна чытаю «Звязду».
Але ж пры гэтым не расказаць, колькі цікавага, патрэбнага і павучальнага знайшла на яе старонках! Ніколі не прапускала і не прапускаю артыкулы Святланы Яскевіч, Алены Ляўковіч, Веранікі Канюты, Сяргея Расолькі, з нецярпеннем чакала і чакаю «Простую мову» Валянціны Доўнар. А з якімі разумнымі і вясёлымі людзьмі пазнаёмілі яе конкурсы «...Народ на провадзе!», «Хто каго?»!
Не прапусціш і «Фотасловы» Яўгена Пясецкага. Без увагі, без роздуму не пакінеш здымкі Анатоля Клешчука. Асобныя з іх нагадваюць творы імпрэсіяністаў.
Даспадобы і звяздоўская «Сямейная газета», з цікавасцю чытаю, чым жыве наша моладзь, як працуе «блізкая ўлада»...
Але ж галоўная адметнасць «Звязды» — не толькі яе блізкасць да людзей, але і родная мова. Праз газету (мяркую па сабе) яна заваёўвае душы, нагадвае, хто мы такія, адкуль.
І таму я вельмі хачу, каб чытачоў у «Звязды» было як найбольш, каб наша першая з дзвюх дзяржаўных моў сапраўды стала першай, каб пашырала свой уплыў у грамадстве.
Валянціна Гудачкова, г. Жыткавічы
P.S. Вы таксама выпісваеце альбо купляеце ў кіёсках «Звязду»? І хацелі б расказаць, чаму? Калі ласка! Самыя цікавыя лісты будуць змешчаны на старонках газеты.
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
