Роўна праз тыдзень пачне сваю работу Усебеларускі народны сход, які, паводле Канстытуцыі, цяпер набыў статус найвышэйшага органа народнай улады. Сярод 1200 яго дэлегатаў — прадстаўнікі ўсіх рэгіёнаў нашай краіны, кіраўнікі вялікіх прадпрыемстваў і жыхары невялікіх вёсак. Мы вырашылі бліжэй пазнаёміцца з дэлегатамі УНС з розных куточкаў Беларусі. Нашы ўласныя карэспандэнты пагаварылі з тымі, хто быў выбраны на прадстаўнічы сход ад мясцовых Саветаў. Гэтых людзей аб’ядноўвае любоў да месца, дзе яны жывуць, і клопат аб тым, каб малая радзіма жыла і развівалася.
«Людзі вельмі прасілі, я і пайшла...» Так аб пачатку сваёй дэпутацкай дзейнасці на вёсцы расказвае Наталля Пінчук. Наталля Пятроўна — дэпутат Паселіцкага сельсавета — дэлегат Усебеларускага народнага сходу, на якім будзе прадстаўляць родны Хойніцкі раён Гомельшчыны.
Жыве і працуе народная выбранніца ў вёсцы Звяняцкае Паселіцкага сельсавета. Наталля Пінчук — загадчыца філіяла «Звяняцкі сельскі клуб-бібліятэка» Хойніцкага раённага дома культуры.
«Вельмі адказная, уважлівая, спагадлівая да людзей. Усе яе так і называюць — «Наша Наташа» — і душэўна расказваюць пра свайго дэлегата ў раённым Савеце дэпутатаў.
Паселіцкі сельсавет, на тэрыторыі якога жыве і працуе Наталля Пінчук, другі па велічыні ў Хойніцкім раёне і найбольш пацярпелы ад аварыі на ЧАЭС. Практычна ўсе населеныя пункты сельсавета ў свой час трапілі пад абавязковае адсяленне. Колькасць насельніцтва і ў цэлым домаўладанняў на гэтай тэрыторыі зменшылася амаль у чатыры разы.
— Сама родам з вёскі Веляцін. Выйшла замуж і пераехала ў Звяняцкае, дзе і жыву ўжо 15 гадоў.
У вёсцы ў нас — 83 чалавекі. Дзяцей да 18 гадоў — каля трыццаці чалавек. Ёсць шматдзетныя сем’і, шмат людзей шаноўнага ўзросту, — расказвае Наталля Пятроўна.
Больш чым дзесяць гадоў яна працуе загадчыцай мясцовага клуба-бібліятэкі. Амаль увесь гэты час заставалася і ўпаўнаважаным старшыні Паселіцкага сельсавета па вёсцы Звяняцкае. Шэсць гадоў таму вяскоўцы вылучылі Наталлю Пінчук у дэпутаты сельскага Савета дэпутатаў.
У іх вёсцы няма ўстановы адукацыі: дзяцей у школу і сад дастаўляюць на аўтобусе ў цэнтр сельсавета — Паселічы. Гандаль забяспечвае мабільны комплекс ад крамы буйной гандлёвай сеткі, якая працуе ў райцэнтры. У свой час як дэпутат менавіта Наталля звяртала ўвагу мясцовых улад на вырашэнне гэтага пытання. Галоўнымі сацыяльна значнымі аб’ектамі для вяскоўцаў Звяняцкага застаюцца клуб-бібліятэка і фельчарска-акушэрскі пункт.
— Прыходзяць з навінамі, ідэямі, пытаннямі, праблемамі, калі нешта трэба ці штосьці здараецца. Бывае, калі позна ўвечары хто са старых дрэнна сябе адчувае, таксама тэлефануюць адразу мне. Прыбягу і ціск артэрыяльны памераю, і «хуткую» выклікаю, калі трэба. Чацвёрты год, як села за руль, дык у нас ужо свае рытуалы: толькі ад’еду з двара, ужо мае вяскоўцы бачаць, што машыны няма, значыць, у горад паехала, тэлефануюць, просяць штосьці прывезці. Просяць і ў бальніцу адвезці ці даставіць у горад, калі штосьці трэба, — шчыра апісвае сваё вясковае жыццё-быццё Наталля Пятроўна. — Мая важная задача — перадаць у сельсавет, што неабходна маім вяскоўцам, чым трэба дапамагчы. Напрыклад, узімку дарогу пачысціць ад снегу, па вясне — прагрэйдзіраваць.
Іх вёска цягнецца ўздоўж доўгай цэнтральнай вуліцы, што таксама ўплывае на работу дэпутата.
— Прыязджае мабільная крама, ведаю, што ўсе там збіраюцца, таму абавязкова іду. Агучваюць, у каго якія навіны, у каго якія цяжкасці, якія ёсць просьбы, — тлумачыць Наталля Пінчук.
Між тым дазнаюся, што менавіта мясцовыя жыхары Звяняцкага вылучаюцца вельмі актыўнай падтрымкай мясцовых органаў кіравання і самакіравання. Шчыра «хварэюць» за свой населены пункт, дапамагаюць у добраўпарадкаванні. Так, аднымі з першых у сельсавеце цалкам сваімі сіламі добраўпарадкавалі мясцовыя могілкі. Падключыліся да гэтай справы фінансава нават ураджэнцы вёскі, якія ўжо многія гады жывуць у розных краінах свету, але ўсё роўна памятаюць родную вёску і жадаюць, каб яна жыла, квітнела і прыгажэла.
Аб’ядноўвае, натхняе на актыўнасць жыхароў і ўраджэнцаў Звяняцкага якраз дэпутат Наталля Пінчук. Яе сям’я і аднавяскоўцы ганарацца, што іх Наталлю выбралі дэлегатам Усебеларускага народнага сходу.
— Без сваіх аднавяскоўцаў я наогул нічога не дабілася б у жыцці. Я і як дэпутат адбылася, дзякуючы таму, што яны са мною і за мяне. Ці то на суботнікі клічу, ці то на любое мерапрыемства, любую ідэю прапаноўваю — усе падтрымліваюць. Вельмі ўдзячная ім, — дзеліцца Наталля Пятроўна. — Калі сабраліся ў нашым сельсавеце на сход з нагоды вылучэння кандыдатаў у дэлегаты Усебеларускага народнага сходу і ўсе прапанавалі маю кандыдатуру, я была проста ў шоку. Ніколі не магла падумаць, што ў маім жыцці ўвогуле можа такое адбыцца. Была пад вялікім уражаннем, калі разам са старшынёй Хойніцкага раённага Савета дэпутатаў Людмілай Рудчанка прымалі ўдзел у сесіі абласнога Савета дэпутатаў, калі праходзіла галасаванне за кандыдатаў у дэлегаты Усебеларускага народнага сходу. Калі назвалі маё імя, вельмі хвалявалася, бо гэта такі гонар, а разам з тым такая вялікая адказнасць перад жыхарамі не толькі сваёй вёскі, а раёна, вобласці, краіны. Безумоўна, мяне хвалюе развіццё раёнаў Гомельскай вобласці, якія найбольш пацярпелі ад аварыі на ЧАЭС, але і ў цэлым развіццё сельскіх тэрыторый, лёс нашай беларускай вёскі.
Наталля КАПРЫЛЕНКА
Загадчыца Навасёлкаўскага сельскага дома культуры Ляхавіцкага раёна Таццяна Пішч у якасці дэлегата УНС прадстаўляе Ляхавіцкі раённы Савет дэпутатаў, які яе ў свой час вылучыў. У сваім раёне Таццяна Аляксееўна чалавек вельмі вядомы. Без яе і калектыву «Вечарніца», якім яна кіруе, не абыходзіцца ніводнае свята. Сама яна лёгка мяняе вобразы, паспяхова выступае на сцэне ў розных амплуа, але адзін вобраз — ляхавіцкай Лявоніхі — стаў яе своеасаблівай візітоўкай. Гэты вобраз палюбіўся ўсім гледачам.
На «Дажынках», іншых фестывалях, аглядах мастацкай самадзейнасці публіка заўсёды чакае Лявоніху і не шкадуе апладысментаў. А з народным ансамблем гумару і песні «Вечарніца» калектыў пабываў на гастролях не толькі ў розных рэгіёнах нашай краіны, але і за яе межамі. «Вечарніцу» чакаюць камбайнеры ў полі, жывёлаводы падчас перазменкі, жыхары вёсак, у якіх засталося да дзясятка чалавек. І ансамбль не падманвае чаканні, прыязджае, каб выступіць перад землякамі, стварыць добры настрой, акунуць працаўнікоў у атмасферу прыгажосці, музыкі. І гэта не проста работа Таццяны Пішч цягам 35 гадоў, гэта стыль яе жыцця.
Таццяна Аляксееўна расказала, што любоў да народных песень, танцаў, жартаў, прыпевак у яе ад бацькоў, жыхароў вёскі Вялікае Падлессе. Бацька шмат гадоў спяваў у хоры, створаным некалі знакамітым Генадзем Цітовічам. Маленькая Таня сядзела на рэпетыцыях ды натхнялася народнай творчасцю, народнай мудрасцю. Ну як жа Таццяне было не прадоўжыць справу землякоў, справу культурнай асветы?!
Цяпер у яе, акрамя «Вечарніцы», ёсць дзіцячы фальклорны калектыў, аматары якога некалі падхопяць пачэсную і патрэбную справу. На гэта ў Таццяны Аляксееўны вялікія спадзяванні. З юнымі артыстамі яны не толькі развучваюць песні і танцы, але і вывучаюць народныя абрады, святы, гісторыю малой радзімы, удзельнічаюць у аўтапрабегах і іншых мерапрыемствах патрыятычнага кірунку.
— Разумею, што быць дэлегатам Усебеларускага народнага сходу — даволі адказная місія, — разважае Таццяна Пішч. — Для мяне ўсё гэта будзе ўпершыню. Ведаю, што на форуме ў першую чаргу будуць узняты пытанні палітыкі, эканомікі, бяспекі краіны, сацыяльнага развіцця. Думаю, што блок пытанняў, звязаных з захаваннем гісторыка-культурнай спадчыны, таксама будзе на парадку дня. Апошняе вельмі важна для выхавання нашага падрастаючага пакалення. Бачу гэта ў стасунках са сваімі юнымі выхаванцамі. Калі расказваеш, паказваеш на прыкладах, тлумачыш дзецям важнасць ведання сваёй гісторыі, сваіх вытокаў, яны адклікаюцца: пачынаюць думаць, разважаць, цаніць сваё, роднае. Зразумела, што любоў да Радзімы пачынаецца з любові да роднай мясціны, матчынай мовы, бабулінай калыханкі. Перакананая, што абсалютная большасць маіх калег-дэлегатаў неабыякавыя да названых тэм.
— Яшчэ адна актуальная тэма сённяшняга дня датычыцца ўзрастання ролі мясцовага самакіравання, — працягвае Таццяна Пішч. — Дзесяць гадоў землякі аказваюць мне давер і выбіраюць старастай вёскі Навасёлкі. Цяпер наша вёска мае статус аграгарадка, яна з’яўляецца цэнтрам сельсавета, а таксама сельгаспрадпрыемства. На тэрыторыі маюцца школа, установа аховы здароўя, уся неабходная інфраструктура. Разам з сельвыканкамам, вясковым актывам мы вырашаем розныя надзённыя праблемы, праводзім суботнікі і працоўныя акцыі па добраўпарадкаванні, дбаем пра тое, каб жылося больш камфортна. Мяркую, што на дзяржаўным узроўні будзе ўзяты курс на далейшую падтрымку органаў мясцовай улады, у тым ліку і матэрыяльную падтрымку, а таксама на павышэнне яе прэстыжу. Трэба рабіць усё, каб жыццё ў вёсцы станавілася больш прывабным, каб маладыя не імкнуліся абавязкова з’язджаць у гарады. Думаю, што ў дэлегатаў з розных рэгіёнаў ёсць свае меркаванні на гэты конт. Цікава будзе імі абмяняцца.
Святлана ЯСКЕВІЧ
Дэпутат Мсціслаўскага райсавета і Падсолтаўскага сельсавета Алена Хліманкова:
— Я настаўніца рускай мовы і літаратуры Падсолтаўскай школы і адначасова працую педагогам-арганізатарам. Раблю ўсё для таго, каб выхаваць у школьнікаў пачуццё адданасці сваёй малой радзіме, любові да яе. З «пярвічкамі» БРСМ і піянерскай арганізацыі рэалізуем праекты экалагічнага кірунку. Ёсць у нас праект «Зялёная стужка», падчас якога мы робім 15-хвілінныя забегі па паркавай або лясістай зоне і збіраем смецце. Другасную сыравіну, напрыклад ПЭТ-бутэлькі, здаём і атрымліваем грошы на карысныя мэты. Робім невялічкія ролікі, як мы на бягу збіраем смецце, як яго сартуем і пад якім-небудзь яркім лозунгам (а прыдумаць яго — гэта яшчэ адна з умоў праекта) размяшчаем у інтэрнэце і сацыяльных сетках. Шмат праводзім мерапрыемстваў патрыятычнай накіраванасці. Сёлета на ўрачыстым мітынгу, прысвечаным 80-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, намі будзе прадстаўлена тэатралізаваная патрыятычная кампазіцыя «Вайна-3D» з элементамі рэканструкцыі трагічных падзей, якія адбыліся ў лютым 1942 года ў вёсцы Шамава Падсолтаўскага сельсавета — масавы расстрэл яўрэяў. Звяртанне да такіх падзей вучыць дзяцей берагчы свой родны край, адчуваць адказнасць за яго захаванне, любіць вёску і не здраджваць ёй.
Сама жыву ў невялічкай вёсцы Несцерава і вельмі хачу, каб яна існавала заўсёды і ніколі не знікла. Спадзяюся, падчас работы ў якасці дэлегата УНС знайсці аднадумцаў, якія таксама заклапочаны ідэяй захавання беларускай вёскі. Магчыма, хтосьці з іх ужо ведае, як гэта зрабіць і мае напрацоўкі. Буду набірацца вопыту, слухаць калег. Наогул, вельмі хвалююча і адказна быць дэлегатам такога вялікага сходу. Чула, што яно нават праходзіць будзе незвычайна. Вельмі цікава ўбачыць усё на свае вочы і прычыніцца да гэтага.
Старшыня Слаўгарадскага райсавета дэпутатаў Святлана Язерская:
— Я вельмі ўдзячная за давер нашых жыхароў, якія вылучылі мяне ў якасці дэлегата на Усебеларускі народны сход. Гэта значыць, што ў найбліжэйшыя пяць гадоў я змагу ў гэтым ганаровым статусе ўдзельнічаць у вырашэнні стратэгічных пытанняў для нашай краіны. Наперадзе шмат работы і ёсць адчуванне вялікай адказнасці. Мы жывём у няпростым свеце, вельмі неспакойным. Усё, што адбываецца вакол Беларусі, стварае напружанасць, неспакой у жыхароў краіны — наша задача здымаць гэтыя пытанні. Рашэнні, якія мы прымаем, будуць накіраваныя на захаванне міра і развіццё эканомікі. Болей нічога і не трэба. Калі будзе спакойнае жыццё, мы зможам спакойна развівацца.
Старшыня Магілёўскага гарсавета Максім Гурын:
— Усебеларускі народны сход атрымаў канстытуцыйны статус, і мы першыя, хто мае магчымасць працаваць у рамках яго і адстойваць інтарэсы краіны, яе стратэгію развіцця і нацыянальную бяспеку. Прэзідэнт заўсёды падкрэслівае, што мы робім усё для таго, каб забяспечваць спакой і камфорт для нашых грамадзян. І гэты сход для мяне перш за ўсё адказнасць, асабісты ўнёсак у агульную справу. Будзем разам з іншымі дэлегатамі працаваць на карысць краіны і дзеля міру ва ўсім свеце.
Нэлі ЗІГУЛЯ
У лік 44 дэлегатаў на Усебеларускі народны сход ад мясцовых Саветаў дэпутатаў Віцебскай вобласці ўвайшла галоўны заатэхнік ААТ «Птушкафабрыка Гарадок» Святлана Язерская.
Святлана родам з вёскі Філімонава Гарадоцкага раёна. Прыказкай «Дзе нарадзіўся — там і згадзіўся» ўлада тлумачыць прафесійныя поспехі жанчыны. У 2021 годзе за шматгадовую добрасумленную працу і асабісты ўклад у развіццё птушкагадоўлі яе імя было занесена на раённую Дошку гонару.
Пасля заканчэння Даўгапольскай сярэдняй школы яна ў Віцебску атрымала спецыяльнасць «кандытар трэцяга разраду» і на працягу пяці гадоў працавала на хлебазаводзе ў паўночнай сталіцы. На змену прафесіі ў бок сельскай гаспадаркі паспрыяла сям’я — Святлана выйшла замуж і разам з мужам пераехала ў Гарадок у далёкім 1994 годзе, пачала пісаць працоўны летапіс на птушкафабрыцы.
У 2006 годзе скончыла Віцебскую дзяржаўную акадэмію ветэрынарнай медыцыны, стала заатэхнікам. На працягу амаль 20 гадоў займала пасаду галоўнага тэхнолага прадпрыемства, а цяпер шчыруе галоўным заатэхнікам. У абавязкі Святланы Аляксееўны ўваходзіць складанне тэхналагічнай праграмы па вытворчасці прадукцыі птушкагадоўлі на год, кіраўніцтва тэхналагічным працэсам утрымання і харчавання птушкі, а таксама кантроль работы заатэхнічнай службы.
Сучаснае абсталяванне дазволіла сёння павялічыць пагалоўе і павысіць вытворчасць працы. Усе асноўныя працэсы на фабрыцы аўтаматызаваныя. Асаблівым гонарам жанчына лічыць тое, што ААТ «Птушкафабрыка Гарадок», павялічваючы асартымент прадукцыі за кошт сучасных тэхналогій вытворчасці, актыўна ўваходзіць у буйныя гандлёвыя сеткі нашай краіны. І, вядома, зладжаны калектыў, які стаіць за якаснай і натуральнай прадукцыяй, таксама з’яўляецца складнікам поспеху буйнога сельскагаспадарчага прадпрыемства.
Калегі характарызуюць Святлану Аляксееўну як чалавека вельмі адказнага і неабыякавага да сваёй дзейнасці. Такія адносіны да прафесіі склаліся са шляху, які прайшла гераіня на прадпрыемстве ад птушніцы да галоўнага заатэхніка. Сваімі рукамі і вопытам і яна дакладна вывучыла ўсе этапы вытворчасці, таму цяпер да кіравання падыходзіць рацыянальна і ўзважана.
Сёлета Святлана Язерская будзе прадстаўляць інтарэсы жыхароў раёна на Усебеларускім народным сходзе ад Гарадоцкага раённага Савета дэпутатаў. «Стаць дэлегатам УНС — гэта вельмі пачэсна і адказна. Тым больш што сход пройдзе ў новым фармаце пасля мінулага рэферэндуму. Як чалавеку з вёскі, мне блізкія клопаты сельскіх жыхароў. Як сказаў наш Прэзідэнт, калі знікнуць маленькія гарады і вёскі, то можа знікнуць уся краіна, бо не будзе каму займацца сельскай гаспадаркай. Хочацца, каб ствараліся найбольш камфортныя ўмовы для іх жыцця і рэалізацыі: рабочыя месцы, якасныя дарогі, даступная ахова здароўя. Думаю, што на УНС гэтыя актуальныя пытанні будуць уздымацца», — падкрэсліла дэлегат.
Аляксандра ГВОЗДЗЕВА
Летась зафіксавана зніжэнне колькасці выпадкаў гібелі на вытворчасці.
Карэспандэнты «Звязды» пабачылі, як праходзяць рэпетыцыі.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
