Алег Васільеў: Мы рыхтуем сюрпрыз для супернікаў

У фігурным катанні — пік сезона. Менавіта, у снежні-студзені, фігурысты павінны паказваць свае найлепшыя вынікі. Для беларускіх спартсменаў гэтым пікам сталі міжнародныя спаборніцтвы «Кубак Сяброўства», якія праходзяць на лёдзе мінскай «Чыжоўка-арэны». Акрамя беларусаў свае лепшыя вынікі плануюць паказаць фігурысты з Расіі, Казахстана і Узбекістана. 

Гэта першы досвед правядзення міжнароднага клубнага турніру па фігурным катанні ў Беларусі.

—Пакуль Міжнародны саюз канькабежцаў трымае нас пад замком мы знайшлі выхад з гэтай сітуацыі і, не парушаючы ніякіх правілаў, праводзім клубны турнір. І мы бачым, што мы на правільным шляху: даем спартсменам магчымасць спаборнічаць са сваімі сябрамі і калегамі з розных краін, — адзначыў Алег Васільеў, галоўны трэнер нацыянальнай каманды Беларусі па фігурным катанні. 

Ужо другі год запар беларускія фігурысты не могуць выступаць на міжнародным лёдзе. А Міжнародны саюз канькабежцаў зусім не спяшаецца здымаць з іх бан. Усё гэта, зразумела, не можа не ўплываць на настрой спартсменаў. Таму, па словах Алега Васільева, у цэлым сітуацыя ў камандзе складаная. «Спорт — гэта штодзёнае пераадоленне сябе дзеля сваёй мэты. Зараз гэтай галоўнай мэты ў спартсменаў няма. Але яны працуюць не менш, чым прывыклі. Гэта складана не столькі фізічна, колькі псіхалагічна. І арганізацыя такіх турніраў як „Кубак Сяброўства“ дае фігурыстам магчымасць паспаборнічаць з моцнымі супернікамі на міжнародным узроўні і зноў знаходзіць мэты для пераадолення сваіх слабасцяў», — адзначыў Алег Васільеў. 

Нягледзчячы на міжнародны бан, сезон у фігурыстаў досыць насычаны. На мінулым тыдні прайшлі юніёрскія спаборніцтвы — «Алімпійскія дні моладзі». На наступным тыдні пройдзе чэмпіянат Беларусі. Пасля новага года – першынства краіны, фіналы Кубка Беларускага саюза канькабежцаў і Кубка Беларусі. У сакавіку пройдзе другі этап «Кубка сяброўства» у расійскім Саранску, дзе беларусы таксама будуць удзельнічаць. Сумаваць фігурыстам дакладна няма калі!

«У цэлым фігурысты ў сваёй тэхніцы растуць, вынікі паляпшаюцца. Асабліва гэта заўважна сярод юніёраў. Многія спартсмены ўжо валодаюць складанымі шматабаротнымі скачкамі, што і дэманструюць на спаборніцтвах. Ёсць відавочныя апярэджанні, засталося толькі дачакацца, калі нас дапусцяць на сусветныя старты і там паспаборнічаць з замежнымі супернікамі», — падкрэсліў Алег Васільеў. 

Фігурнае катанне — не той від спорту, у якім вынікі беларусаў можна карэктна супастаўляць з вынікамі спартсменаў, якія выступаюць на вялікіх міжнародных стартах. Тым не менш, тэхнічныя моманты і агульны ўзровень спартсменаў спецыялісты параўнаць могуць. 

— У нас ёсць магчымасць глядзець, як выступаюць астатнія фігурысты. На гэтых выхадных праходзіць фінал Гран-пры Свету па фігурным катанні. Усе глядзяць. У мужчынскім адзіночным катанні заўсёды было шмат моцных спартсменаў з розных краін, якія выконвалі складаныя скачкі. І Пётр Гуменнік з Расіі – адзін з тых, хто можа скласці канкурэнцыю. На мінскім лёдзе на „Кубке Сяброўства“ ён зрабіў сваю найбольш тэхнічна складаную камбінацыю у кароткай праграме — чвэртны лутц, трайны рытбергер, каскад. Гэта, мусіць, сёння самы складаны каскад, які можна зрабіць у кароткай праграме. Ці бачаць нашы сусветныя супернікі нас – не ведаю. Калі не бачаць, то мы рыхтуем для іх сюпрыз, – паўжартоўна кажа галоўны трэнер нашай зборнай. 

— Парнае катанне моцна правалілася без удзелу расійскіх пар. У танцах на лёдзе, напэўна, не так, бо ёсць шмат танцавальных дуэтаў, якія заўжды лідзіравалі. У жаночым адзіночным катанні без расійскіх спартсменак тэхнічныя недахопы відавочныя. Тое, што зараз адбываецца на этапах расійскага Гран-пры (дзе ўдзельнічаюць і беларускія спартсмены) і тое, што адбываецца на этапах міжнароднага Гран-пры ў жаночым адзіночным катанні — вялікая розніца не на карысць міжнароднай супольнасці. Мы глядзім за сваімі канкурэнтамі. Гэта прафесійна апраўдана і абгрунтавана: рана ці позна дзверы будуць адчыненыя і нам трэба разумець, з кім прыйдзецца змагацца. Ацэнкі ацэнкамі, але ёсць асобныя элементы і праграмы, паглядзеўшы і параўнаўшы якія, мы разумеем, куды рухацца, — адзначае Алег Васільеў. 

Валерыя СЦЯЦКО