Футбол развіваецца не ў кабінетах, а на полі

Апошнім часам да беларускага футбола шмат пытанняў. На адны з цягам часу знаходзяцца адказы. Іншыя пакуль застаюцца без іх. У адрас беларускага футбола накіравана нямала крытыкі. Адны заўвагі маюць пад сабой глебу. Іншыя больш падобныя да крытыканства. Праблем нямала, і гэта факт, які прынялі ўжо ўсе. Аднак, калі футбол заваяваў званне народнай гульні, у якую гуляюць усе, то і клапаціцца аб яго развіцці, напэўна, варта кожнаму, для каго гэта больш, чым проста гульня з мячом.

«Ёсць людзі, якія проста гавораць, як усё дрэнна. А ёсць тыя, хто спрабуе нешта зрабіць, каб кепска не было. Я ў той камандзе людзей, у якіх ёсць павага да сябе, да сям’і, да зямлі, на якой нарадзіўся, да свайго віду спорту і ёсць жаданне дапамагчы ім стаць яшчэ лепшымі і мацнейшымі», — адзначае Вячаслаў Лісоўскі, кіраўнік праекта «Свет Футбола». Задача праекта — развіццё і папулярызацыя гэтага віду спорту ў Беларусі. Прыгожыя словы, якія пацвярджаюцца справай.

Праект «Свет Футбола» ўзнік 13 гадоў таму — у 2010-м. Пачалося ўсё з таго, што дзве аматарскія каманды проста гулялі паміж сабой. Паступова да іх пачалі далучацца і іншыя аматары. Так сфарміраваўся праект «Свет футбола», які аб’яднаў больш за 200 каманд з Мінска і Мінскай вобласці. У рамках праекта праводзіліся спаборніцтвы па футболе, сфарміравалася супольнасць балельшчыкаў, было наладжана інфармацыйнае забеспячэнне. «Свет Футбола» таго ўзору сабраў заўзятых аматараў самай папулярнай гульні з мячом. Наглядная дэманстрацыя таго, што называецца папулярызацыяй спорту.

«Калі ў 2010-2013 гадах праект разросся, паўстала пытанне аб абслугоўванні матчаў. Бо для якаснага правядзення футбольных матчаў, няхай і аматарскіх, патрэбны суддзі, палі. У 16 гадоў я пачаў цікавіцца футбольным судзействам. У 2015 годзе першы раз узяў у зубы судзейскі свісток. З 2016 года я арбітр і рэферы Беларускай федэрацыі футбола. Так, „Свет Футбола“ дазволіў мне развівацца як суддзі. Футбол я люблю да вар’яцтва, у добрым сэнсе гэтага слова. Гатовы аддаваць яму вельмі шмат сіл, ахвяраваць сваім часам і нават фінансамі. Яшчэ ў часы першага праекта „Свет Футбола“ ў 2010-2014 гадах у мяне ўзнікла ідэя пабудаваць футбольнае поле. Але адкуль у 16-гадовага хлопца такія магчымасці? Спачатку трэба было ўстаць на ногі. Цяпер мне 28 гадоў, я прадпрымальнік. У мяне ўжо ёсць спартыўны досвед, фінансавыя магчымасці і любоў да футбола — усё склалася для рэалізацыі маёй ідэі. Да таго ж лічыцца, што кожны мужчына павінен пасадзіць дрэва, пабудаваць дом і выхаваць сына — словам, рэалізавацца ў жыцці, зрабіць нешта карыснае для людзей. Дрэва я пасадзіў, у мяне нядаўна нарадзіўся сын. І ўжо як бацьку мне хочацца, каб у дзяцей нашай краіны было як мага больш магчымасцяў весці здаровы лад жыцця, займацца спортам, пажадана маім любімым футболам. Таму я вырашыў увасобіць сваю ідэю аб будаўніцтве поля», — дзеліцца Вячаслаў.

Жаданні супалі з патрэбамі беларускага футбола, асабліва ў рэгіёнах. У Беларускую федэрацыю футбола кожны месяц з усёй краіны прыходзяць лісты з просьбамі аб дапамозе ў будаўніцтве палёў. У многіх гарадах краіны ў дзяцей ёсць жаданне займацца футболам, але для гэтага не хапае пляцовак, палёў. «Футбол складаецца з мноства пунктаў: падрыхтоўка трэнерскіх кадраў, развіццё дзіцячага спорту, развіццё масавага футбола — пералічваць усе аспекты можна бясконца. Велізарнае значэнне маюць і палі, бо футбол развіваецца не ў кабінетах, а на полі. Мне як патрыёту сваёй краіны, патрыёту нашага футбола вельмі хочацца, каб ён удасканальваўся. Для таго каб рыхтаваць трэнерскія кадры, у мяне няма адукацыі, адпаведна, трэнерам я быць не магу, ды і не бачу сябе ў гэтай ролі. Таму я ўзяў на сябе адказнасць дапамагчы з вырашэннем таго пытання, у якім разбіраюся, — будаваць футбольныя палі. Я ўдзячны кіраўніцтву АБФФ, Уладзіміру Аляксандравічу Базанаву і Сяргею Міхайлавічу Жардзецкаму за тое, што яны падтрымалі гэтую ідэю», — распавядае Вячаслаў.

Прастойваць поле не будзе

«Нам вельмі важна, каб палі не прастойвалі. Наша ключавая мэта — забяспечыць даступнасць поля 24 на 7. Мы ж не будуем палі для „птушачкі“, мы будуем, каб ім карысталіся дзеці. Нават калі там будуць два чалавекі гуляць — гэта ўжо добра», — адзначае кіраўнік «Свету Футбола».

Першае поле будзе пабудавана ў Жабінцы. 20 красавіка ў рамках праекта «Свет Футбола — палі вялікіх магчымасцяў!» было падпісана пагадненне аб будаўніцтве футбольнага поля для сярэдняй школы № 2 горада Жабінкі. Па словах Вячаслава Лісоўскага, тое, што першае футбольнае поле ў рамках праекта будзе адкрыта менавіта тут, вельмі важна асабіста для яго: у гэтым горадзе жывуць сваякі. Неверагодна важны новы спартыўны аб’ект і для самой Жабінкі. У раёна грандыёзныя планы на спорт у цэлым і на футбол у прыватнасці. «У СДЮШАР Жабінкаўскага раёна працуюць аддзяленні па боксе, лёгкай атлетыцы, плаванні і валейболе. У новым навучальным годзе мы плануем адкрыць аддзяленне па футболе, набраць туды дзяцей і прафесійна развіваць гэты від спорту. У нас наладжана супрацоўніцтва з клубам „Дынама-Брэст“, яны гатовы дапамагаць. Побач са спартыўнай школай размяшчаецца агульнаадукацыйная школа № 2, дзе ў новым навучальным годзе будзе адкрыты спартыўны клас. У ім будуць развівацца тыя ж віды спорту, што і ў СДЮШАР. Таму футбольнае поле сто працэнтаў будзе запатрабавана», — адзначае Андрэй Кузьмін, старшыня Жабінкаўскага раённага выканаўчага камітэта. Спартыўны клас, аддзяленне футбола ў СДЮШАР і новае футбольнае поле ў дадатак да поля на базе цэнтральнага стадыёна, дапамога з боку футбольнага клуба «Дынама-Брэст» — выдатныя ўступныя для развіцця спорту ў раёне. «Спадзяюся, што ў нас усё атрымаецца рэалізаваць, нашы дзеці будуць займацца футболам і спачатку стануць маленькімі зорачкамі, а затым і зоркамі сусветнага футбола», — падкрэсліў Андрэй Кузьмін. Работа ў Жабінцы ўжо кіпіць, каб у жніўні на новым полі завіравала футбольнае жыццё. Пасля ўводу ў эксплуатацыю новы спартыўны аб’ект будзе на бязвыплатнай аснове перададзены аддзелу адукацыі Жабінкаўскага райвыканкама.

Поле ад «Свету Футбола» тут будзе першым і далёка не апошнім. Па словах Вячаслава Лісоўскага, у планах — пабудаваць мінімум па адным полі ў кожнай вобласці. У рамках першага праекта праводзіліся спаборніцтвы — «Кібер МФ». А 13 гадоў таму кіберспорт яшчэ не быў такі папулярны, як цяпер. Сёння, калі кіберспаборніцтвы гэтак жа папулярныя, як і спаборніцтвы па футболе, праводзіць такія турніры сам бог загадаў. Пытанне толькі ў часе. Вячаслаў прызнаецца, што распыляцца не любіць, але любіць футбол: «Для чаго я гэта раблю? Збіраць нейкія лаўры? Мусіць, я ўжо не ў тым узросце, ды і каштоўнасці ў жыцці ў мяне іншыя. Я больш кайфану ад дзяцей, якія будуць бегаць на тым полі, чым ад таго, што мяне пахваляць і ўзнімуць на рукі. Усе бачаць, што сёння адбываецца вакол нашай краіны. Ідзе барацьба за розумы не дарослых людзей, а моладзі. Я сваю краіну люблю, і мне хочацца, каб яе маладое пакаленне развівалася ў правільным рэчышчы. І мне вельмі важна ўнесці ў гэта і свой уклад».

Валерыя СЦЯЦКО