Былы трактарыст-машыніст меліярацыі з вёскі Юзяфоўкі Хоцімскага раёна Яўген Гаянкоў ніколі не расставаўся з любімым гармонікам. Іх у яго ажно два. Хоць і на пенсіі, нямала гадоў на сваім вяку ўжо мае, але яго душа па-ранейшаму маладая і прагне народных напеваў і застольна-бытавых песень, а найчасцей роднай, мясцовай музыкі. Калісьці вёска славілася сваімі музыкамі, сярод іх быў вельмі знакаміты і легендарны — сляпы ад нараджэння гарманіст Гапон. Менавіта ад гэтага дзеда-гарманіста і «захварэў» на музыку. А іграць Яўген Іванавіч пачаў яшчэ ў пятым класе.
— Калі працаваў на энерганасычаным трактары «Кіравец-700» — вазіў экскаватары, меліярацыйнае абсталяванне, — заўсёды браў з сабою і гармонік. Са свайго Хоцімска калясіў і ў Маладзечна, і ў Вілейку, і ў Магілёў, Оршу і Віцебск. У кабіне заўсёды было месца галоўнаму пасажыру — гармоніку. Інструмент даваў сілы пасля доўгай дарогі, падымаў настрой і мне, і слухачам, — прыгадвае музыка.
Яўген Гаянкоў працаваў па сумяшчальніцтве і кіраўніком вясковага клуба, арганізоўваў канцэрты, акампаніраваў іншым спевакам. А сам ён быў і застаецца прыпевачнікам. Дзясяткі, а можа, і сотні ведае ды спявае вясёлых прыпевак: пра каханне, пра вёску, пра маладосць, адным словам — пра жыццё. Цяпер жыхароў у Юзяфоўцы не так шмат, як раней, і з гарманістаў застаўся толькі адзін Гаянкоў, аднак Яўген Іванавіч лічыць: пакуль іграе гармонік, будзе жыць і вёска!
Анатоль КЛЯШЧУК
Фота аўтара
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
