Прыцягальная псіхалогія шахмат

У сучасным свеце большасць людзей спорт асацыіруе найперш з вялікай фізічнай нагрузкай. Але ж існуюць і інтэлектуальныя віды. Адным з такіх з'яўляюцца шахматы. Сёння яны ўключаны ў рэестры відаў спорту ў ста дзяржавах свету. Мы пагаварылі з трэнерам аднаго са сталічных шахматных дамоў Міхаілам Жыкіным і высветлілі ўсе тонкасці гэтай гульні.

— Я пазнаёміўся з шахматамі ў сем гадоў, але сур'ёзна вывучаць і гуляць пачаў значна пазней. У шахматы як спорт прыйшоў досыць позна, у пятнаццаць гадоў. У дзяцінстве быў ціхім і нетаварыскім, мне больш падабалася думаць і назіраць, чым гаварыць і займацца рухомымі гульнямі з аднагодкамі. Па гэтай прычыне шахматы падышлі ідэальна. Мяне прыцягвала іх велічная таямнічасць, хацелася даведацца больш, знайсці саму сутнасць гульні. Варта мне было даведацца пра шахматы бліжэй, як я літаральна закахаўся ў іх. Зараз з настальгіяй прыгадваю, як пачынаў спасцігаць асновы гэтай гульні, седзячы за сталом у шахматнай клубе і ўважліва слухаючы трэнера.

Падчас вучобы ў ВНУ наш суразмоўнік хутка раскрыў свае здольнасці ва ўніверсітэцкай зборнай камандзе па шахматах, дзе працягнуў развіваць свой талент. У той жа час ён уладкаваўся на работу трэнерам у адзін са сталічных цэнтраў дадатковай адукацыі. І атрымаў там свой першы выкладчыцкі вопыт і вырашыў далей развівацца ў гэтым кірунку.

— Я такі чалавек, які ў прынцыпе не можа доўга займацца тым, што не падабаецца. Роберт Джэймс Фішэр, адзінаццаты чэмпіён свету, аднойчы сказаў: «Шахматы — маё жыццё». Гэта ж у поўнай меры магу сказаць і пра сябе. Зразумела, хацелася б дамагчыся большых спартыўных вышынь. На дадзены момант я маю першы спартыўны разрад, але не збіраюся на гэтым спыняцца.

Цяпер Міхаіл увесь свой час прысвячае трэнерскай дзейнасці і перадае веды іншым. І шчыра радуецца поспехам і дасягненням падапечных.

— Шахматы могуць асвойваць усе людзі незалежна ад узросту, полу і складу розуму. Усім будзе надзвычай карысна вывучэнне гэтай старажытнай гульні. Бо гісторыя шахмат налічвае каля паўтары тысячы гадоў, але толькі ў канцы XV стагоддзя яны атрымалі блізкі да сучаснага аблічча выгляд і скарылі тысячы сэрцаў. Немалаважную ролю адыгрываюць педагог і ўласнае жаданне. Калі з гэтымі двума складнікамі праблем няма, то ў вас усё атрымліваецца.

Па адукацыі наш суразмоўца не толькі педагог, але і псіхолаг. І шчыра прызнаецца, што калі б не шахматы, то працаваў бы ў гэтай сферы. А пакуль дадзеная навука з'яўляецца галоўным памочнікам у яго дзейнасці. Бо шахматы, хоць і здаюцца гульнёй простай, патрабуюць шмат намаганняў.

— Быць шахматыстам — вельмі цяжкая праца. Галоўная якасць тут — мэтанакіраванасць. Таксама трэба ўмець валодаць сабой, трымаць максімальную канцэнтрацыю ўвагі і прымаць паразы, бо гэта непазбежна нават для найлепшага гульца. Ну і, вядома ж, ніколі не здавацца.

Ігнат СТАНКЕВІЧ, вучань 9 класа Каладзішчанскай СШ № 2

Прэв’ю: pixabay.com