Паўднёвы вецер даімчаў да Беларусі

У Мінску выйшла кніга паэзіі і прозы ўзбекскай пісьменніцы Хасіят Рустам “Стрыножаны вецер” у перакладзе на беларускую мову

Хасіят Рустам (Рустамава) нарадзілася ў 1971 годзе ў пасяленні Олмас (у перакладзе  – алмаз, з 2009-га – пасёлак гарадскога тыпу) Наманганскай вобласці Узбекістана. Дарэчы, мясцовасць тая дзякуючы ўдаламу геаграфічнаму становішчу яшчэ ў старажытнасці стала адным з цэнтраў Сярэдняй Азіі. З 2015 года пісьменніца працуе галоўным рэдактарам газеты “Kitob dunyasi” (“Кніжны свет”, выдаецца ў Ташкенце). Аўтар кніг “Дом на нябёсах”, “Выратаванне”, “Мантыя”, “Сцяна”, “Жнівень”, “Акупацыя”, “40:0”, “Заваёва” ды іншых. Вершы Хасіят перакладзены на многія мовы народаў свету: рускую, азербайджанскую, арабскую, бенгальскую, таджыкскую, англійскую, шведскую… У 2020 годзе ў Казахстане выйшла кніга Хасіят Рустам “Анатомія кахання”, у В’етнаме – “Знешнасць ветру”, у Бангладэш – “Схавалася ў думках”…

Над пераўвасабленнем вершаў узбекскай паэтэсы на беларускую мову працавала Святлана Быкава. Вось што, у прыватнасці, заўважыла перакладчыца ў прадмове да кнігі: “… Хасіят Рустам не баіцца ў творах вольна й поўна выказваць свае пачуцці ды эмоцыі, у якіх чуецца балючасць ад недасканаласці свету, ад якой яна часта пакутуе і выказвае гэты боль у вершаваных радках.

Менавіта таму кніга перакладаў і мае такую назву – “Стрыножаны вецер”. У гэтай супярэчлівай назве хаваецца сама сутнасць пісьменніцы, яе ўзнёслае светаадчуванне і рэалістычнае ўспрыманне свету – унутраная свабода і воля паэта, абмежаваная ўмовамі сучаснага жыцця”.

“Час закончыўся. І толькі вершы ў свеце/ Жыць будуць безліч светлых вёснаў, зім./ Навошта шчасце мне зямное свеціць?/ Шчаслівая, не мару я аб ім”, – піша Хасіят Рустам у вершы “Ганне Ахматавай”.

Беларуская кніга ўзбекскай паэтэсы, якую Прэзідэнт Узбекістана за літаратурную творчасць адзначыў медалём Славы, пабачыла свет у Друкарскім доме “Вішнёўка”.

Мікола Берлеж

Нумар у фармаце PDF