Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка 9 мая па традыцыі прыняў удзел ва ўрачыстых мерапрыемствах у гонар Дня Перамогі, перадае БелТА.
Да помніка таксама былі ўскладзены вянкі і кветкі ад прадстаўнікоў структур дзяржкіравання, грамадскіх аб’яднанняў, дыпламатычнага корпуса, ветэранаў, духавенства. Аляксандр Лукашэнка і ўсе прысутныя на плошчы Перамогі ўшанавалі памяць загінулых герояў хвілінай маўчання.
Кіраўнік дзяржавы цёпла пагутарыў з ветэранамі, кіраўнікамі дыпламатычных місій, якія прынялі ўдзел ва ўрачыстасцях.
Ветэраны ўсе ўсталі са сваіх месцаў, вітаючы кіраўніка дзяржавы, хоць ён настойліва прасіў гэтага не рабіць. «Бачу, што здаровыя. Малайцы, трымайцеся!» — сказаў Прэзідэнт, адзначаючы настойлівасць ветэранаў.
«І вы трымайцеся!» — сказаў адзін з іх у адказ.
«Куды дзявацца ... А вы нам патрэбныя, вы нам патрэбныя жывыя!» — падкрэсліў беларускі лідар.
Ветэраны падзякавалі Прэзідэнта, што ён абараніў Беларусь, а некаторыя нават бадзёра запэўнілі, што самі, нягледзячы на гады, гатовыя хоць зараз устаць ў строй.
«Вы нават не турбуйцеся. Мы нічога не баімся. Мы проста паказваем, хто ёсць хто. Нам складана, таму што мы іх не бачым. Нашы ветэраны, якія яшчэ жывыя і здаровыя, яны хоць бачылі ў твар сваіх ворагаў. Мы часам іх не бачым, — сказаў Аляксандр Лукашэнка. — Галоўнае, каб вы жылі. Вы нам патрэбны як апора, каб мы ў сябе верылі. І, шчыра кажучы, нам жа сорамна перад вамі не ўтрымаць тое, што вы нам падарылі».
Прэзідэнт пажадаў ветэранам здароўя, пацікавіўся, ці робяць яны прышчэпкі ад COVID-19. «Зрабіце на ўсялякі выпадак», — параіў ён.
Кіраўнік дзяржавы таксама падышоў і павітаў іншых удзельнікаў і гледачоў на мерапрыемстве, асабліва маленькіх дзяцей, якія выступалі ў хоры.
«Мы зноў, як і раней, сустракаем пераможны май, які ў далёкім 45-м мінулага стагоддзя прынёс свабоду беларусам і ўсім братнім народам нашай неабсяжнай краіны — Савецкага Саюза. Чым далей сыходзяць у гісторыю гераічныя і трагічныя падзеі Вялікай Айчыннай вайны, тым больш велічным і грандыёзным паўстае перад намі ахвярны подзвіг нашых дзядоў і прадзедаў — тых, хто выратаваў чалавецтва ад заняволення і знішчэння», — сказаў Аляксандр Лукашэнка.
Кіраўнік дзяржавы падкрэсліў, што гэта была эпахальная бітва за жыццё на зямлі, за захаванне чалавечага роду, Вялікая Перамога дабра над сусветным злом.
«Мы схіляемся перад гераізмам і стойкасцю воінаў-франтавікоў, партызан, падпольшчыкаў і працаўнікоў тылу, без якіх немагчымая была б перамога. Вы, што загінулі ў баях, памерлыя ад ран, паважаныя ветэраны, падарылі нам нязгаснае святло Вялікай Перамогі, пуцяводную зорку, якая будзе вечна свяціць многім пакаленням беларусаў, надаючы сілы для нашага стварэння, для нашага руху наперад і толькі наперад, нягледзячы ні на якія праблемы і цяжкасці. Ім было складаней. І яны сёння глядзяць адтуль на нас, і ў іх адно нямое пытанне: выстаім мы ці не? Выстаім! Беларусь славіць герояў-ветэранаў і заўсёды будзе памятаць ваш подзвіг», — заявіў Прэзідэнт.
У краіне таксама схіляюцца перад самаадданай працай тых, хто, вярнуўшыся на папялішчы родных гарадоў і вёсак, уздымаў краіну з руін, адзначыў Аляксандр Лукашэнка. «Нам было цяжэй за ўсіх, таму што на гэтай зямлі не засталося нічога і нікога, акрамя жанчын, дзяцей, інвалідаў і знясіленых салдат, якія вярнуліся з фронту. Мы аралі і сеялі, выкарыстоўваючы жаночую і дзіцячую працу. Нават коней не засталося. Мы ніколі не забудзем, што мільёны нашых суайчыннікаў склалі галовы на палях бітваў, згінулі ў лагерах смерці, былі павешаны, расстраляныя ці закатаваныя ў гестапаўскіх засценках. Мы гэта памятаем, а тым, хто забыўся — нагадаем, — падкрэсліў ён. — Нізка схіляем галовы перад памяццю тых, хто загінуў. Смуткуем аб ветэранах, якія пайшлі ад нас».
Падчас цырымоніі кіраўнік дзяржавы прапанаваў ушанаваць памяць герояў хвілінай маўчання.
«Сёння мы павінны адкрыта гаварыць, што беларусы ў гады Вялікай Айчыннай вайны ўпершыню ў сваёй гісторыі сутыкнуліся з масавым і планамерным знішчэннем мірнага насельніцтва. Гэта на руках фашыстаў, паліцаяў і іншых калабарантаў кроў тысяч і тысяч нявінных ахвяр: жанчын, старых і дзяцей», — сказаў Аляксандр Лукашэнка.
Прэзідэнт падкрэсліў, што свет павінен ведаць і памятаць пра трагедыю беларускага народа. «І мы будзем гэтую тэму падымаць на самы высокі міжнародны ўзровень, каб яны памяталі і не забывалі, — заявіў кіраўнік дзяржавы. — І няхай спадчыннікі нацыстаў нават не мараць, што калі сыдуць апошнія сведкі генацыду беларускага і іншых народаў, з імі сыдзе гістарычная праўда».
«Дарагія ветэраны, вас вельмі няшмат засталося, але вы павінны памятаць і, сыходзячы ад нас, перадаць тым, хто на нас сёння глядзіць адтуль: мы ніколі не здрадзім вашаму подзвігу і нікому не дазволім адабраць у нас вашу Вялікую Перамогу. Тым больш мы нікому не дазволім зганьбаваць усё тое, што вы зрабілі ў сваім жыцці, абараніўшы Еўропу ад карычневай чумы», — запэўніў кіраўнік дзяржавы.
Аляксандр Лукашэнка адзначыў, што яшчэ жывыя дзеці вайны, якія на свае вочы бачылі, як гітлераўскія ізуверы, прыслужнікі-паліцаі палілі іх маці, братоў і сясцёр, як катавалі і вешалі патрыётаў, як забівалі немаўлятаў. «Іх галасы гучаць сёння, і мы захаваем кожны з іх у дакументах, кнігах, фільмах. Нас не будзе, але іх сведчанні абавязкова пачуюць будучыя пакаленні. Гэтая праўда будзе жыць заўсёды!» — падкрэсліў Прэзідэнт.
«Вялікая Перамога — адна з самых грандыёзных падзей у гісторыі беларускага народа, а подзвіг нашых воінаў — сімвал мужнасці, патрыятызму і чалавечнасці. Прыклад згуртаванасці, дружбы і братэрства людзей розных перакананняў і веры. Невычэрпная крыніца магутнай стваральнай духоўнай энергіі, якая так неабходная нам сёння — у Год нашага адзінства», — заявіў Аляксандр Лукашэнка.
Прэзідэнт падкрэсліў: каб захаваць Беларусь, яе суверэнітэт і незалежнасць, беларусам трэба самае простае — быць побач, згуртавацца. «Так, як гэта зрабілі савецкія воіны ў грозныя гады вайны і пасля яе, калі аднаўлялі разбураны і спалены дашчэнту вялікі бацькоўскі дом. Трэба ўсімі сіламі ўмацоўваць адзінства народа, каб нашы дзеці, унукі і праўнукі, свята захоўваючы гераічную спадчыну продкаў, заўсёды жылі і працавалі ў прыгожай, мірнай і абавязкова шчаслівай краіне», — сказаў кіраўнік дзяржавы.
Кіраўнік дзяржавы адзначыў, што кожны год 9 мая беларусы прыходзяць да манумента Перамогі, працягваюць традыцыю сустрэч франтавікоў і партызан ля Вечнага агню і іншых памятных месцаў.
«Сёння я задаюся пытаннем, як і вы: ці маглі героі вайны тады падумаць, што праз 80 гадоў іх дзецям і ўнукам давядзецца змагацца за праўду аб Вялікай Перамозе, за права ўшаноўваць у гэты святы дзень воінаў-пераможцаў? Гэта неймаверна, што ў той час, калі мы клапоцімся аб захаванні памяці, паслядоўнікі акупантаў і іх паслугачоў папракаюць нас у мілітарызме, праслаўленні вайны. Нас, нашчадкаў тых, якія не прыйшлі з вайны. Падаплёка іх відавочная. Марачы аб глабальным панаванні, сучасныя нэакаланіялісты наўмысна сеюць нацыянальную варожасць, плодзяць крывавыя канфлікты на планеце і зноў спрабуюць апрануць моладзь у карычневую ўніформу. Робяць усё, каб мы забыліся подзвіг нашых дзядоў і страшную праўду пра вайну», — заявіў Аляксандр Лукашэнка.
Менавіта таму, падкрэсліў Прэзідэнт, беларусам навязваюць сцягі і гімны, зняслаўленыя супрацоўніцтвам з гітлераўскімі забойцамі, замест знакаў Вялікай Перамогі, міру і стварэння.
«Я разумею: пасля тых падзей, якія прайшлі ў мінулым годзе, і таго, што нам абяцаюць у гэтым годзе, мы некалькі, шчыра кажучы, перанапружылі наша грамадства. Можа, хтосьці залішне турбуецца аб міры і бяспецы. Можа, хтосьці наогул перастаў у гэта верыць. Дык вось, я зараз звяртаюся да вас — тых, хто не верыць. Запомніце: пакуль наша пакаленне жыва, Беларусь заўсёды будзе стаяць намёртва! Мы будзем жыць. Мы будзем жыць на сваёй зямлі. І я клянуся вам у гэтым святым месцы, што мы ніколі не дазволім глядзець на нашу зямлю з пагардай. Тую зямлю, якую вы адстаялі ў гады ліхалецця і адваявалі. Мы будзем яе абараняць, чаго б нам ні каштавала», — падкрэсліў Аляксандр Лукашэнка.
Прэзідэнт таксама звярнуўся да тых, «хто насцярожыўся ў сувязі з апошнімі падзеямі»: «Нават не думайце і не хвалюйцеся за будучыню сваіх дзяцей, унукаў і за сваю будучыню. Мы зробім усё, каб над нашай зямлёй ззяла такое сонца, як сёння, і было блакітнае неба. Мы зробім усё, каб маладыя мамы і таты са сваімі дзеткамі ў любы час сутак маглі выйсці на вуліцу і прайсціся па сваёй зямлі, як гэта было заўсёды. Так будзе, я вам абяцаю. Я клянуся, што так будзе!»
«І я хачу, каб нас пачулі не толькі ў Беларусі, але там. Вы ведаеце, хто», — дадаў кіраўнік дзяржавы.
Па матэрыялах БелТА
Фота БелТА
Беларускія ветэраны падзяліліся ўспамінамі аб вайне
Галоўныя героі ўрачыстых мерапрыемстваў, прысвечаных Дню Перамогі, безумоўна, — ветэраны. У парадных мундзірах, з медалямі, светлымі вачыма і шчырымі ўсмешкамі — у гэты дзень яны выглядаюць асабліва шчаслівымі. Хоць і прызнаюцца, для іх гэта свята — са слязамі на вачах.
Грыгорый Вахонь прайшоў не толькі Вялікую Айчынную вайну, але ўдзельнічаў і ў савецка-польскай вайне. «Прызваны я быў у 1944 годзе. У 17 гадоў мы ўжо былі прызыўнікамі. А дагэтуль праходзіў падрыхтоўку ў ваенкамаце, вывучыў усю стралковую зброю. Калі мяне забралі ў запасны полк перад фронтам я ўжо быў выдатным стралком з вінтоўкі, з аўтамата і асабліва з кулямёта. Мы падпускалі ворагаў блізка і стралялі з кулямёта, яны разгубліваліся. Я быў партызанам да вызвалення Беларусі. А потым удзельнічаў у японскай вайне, усю Манголію прайшоў. І ўсё пакінуў на полі бою», — расказвае ветэран.
Сваімі рукамі каваў перамогу і Васіль Шышоў, ганаровы старшыня ветэранскай арганізацыі горада Мінска, кавалер ордэна пашаны. Ён упэўнены, у тыя часы быў важны кожны чалавек: «У гады я вайны працаваў у палку сувязі. Прымаў данясенні ад пастоў, якія былі за лініяй фронту і паведамлялі нам на галоўны пост у Ленінградзе, колькі нямецкіх самалётаў перасяклі мяжу, іх месцазнаходжанне. І па маім данясенні вырашалі, што з імі рабіць. Я з аўтаматам не хадзіў, але выконваў вельмі адказную задачу. Мяне прызвалі з 9 класу, яшчэ 17 гадоў мне не было. Фронт да нас не дайшоў 50 кіламетраў. А ваенкамат баяўся, што немцы зоймуць наш населены пункт і падлеткаў адправяць у Германію, таму нас прызвалі са школьнай парты. Настаўнік фізікі быў граматны чалавек і калі пачалася вайна, ён вучыў з намі азбуку Морзе і мяне ўзялі ў полк сувязі, дзякуючы гэтаму, — расказвае дзядуля, — Наша пакаленне многае перажыла, пасля вайны не здымаючы гімнасцёрак аднаўлялі эканоміку і краіну, і перадалі вашаму пакаленню. І хочацца каб вы гэта збераглі».
Тамара Вішнякова на фронце не была, але цалкам спазнала увесь жах Вялікай Айчыннай вайны — перажыла 900 дзён блакады Ленінграда. Яна і сёння памятае тыя страшныя дні з голадам, холадам, захворваннямі. З яе сям’і выжала толькі тры чалавекі, а загінулі — восем. Тамара Сямёнаўна расказала журналістам, як звязаны Беларусь і блакада Ленінграда: «Я шмат праводжу ўрокаў мужнасці. І расказваю такі момант, які не ўсе ведаюць. У 1940 годзе 15 тысяч беларускіх хлопцаў было адпраўлена ў Ленінград для атрымання прафесіі токара, зваршчыка, слесара. І ў 1941 яны збіраліся на канікулы, а тут вайна. І гэтыя 15 тысяч хлопчыкаў стаялі ў станка, дапамагалі рабочым. І з 15 тысяч беларусаў засталося жыць толькі 3 тысячы. У 1996 годзе гэтым хлопчыкам паставілі помнік побач з Піскароўскімі могілкамі ў Санкт-Пецярбургу. Хто калі там будзе, калі ласка, палажыце кветкі».
Аляксандр Іўс і Антоль Жарыкаў — дзеці вайны. Але, хоць непасрэднага ўдзелу яны не прымалі, цалкам адчулі, што такое вайна, якую яны ведаюць па ўласным вопыце, а не па кнігах і фільмах. Таму 9 мая для іх — святы дзень. Ветэраны адзначаюць, што цяжка словамі перадаць, наколькі важнае для іх гэта свята і што яны адчуваюць у гэты дзень.
Удзельнікі вайны, якія пайшлі з жыцця, 9 мая таксама былі побач з удзельнікамі святочных мерапрыемстваў, дзякуючы сваім дзецям і унукам. Галіна Жарыкава прыйшла ўскласці кветкі да манументу Перамогі разам з партрэтам бацькі Фёдара Кашчаева. «Мой бацька — афіцэр-кавалерыст. Ён вёў салдат ў бой за Радзіму, за Сталіна. Бацька дайшоў да Берліна. Для мяне 9 мая — гэта святы дзень. Мама мая была ўрачом на фронце. Сёння я зранку паехала ў храм, заказала малебен, прыехала дадому, узяла партрэт і паехала ўскладваць кветкі да вечнага агню. Для нас гэта святое», — адзначыла жанчына.
У кожнага з іх свая вайна — на фронце, у акупацыі, у блакадзе. Але ў кожнага з іх адно пажаданне — берагчы мір і не дапускаць таго, праз што ім прыйшлося прайсці.
Каментарый у тэму
Каментарый у тэму
«Гэты подзвіг будуць памятаць усе пакаленні»
Старшыня Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Уладзімір АНДРЭЙЧАНКА расказаў журналістам, як вайна закранула яго сям'ю. «На жаль, у жывых няма ўжо маіх бацькоў, цесця, цешчы — яны ўсе былі ўдзельнікамі Вялікай Айчыннай вайны. Дзядуля ў мяне пахаваны ў Белгародскай вобласці, на жаль, пабываць там не давялося. Мой родны дзядзька, брат бацькі, пахаваны ў Літве, у вёсцы Рудаміна на брацкіх могілках. І там я быў некалькі разоў...
9 мая для нас святы дзень. Я хачу сказаць, што колькі б часу ні прайшло, гэты подзвіг, мужнасць і гераізм нашага народа, дзядоў, прадзедаў усе пакаленні будуць памятаць. І наша задача — шанаваць гэту памяць, не дапусціць перапісвання гісторыі і самае галоўнае — мацаваць магутнасць сваёй краіны сваёй працай. І галоўнае — гэта адзінства народа і каб мы заўсёды, у любой сітуацыі былі моцныя».
«Яны нас не падвялі ў 1941—1945, і мы іх не падвядзём»
Для члена Канстытуцыйнай камісіі Аляксея ТАЛАЯ 9 Мая — сакральны святочны дзень. «Мой дзед — ветэран Вялікай Айчыннай вайны, чалавек, дзякуючы якому я сёння жыву і нягледзячы на ўсе хітраспляценні лёсу змог выстаяць, змог працягнуць свой шлях, нарадзіць чацвярых дзяцей, займацца спортам, дасягаць поспехаў. Усё дзякуючы нашым святым людзям, нашым продкам. І мы павінны не дазволіць забраць у нас Перамогу. Пакуль мы дыхаем, мы будзем адстойваць гэтую Перамогу. Яны на нас зверху глядзяць і вераць, што мы іх не падвядзём, як яны не падвялі ў 1941—1945 гадах», — падкрэсліў Аляксей.
Валерыя СЦЯЦКО
Фіналістка праекта «Акадэмія талентаў» на АНТ — пра творчасць і жыццё.
На гэтым тыдні Цяльцы будуць проста незаменныя ўсюды, дзе іх ведаюць.
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
