Паэт Мікола Мятліцкі ведае Кітай не па чутках. Дзякуючы яго перакладам па-беларуску загучалі класікі літаратуры Паднябеснай, сам Мікола Міхайлавіч неаднойчы быў у гэтай краіне. І на бяду, якая здарылася там, не адгукнуцца не мог. А як паэту выказаць свае думкі і пачуцці? Канешне, вершам.
Кітаю — з Беларусі
З табой, Кітай, мы ў скрушную гадзіну,
Калі пагрозны цень над светам вырас,
Калі кладзе няшчадна ў дамавіну
Ахвяраў сотні крыважэрны вірус.
З табой, Кітай, і сэрцам, і душою,
І нас у свеце, салідарных, многа.
Сяброўскаю спагадлівай рукою
Пакуецца і наша дапамога.
Прымі, Кітай, зямлі славянскай лекі,
Хай прынясуць табе глыток спатолі,
Пацвердзяць тое: мы — сябры навекі
І іншымі не станемся ніколі.
Я веру — пераможна засвітае,
І знікнуць-сыдуць змрочлівыя цені,
І анішто Магутны Дух Кітая,
Нязломны, не паставіць на калені!
15.02.2020
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
