Зоркі эстрады спявалі дзеля хворай дзяўчынкі з вёскі

Начны клуб, позні час, утульныя столікі, моцны гук, бляск сафітаў і поўная зала гасцей, сярод якіх шмат дзетак. Дабрачынны вечар для збору сродкаў на лячэнне 8-гадовай Ульяны Юзько прайшоў у сталічным клубе “Мулен Руж”. Падтрымаць дзяўчынку прыйшлі Іна Афанасьева, Аляксандр Саладуха, Іскуі Абалян, волат Кірыл Шымко, клоун Вадзік Ракета і іншыя.

Ульяна нарадзілася ў 2008 годзе і першыя чатыры гады нічым не адрознівалася ад аднагодкаў, хіба што малой вагой. Хваравітасць бацькі спісвалі на сезонныя захворванні, пакуль у 2013-м урачы не паставілі дыягназ: парок сэрца і высокая лёгачная гіпертэнзія. Яна перанесла цяжкую аперацыю, пасля якой вельмі хутка пачала аднаўляцца. Ульяне прызначылі прымаць дарагі сродак (яго кошт – $ 2000 за 2-х-месячны курс) за трое сутак да аперацыі і чатыры месяцы пасля яе. Аднак пасля наступных абследаванняў медыкі прызначылі далейшы прыём прэпарату тэрмінам на год, каб дасягнуць лепшых вынікаў.

Бацькі рабілі перапынак у прыёме лекаў прыкладна на паўгода. За гэты час дзяўчынка падрасла на 6 сантыметраў і паправілася на 5 кілаграмаў. Аднак пазней стала зразумела: каб захаваць жыццё і мгчымасць жыць нармальна, без пастаяннага прыёму лекаў Ульяне не абыйсціся. Зараз дзяўчынцы неабходна адна таблетка ў дзень, а з узростам дазіроўка будзе павялічвацца.

Маленькай гераіні мерапрыемства бацькі патлумачылі, што іх запрасілі на дзіцячае свята. Пра хваробу ў сям’і не гавораць, бо лічаць, што жаль – не лепшае пачуццё. Дзяўчынку вучаць быць цвёрдай.

– Нажаль, яна не памятае сябе без таго, каб не прымаць таблеткі. Але мы робім гэта як бы мімаходам. Кажам: Ульяна, давай таблетачку выпьем, не акцэнтуем увагу на яе хваробе і не размаўляем пра гэта, – расказала мама Ульяны Любоў.

Змяніць свядомасць

Ульяна саромелася, аднак мужна трымалася ўвесь вечар, які скончыўся задоўга пасля 10 вечара. Кожны раз выходзячы на сцэну, каб павітацца з чарговай зоркай, яна трымала ў руках белага плюшавага мядзведзіка, з якім дзяўчынка ніколі не растаецца.

Спевакі падзялілся сваімі ўражаннямі ад дабрачыннага мерапрыемства, у якім арганічна спалучыліся весялосць і сур’ёзнасць, стрыманасць і захапленне.

– Я вельмі рада, што ў свеце ёсць людзі, якім неабыякава гора іншага чалавека. Я рада, што сёння поўная зала. Цудоўна, калі наша свядомасць мяняецца, і мы маем магчымасць дапамагчы не толькі сабе, а і яшчэ камусьці, – адзначыла спявачка Іна АФАНАСЬЕВА.

– Мы падтрымліваем любое мерапрыемства такога кшталту, калі можам. І я быў вельмі здзіўлены і рады, што сабралася столькі людзей, каб дапамагчы добраму чалавеку, – падзяліўся Віталь КАРПАНАЎ, саліст групы “Дразды”.

– Я прыйшоў падтрымаць прыгожую дзяўчынку, і веру, што ў яе ўсё атрымаецца, – сказаў перад сваім выступленнем спявак Аляксандр САЛАДУХА. Як заўжды адметны, ён спяваў, стоячы на крэсле пасярод публікі.

Металічнае сэрца, ракетка і мячык

Сапраўднае свята для дзетак стварыў самы эпатажны і вясёлы клоун Беларусі Вадзік РАКЕТА. Ён “завёў” маленькіх гледачоў і выклікаў гульнямі ўсмешкі ва ўсіх без выключэння.

– Хочацца хоць крышку змяніць погляд дарослых ды і дзяцей таксама на тое, што ў свеце ёсць карапузы, якія маюць, не па сваёй волі, некаторыя недахопы са здароўем. Я не лічу гэтых дзетак хворымі. Аднак бываюць моманты, калі ім неабходна дапамога. Здаралася, што і мне патрабавалася дапамога, і я адчуваў сябе бездапаможным, і людзі дапамаглі мне. Дык чаму б і мне не дапамагчы, асабліва калі гэта весела і прыносіць радасць. Гэта можа працягнуць мяняць адносіны да такіх дзяцей, і мы павінны гэта рабіць. Няма нічога ганебнага ў тым, што мы выступаем для такіх дзетак, – выказаўся ён.

Айчынны асілак Кірыл ШЫМКО прадэманстраваў сваю моц вельмі арыгінальна і пяшчотна. Ён скруціў з двух металічных цвікоў, якія даўжынёй і таўшчынёй нагадвалі хутчэй пруты арматурын, металічнае сэрца. Незвычайны выраб тут жа стаў лотам, які купіў адзін з гасцей, а сабраныя сродкі сталі дадатковым укладам на набыццё лекаў.

Ракетка з аўтографам сусветна вядомага тэнесіста Максіма Мірнага і футбольны мяч, на якім распісалася ўся каманда "Дынама-Мінск", сталі лотамі вечара, якія прынеслі ў скарбонку сям’і Юзько не адну сотню рублёў.

У звычайным рэжыме

Калі не звяртаць увагі на акалічнасці, сям’я Юзько жыве ў звычайным рэжыме. Ульяна наведвала звычайны дзіцячы садок, праўда, не вельмі доўга праз хваробу. Зараз яна ходзіць у другі клас сярэдняй школы №6 у Кобрыне. Там у яе вясёлыя сябры, якія не застаюцца ў баку ад яе свавольстваў. Маці і бацька працуюць, і Ульяна ведае, што трэба вучыцца быць і самастойнай, калі неабходна. Старэйшая сястра – гэта другая мама для Ульяны, яна стараецца, дапамагае ва ўсім.

– Сёння слоў не хапае. Я хачу падзякаваць арганізатарам, удзельнікам, гасцям, і пажадаць, каб іх дзеці ніколі не хварэлі, – са слязьмі ў вачах падзялілася эмоцыямі Любоў. – Асобная ўдзячнасць і паклон хірургу, што аперыраваў Ульяну, – Канстанціну Драздоўскаму і кардыёлагу, якая вядзе нас увесь гэты час, – Алене Каральковай. Мы змагаемся ўжо чатыры гады і трымаліся, колькі маглі. Нам дапамагалі сябры, знаёмыя, якія і зараз поруч з намі. Доўгі час нам дапамагаў фонд “Шанс”. А дзякуючы сёняшняму мерапрыемсту, усім неабыякавым людзям, якія прыйшлі сёння, мы можам пратрымацца ў такім стане яшчэ прыкладна год.

Ульяна жвавае, заўзятае дзіця, амаль ніколі не сядзіць на месцы, і “закруціць” любога дарослага. Вельмі любіць увагу. Сям’і проста няма калі думаць пра кепскае.

Ірына СІДАРОК.

Фота Надзеі БУЖАН.