У мяне ўсё атрымаецца!

Шалёна стукае сэрца... Мяне перапаўняюць эмоцыі, мне страшна. Таму, што я раблю гэта першы раз? Баюся, што не атрымаецца? Не! Не страшна! Усё выдатна, я не павінна палохацца! Трэба перамагчы сябе і ісці да сваёй будучыні. Я выбрала гэты шлях, значыць, павінна рухацца да мэты, да таго, што зробіць мяне шчаслівай. Ведаю, што ўсё пройдзе незабыўна, і я заўсёды буду памятаць гэты дзень. Усё! Час прыйшоў. Праз некалькі хвілін здарыцца тое, чаго я так доўга чакала: буду выступаць у прамым тэлеэфіры. Гэта выдатна! Як жа я рада!

...Мяне клічуць. Павольна саджуся ў крэсла; глыбока ўздыхнуўшы, лічу секунды. Запалілася святло, камера глядзіць на мяне, наступіла цішыня. На маіх вуснах з'явілася радасная ўсмешка, вочы ярка заззялі. Яшчэ раз глыбока набраўшы паветра, я пачала гаварыць! І ў гэты ж самы момант адчула сябе моцнай, свабоднай! Усё ідзе так, як і хацела: жыва, лёгка — і гэта радуе. Мне падабаецца, што я раблю, як я паводжу сябе перад камерай. Бачу шмат людзей і назіраю, як яны глядзяць на мяне і ўважліва слухаюць. Я рада, што магу быць карыснай ім, бо дапамагаю даведацца нешта новае.

Але вось і скончылася маё выступленне. Можна з радасцю выдыхнуць і сказаць, што я справілася. Да мяне падыходзяць тэлеаператары, хваляць, віншуюць з першым выхадам у эфір. Не магу стрымаць усмешкі шчасця на вуснах! Я вельмі ўдзячная ўсім, хто дапамог мне прайсці гэты доўгі шлях. Цяпер магу адчуваць сябе ўпэўненай у тым, што раблю, што думаю. Самае галоўнае — гэта тое, што я навучылася наладжваць нябачную сувязь з людзьмі на такой велізарнай адлегласці, завалодаўшы іх увагай. І зараз магу сказаць, што я шчаслівы чалавек, які ішоў да мэты і дамогся свайго.

...Я расплюшчваю вочы. Як жа цікава паспрабаваць зазірнуць у будучыню, якая часам здаецца нам бясконца далёкай і ў той жа час вельмі блізкай!.. І менавіта такой бачу ў ёй сябе: шчаслівым чалавекам, які дабіўся таго, чаго хацеў і чакаў. Я мару стаць журналістам, які будзе пазнаваць свет, размаўляць з тысячамі людзей, абменьвацца з імі сваімі ідэямі, думкамі. Мне падабаецца гэта прафесія, таму што яна асаблівая. І людзі, што працуюць у ёй, — таксама. Я хачу быць такой жа неардынарнай, індывідуальнай, мару паказаць сябе чалавекам, у якога ёсць іскрынка, які можа зацікавіць многіх іншых. Таму і мару, што ў мяне ўсё атрымаецца!

Пра аўтара

Дзяўчына з самага маленства марыла быць творчым чалавекам. «Мне заўсёды падабаецца браць удзел у школьных канцэртах і конкурсах». Ганна займалася спартыўнымі бальнымі танцамі, на раённых спаборніцтвах займала прызавыя месцы. Потым захапілася напісаннем казак і невялікіх апавяданняў. Пасля дзявятага класа паступіла на філалагічны кірунак ліцэя, каб паглыблена вывучаць рускую і англійскую мовы.

17-гадовая аўтарка збіраецца паступаць на журфак БДУ. «І я вельмі спадзяюся, што мая мара ажыццявіцца».

Ганна КУРТАСАВА, вучаніца 11 класа ліцэя №2 г. Мінска