«У «Раўбічах» усё на высокім узроўні»

Кам­форт­ныя ўмо­вы, клас­нае на­двор'е і вы­дат­ны ста­ды­ён. Ка­рэс­пан­дэнт «Звяз­ды» на­за­па­сіў­ся ўра­жан­ня­мі ўдзель­ні­каў і гас­цей чэм­пі­я­на­ту:

Алі­на СЛЯ­ПЕН­КА (Ка­зах­стан):

—Я ўпер­шы­ню ў жыц­ці пры­еха­ла ў Бе­ла­русь. Ра­зам з ка­ман­дай пе­ра­важ­на трэ­ні­ру­ю­ся ў Еў­ро­пе, але сё­ле­та бы­лі ў Цю­ме­ні, Эс­то­ніі, а пас­ля пры­еха­лі сю­ды і ўба­чы­лі та­кі комп­лекс! На ста­ды­ё­не ў «Раў­бі­чах» усё зроб­ле­на на вы­со­кім уз­роў­ні. Гэ­та ты­чыц­ца і стрэль­бі­шча, і ўсёй тра­сы, і кан­крэт­на пад'­ёмаў. Нам спа­да­ба­ла­ся ў тым лі­ку і яр­кая цы­ры­мо­нія ад­крыц­ця спа­бор­ніц­тваў. Так, мы так­са­ма не ўтры­ма­лі­ся і ра­зам з усі­мі па­ча­лі тан­ца­ваць. Вар­та да­даць, для нас, спарт­сме­наў, пад­рых­та­ва­лі пры­ем­ныя і па­мят­ныя па­да­рун­кі. Што ты­чыц­ца на­шых за­дач, фе­дэ­ра­цыя на­строй­ва­ла нас на ба­раць­бу за ўзна­га­ро­ды, каб у вы­ні­ку пра­бег­лі ле­пей, чым мо­жам. Як з бія­тло­нам у на­шай кра­і­не? У яго так­са­ма ўклад­ва­юць гро­шы. Наш спорт па­сту­по­ва раз­ві­ва­ец­ца і не ста­іць на мес­цы.

Крыс­ці­на РАЗ­ЦО­ВА (Ра­сія):

—Бег­ла па тра­се доб­ра. На­двор'е — прос­та клас! Са страль­бой, без­умоў­на, кры­ху не атры­ма­ла­ся, але ўсё яшчэ на­пе­ра­дзе. Для мя­не ва­ша тра­са доб­ра зна­ё­мая. Ка­лі зай­ма­ла­ся лыж­ны­мі гон­ка­мі, шмат трэ­ні­ра­ва­ла­ся ў Раў­бі­чах. Я вель­мі люб­лю гэ­та мес­ца, і мне ўсё па­да­ба­ец­ца. Да­рэ­чы, бы­ла тут яшчэ та­ды, ка­лі ні­чо­га не бы­ло ўзве­дзе­на. Ста­яў адзін бу­ды­нак. І та­му я вель­мі за­да­во­ле­ная тым, што тут зроб­ле­на для бія­тло­на.

-Твая ма­ма Ан­фі­са ўчора бы­ла на тры­бу­нах. Гэ­та да­дат­ко­вая ад­каз­насць для ця­бе?

—Не, у мя­не на­огул, ка­лі я яе ўба­чы­ла, уз­ня­ўся на­строй. Я лі­та­раль­на пад­ско­чы­ла! Мне за­ха­це­ла­ся ад­ра­зу бег­чы, стра­ляць. Не ве­даю, ці за­сму­ці­ла­ся яна, ці ўзра­да­ва­ла­ся ма­ім вы­ні­кам (я за­ня­ла 13‑е мес­ца). Для мя­не гэ­та, між ін­шым, пер­шы старт на пер­шын­стве све­ту, і я ад вы­ні­ку не за­су­ма­ва­ла.

Онд­ржэй САН­ТО­РА (Чэ­хія):

—Са­мы вя­лі­кі ста­ды­ён у Чэ­хіі зна­хо­дзіц­ца ў го­ра­дзе Ста­ра-Мес­ца-на-Ма­ра­ве, дзе пра­хо­дзіў чэм­пі­я­нат све­ту. Ён на па­ра­дак боль­шы, чым гэ­ты, ад­нак у «Раў­бі­чах» мне так­са­ма па­да­ба­ец­ца тра­са і арэ­на. Усё пад­рых­та­ва­на на доб­рым уз­роў­ні. Бы­ло шмат ба­лель­шчы­каў, што не­звы­чай­на для юні­ёр­скіх спа­бор­ніц­тваў. Мне гэ­та па­да­ба­ец­ца.

Кат­ры­на ЭГЕН
(ба­лель­шчы­ца):

[caption id="attachment_72439" align="alignnone" width="600"] Катрына Эген падтрымлівае свайго[/caption]

—Ве­да­е­це, гэ­та фан­тас­тыч­ная маг­чы­масць — быць на чэм­пі­я­на­це све­ту і са­чыць за спа­бор­ніц­тва­мі. Мы пры­еха­лі сю­ды з му­жам і ін­шы­мі баць­ка­мі, каб пад­тры­маць сва­іх дзя­цей, якія вы­сту­па­юць за збор­ную. Учора наш Анд­рэ­ас апы­нуў­ся на 5‑м рад­ку. Я ні­ко­лі яшчэ не на­вед­ва­ла па­доб­ныя стар­ты, і для мя­не тут усё ці­ка­ва.

Та­рас ШЧЫ­РЫ