Пад ветразем

Уся­го за 20 хві­лін ад цэнт­ра ста­лі­цы, на Мін­скім мо­ры, з'я­віў­ся су­час­ны яхт-клуб

Па­рус­ны цэнтр ад­на­ча­со­ва з'яў­ля­ец­ца спар­тыў­на-за­баў­ляль­ным комп­лек­сам, які ўклю­чае ў ся­бе яхт-клуб, дзі­ця­ча-юнац­кую спар­тыў­ную шко­лу, гас­ця­вы дом, пункт пра­ка­ту і рэ­ста­ран.

Да па­чат­ку ра­бо­ты цэнт­ра бы­ло пры­мер­ка­ва­на пра­вя­дзен­не між­на­род­най рэ­га­ты "Ад­кры­ты Ку­бак "Бульбашъ" у кла­се яхт "ЭМ-Ка". Спа­бор­ніц­твы прай­шлі ў мі­ну­лыя вы­хад­ныя і ме­лі ста­тус ад­бо­рач­най рэ­га­ты да чэм­пі­я­на­ту Ра­сіі. У гэ­тым го­дзе ў рэ­га­це ўзя­лі ўдзел 14 экі­па­жаў, з іх 10 ка­манд з Ра­сіі і 4 — з Бе­ла­ру­сі.

Стар­шы­ня Бе­ла­рус­кай фе­дэ­ра­цыі па­рус­на­га спор­ту Ігар Рач­коў­скі так­са­ма стаў удзель­ні­кам рэ­га­ты ў скла­дзе ад­на­го з экі­па­жаў, у які ўвай­шлі Сяр­гей Краў­цоў і Ігар Чор­ны.

На ад­крыц­ці спар­тыў­на­га цэнт­ра стар­шы­ня фе­дэ­ра­цыі рас­па­вёў пра тое, як бу­да­ваў­ся аб'­ект і што ён зна­чыць для раз­віц­ця па­рус­на­га спор­ту ў на­шай кра­і­не.

— У Бе­ла­ру­сі заў­сё­ды бы­ла ма­гут­ная фе­дэ­ра­цыя па­рус­на­га спор­ту. Прак­тыч­на трэць спарт­сме­наў збор­най СССР — гэ­та прад­стаў­ні­кі на­шай кра­і­ны. Ад­нак пас­ля рас­па­ду Са­ю­за з-за роз­ных аб­ста­він сі­ту­а­цыя змя­ні­ла­ся: у Бе­ла­ру­сі, па сут­нас­ці, быў адзін цэнтр па­рус­на­га спор­ту ў Мін­ску і не­каль­кі ад­дзя­лен­няў — у Го­ме­лі і Грод­не. Пе­рад на­мі ста­я­ла пер­ша­чар­го­вая за­да­ча — вяр­нуць на­шых ква­лі­фі­ка­ва­ных спе­цы­я­ліс­таў, трэ­не­раў з-за мя­жы і па­чаць ства­раць не­аб­ход­ную ма­тэ­ры­яль­на-тэх­ніч­ную ба­зу. Пер­шы з тых, хто ад­гук­нуў­ся, — гэ­та Аляк­сандр Шпіль­ко (сён­ня ён з'яў­ля­ец­ца га­лоў­ным трэ­не­рам на­цы­я­наль­най збор­най) і Ге­надзь Страх, які да та­го ча­су па­спя­хо­ва пра­ца­ваў у Сла­ве­ніі.

Мы за­бяс­пе­чы­лі гэ­тую ба­зу дош­ка­мі для сер­фін­гу і ку­пі­лі ях­ты кла­са "Ап­ты­міст". На сён­ня за­куп­ле­на ка­ля 200 суд­наў роз­ных кла­саў. На­ступ­ным эта­пам раз­віц­ця ста­ла бу­даў­ніц­тва па­рус­на­га цэнт­ра. Ка­ля двух га­доў та­му тут ста­я­ла не­каль­кі ва­гон­чы­каў. Ва­кол пя­сок, дзе­цям не­маг­чы­ма бы­ло на­ват нар­маль­на пе­ра­апра­нуц­ца. На­цы­я­наль­ная ка­ман­да, да­рэ­чы, так­са­ма мес­ці­ла­ся ў чы­гу­нач­ным ва­гон­чы­ку. Але ў нас з'я­віў­ся сур'­ёз­ны спон­сар — кам­па­нія "Бульбашъ", і на пра­ця­гу двух га­доў гэ­тая тэ­ры­то­рыя змя­ні­ла­ся. Кошт аб'­ек­та — ка­ля 5 міль­ё­наў до­ла­раў. Кам­па­нія па­бу­да­ва­ла дзі­ця­чую шко­лу і па­рус­ны цэнтр. Гэ­тае су­пра­цоў­ніц­тва пры­ем­на здзі­ві­ла ў пла­не сва­ёй са­цы­яль­най ад­каз­нас­ці. За­клю­чыў­шы з на­мі ін­вест­да­га­вор, кам­па­нія ад­ра­зу ж пры­сту­пі­ла да бу­даў­ніц­тва аб'­ек­та, ад­клаў­шы пры гэ­тым свае пра­ек­ты.

Ігар Рач­коў­скі ад­зна­чыў, што ця­пер аква­то­рыя Мінск­ага мо­ра і інф­ра­струк­ту­ра су­час­на­га па­рус­на­га цэнт­ра па ўсіх па­ра­мет­рах па­ды­хо­дзіць для та­го, каб пра­во­дзіць чэм­пі­я­на­ты све­ту. У 2017 го­дзе па­ві­нен ад­быц­ца еў­ра­пей­скі кан­грэс па­рус­на­га спор­ту. Ча­ка­ец­ца, што Бе­ла­русь на­ве­дае прэ­зі­дэнт фе­дэ­ра­цыі.І ў гэ­тым жа го­дзе пла­ну­ец­ца пра­вес­ці ў на­шай кра­і­не юнац­кі чэм­пі­я­нат Еў­ро­пы, у якім пры­муць удзел 49 кра­ін.

Сён­ня аква­то­рыя Мінск­ага мо­ра раз­лі­ча­на на ста­ян­ку 70 суд­наў. Усё час­цей ар­га­ні­за­та­ры "пад­цяг­ва­юць" спа­бор­ніц­твы блі­жэй да бе­ра­га, каб гле­да­чы маг­лі ў кам­форт­ных умо­вах на­зі­раць за рэ­га­тай. Гэ­ты па­рус­ны цэнтр доб­ра па­ды­хо­дзіць для пра­вя­дзен­ня па­доб­ных спа­бор­ніц­тваў.

Спе­цы­я­ліс­ты лі­чаць, што па­доб­ных аб'­ек­таў на Мін­скім мо­ры па­він­на быць яшчэ не­каль­кі. На бе­ра­зе пла­ну­ец­ца аб­ста­ля­ваць ве­ла­да­рож­ку, пра­кат ве­ла­сі­пе­даў, зі­мой — пра­кат лыж.

Ад­нак га­лоў­ная за­да­ча для фе­дэ­ра­цыі і но­ва­га цэнт­ра на Мін­скім мо­ры — гэ­та па­пу­ля­ры­за­цыя па­рус­на­га спор­ту і пры­цяг­нен­не ў яго дзя­цей.

Уся­го ў Бе­ла­ру­сі сён­ня 4 буй­ныя шко­лы па­рус­на­га спор­ту: дзве ў Мін­ску і па ад­ной у Грод­не і Го­ме­лі. Ме­на­ві­та тут, у ДЮСШ на бе­ра­зе Мінск­ага мо­ра, бы­ла вы­ха­ва­на чэм­пі­ён­ка све­ту Тац­ця­на Драз­доў­ская.

На­огул, у гэ­тую шко­лу пры­ма­юць дзя­цей з 9 га­доў, але час­та трэ­не­ры ідуць на ўступ­кі і бя­руць дзе­так ма­ла­дзей­ша­га ўзрос­ту. На­бор ад­бы­ва­ец­ца ў ве­рас­ні, на­ву­чаль­ны пра­цэс па­чы­на­ец­ца з 1 каст­рыч­ні­ка. Да мая дзе­ці зай­ма­юц­ца ў трэ­на­жор­ных за­лах і ба­сей­нах, якія аран­дуе шко­ла: да вы­ха­ду на "вя­лі­кую" ва­ду ім не­аб­ход­на на­ву­чыц­ца доб­ра пла­ваць. Трэ­не­ры аба­вяз­ко­ва чы­та­юць курс тэ­о­рыі. Ка­лі да­зва­ля­юць умо­вы на­двор'я (гэ­та звы­чай­на ў маі), за­ня­ткі пра­вод­зяц­ца на ва­да­схо­ві­шчы. Па­коль­кі ле­та ў Бе­ла­ру­сі да­стат­ко­ва ка­рот­кае, то трэ­ні­ра­вац­ца ма­лень­кім спарт­сме­нам пры­хо­дзіц­ца кож­ны дзень, акра­мя па­ня­дзел­ка, па 5-6 га­дзін.

Што­год пра­хо­дзяць збо­ры і спа­бор­ніц­твы за мя­жой. Звы­чай­на гэ­та Літ­ва, Поль­шча, Іс­па­нія. У бу­ду­чым пла­ну­ец­ца да­мо­віц­ца са шко­лай Па­ла­мус у Іс­па­ніі, ку­ды бе­ла­рус­кія дзе­ці маг­лі б вы­яз­джаць цэ­лы год.

— Тры га­ды та­му мы зна­хо­дзі­лі­ся тут жа, але ўмо­вы бы­лі не са­мы­мі леп­шы­мі, ня­ма дзе пе­ра­апра­нуц­ца, ад­сут­ні­чаў во­да­пра­вод, душ. Ця­пер дзя­ку­ю­чы фе­дэ­ра­цыі ў на­шай ДЮСШ су­час­ны доб­ры бу­ды­нак, з усі­мі вы­го­да­мі. Сю­ды мы за­еха­лі ў маі. Гэ­та, без­умоў­на, на­дасць ім­пульс раз­віц­цю па­рус­на­га спор­ту. Пры­яз­джа­юць баць­кі, ба­чаць, у якія ўмо­вы трап­ля­юць іх дзе­ці, і не ба­яц­ца да­вя­раць іх нам. Адзі­нае — дзе­ці ця­пер ста­лі ад­роз­ні­вац­ца ад тых, што бы­лі ра­ней. Сён­ня іх псу­юць кам­п'ю­та­ры і смарт­фо­ны.

Ха­це­ла­ся б ад­зна­чыць, што на­ву­чан­не на ўсіх эта­пах у нас аб­са­лют­на бяс­плат­нае — і зі­мой, ка­лі мы аран­ду­ем ба­сей­ны і трэ­на­жор­ныя за­лы, і ўлет­ку, ка­лі зай­ма­ем­ся на ва­дзе.

— Іс­нуе праб­ле­ма не­да­бо­ру дзя­цей, хоць мы да­ём рэ­кла­му і на тэ­ле­ба­чан­ні, і ў шко­лах, — рас­каз­вае за­гад­чык га­па­дар­чай служ­бы ДЮСШ Аляк­сандр Ма­дыц­кі. — Мно­гія пры­хо­дзяць, але на­доў­га не за­трым­лі­ва­юц­ца. У на­шым ві­дзе спор­ту не­аб­ход­на, каб доб­ра пра­ца­ва­ла і га­ла­ва, і ру­кі: вет­разь жа — скла­да­ная шту­ка. На сён­ня ў на­шай шко­ле — най­леп­шыя ўмо­вы ў рэс­пуб­лі­цы. Што­год пра­хо­дзіць спар­та­кі­я­да ся­род СДЮШ, мы рэ­гу­ляр­на зай­ма­ем пер­шыя мес­цы. Сё­ле­та дзе­ці бы­лі на спа­бор­ніц­твах у Поль­шчы і Літ­ве ча­ты­ры ра­зы, заў­сё­ды вяр­та­лі­ся з пры­за­вы­мі мес­ца­мі.

Ця­пер у шко­ле пра­цуе 5 трэ­не­раў (усе яны бы­лыя спарт­сме­ны вы­со­ка­га кла­са), зай­ма­ец­ца 80 дзя­цей. 70 пра­цэн­таў з іх — хлоп­чы­кі, але пас­ля пос­пе­хаў Тац­ця­ны Драз­доў­скай па­ча­лі пры­хо­дзіць і дзяў­чын­кі. Фе­дэ­ра­цыя пе­рад­ала на ба­ланс ДЮСШ 70 суд­наў.

Па­куль іс­нуе не­вя­лі­кая праб­ле­ма з тым, як да­бі­ра­юц­ца дзе­ці: яны мо­гуць пры­яз­джаць толь­кі на пры­га­рад­ных аў­то­бу­сах, якія хо­дзяць адзін раз у га­дзі­ну. Ка­лі дзі­ця спаз­ні­ла­ся хоць на дзве хві­лі­ны, то за­ста­нец­ца без трэ­ні­роў­кі. Ад­мі­ніст­ра­цыя шко­лы мае на­мер вы­ра­шыць гэ­тую праб­ле­му, звяр­нуў­шы­ся ў ад­па­вед­ныя ор­га­ны з прось­бай, каб з па­сёл­ка Жда­но­ві­чы да па­рус­на­га цэнт­ра ха­дзі­лі га­рад­скія аў­то­бу­сы.

На дум­ку трэ­не­раў, дзя­цей у па­рус­ны спорт цяг­не драйв. Дзі­ця ад­крэ­ні­ва­ец­ца, ві­сіць над ях­тай, тры­мае яе це­лам — гэ­та лепш, чым лю­бы ат­рак­цы­ён.

Кож­ны вя­лі­кі пос­пех у спор­це па­чы­на­ец­ца з дзі­ця­чых школ і дзі­ця­чых пе­ра­мог. Сён­ня Бе­ла­русь мае доб­рую ба­зу і перс­пек­тыў­ную мо­ладзь. Ле­тась бе­ла­рус­кія дзе­ці-"до­шчач­ні­кі" ста­лі чэм­пі­ё­на­мі све­ту і чэм­пі­ё­на­мі Еў­ро­пы. У гэ­тым го­дзе двое з іх ста­лі срэб­ра­ны­мі пры­зё­ра­мі.

Вя­лі­кія пла­ны і ў да­рос­лых спарт­сме­наў: сё­ле­та ім не­аб­ход­на за­ва­я­ваць дзве лі­цэн­зіі на Алім­пі­я­ду ў Рыа-дэ-Жа­нэй­ра: ад­ну ў кла­се "Ла­зер-Ра­ды­ял", дру­гую ў вінд­сёр­фін­гу ў кла­се RS-Х.

Да­р'я Ла­ба­жэ­віч.

Да­рэ­чы

Яхт-клуб пра­па­нуе так­са­ма плат­ныя па­слу­гі:

— Мар­ская пра­гул­ка на ях­це або ка­та­ры;

— Маг­чы­масць фо­та- і ві­дэа­здым­кі