Сеткавае выданне zviazda.by

У рубрыцы «Хроніка Вялікай Перамогі» дзень за днём разам са «Звяздой» далёкага 1945 года мы ідзём да светлай і святой даты 9 Мая.

«За ўсё, што ёсць у маім жыцці, я ўдзячны баскетболу. Я ўпэўнены і не сумняваюся, што шмат хто са мной пагодзіцца: не мы выбіраем баскетбол, а ён — нас», — кажа вядомы баскетбаліст, а сёння трэнер Андрэй Клемезь. Выбраўшы яго, баскетбол сапраўды не памыліўся. Андрэй Клемезь выступаў за нацыянальную зборную, пасля трэніраваў моцны БК «Гарызонт», лідара жаночага нацыянальнага чэмпіянату. А сёння спецыяліст трэніруе мужчынскую зборную U-14, створаную на базе Рэспубліканскага дзяржаўнага вучылішча алімпійскага рэзерву. Адметна, што менавіта ў гэтай установе ён пачынаў свой спартыўны шлях. Аб ролі вучылішча ў выхаванні новага пакалення спартсменаў і аб асаблівасцях трэнерскай працы Андрэй Клемезь распавёў «Звяздзе».

Калі прывык сачыць за гастролямі: хто прыязджае ў Беларусь і што прывозіць, — то будзеш гэта рабіць, незалежна ад таго, што першачарговая ўвага на айчынны творчы прадукт. Бо як ні круці, але па тым, што прапануе сёння культура, можна меркаваць пра ментальны стан людзей, сярод якіх жывеш. А гастролі — яшчэ і ўдакладненне нейкіх грамадскіх кірункаў праз культуру. Адзначце: у сакавіку 2025-га па гарадах Беларусі пройдзе гастрольны тур Луганскага акадэмічнага музычна-драматычнага тэатра імя М. Галубовіча з рок-операй «Распятае юнацтва», якая прысвечана гісторыі «Маладой гвардыі». Паказы прымеркаваны да — 80-годдзя Перамогі, 23 сакавіка праект пакажуць на сцэне «Белдзяржфілармоніі».

Не ўсе прыхільнікі паэзіі ведаюць пра Алеся Мілюця. Прычына ў тым, што пры жыцці ён так і не дачакаўся сваёй кніжкі. «Паэзія баразны» выйшла толькі ў 2003 годзе. Гэтая прычына вынікае з іншай, таксама важнай. Пастаянна жыў у сваёй роднай вёсцы Скорычы цяперашняга Карэліцкага раёна, у якой нарадзіўся 6 кастрычніка 1908 года. Скончыў усяго два класы пачатковай школы. Вучыцца далей перашкаджала штодзённая сялянская праца. Не толькі для выжывання, але, як пазней засведчаць лісты, дасланыя з фронту, і ў радасць сабе, бо любіў яе. А чаму застаўся самавукам, праўдзіва сказаў у вершы «Мая асвета»:

Хатынь... Назва невялікай беларускай вёскі Хатынь (унікальная назва, яна была адна такая ў нашай краіне) стала сімвалам пакут народа, з назоўніка ўласнага стала назоўнікам агульным, які абазначае тое, чаго ўвогуле не павінна быць у нармальным чалавечым свеце. Хатынь, мёртвая вёска, спаленая разам з людзьмі тымі, хто чалавечае аблічча страціў, хто не мае права людзьмі звацца, застанецца на стагоддзі ў падручніках гісторыі, у абвінаваўчых дакументах, у памяці наступных пакаленняў…

Жыхары Чэрыкава ўпісалі слаўныя старонкі ў гісторыю барацьбы беларускага народа супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў.

Для беларусаў памяць святая. Аб гэтым заявіла старшыня Савета Рэспублікі Наталля Качанава ў мемарыяльным комплексе «Хатынь» у час мерапрыемстваў, прысвечаных 82-й гадавіне з дня трагедыі беларускай вёскі.​

Трэба шанаваць мір, шанаваць сваіх родных і блізкіх. Аб гэтым заявіў Старшыня Палаты прадстаўнікоў Ігар Сергяенка ў мемарыяльным комплексе «Хатынь» у час мерапрыемстваў, прысвечаных 82-й гадавіне з дня трагедыі беларускай вёскі.

Штогод 22 сакавіка беларусы ўспамінаюць журботную дату — Дзень памяці ахвяр Хатынскай трагедыі. У гэты дзень у 1943 годзе карнікі ўвайшлі ў вёску Хатынь. Яе жыхароў сагналі ў хлеў і падпалілі, а тых, хто выбягаў, расстрэльвалі. Усяго было знішчана 149 жыхароў, і, што самае страшнае, сярод іх было 75 дзяцей... Беларусь памятае пра тую страшную трагедыю, пра нечалавечыя зверствы фашыстаў і іх памагатых. Яскравы доказ таму — масавае ўсенароднае ўскладанне кветак у мемарыяльным комплексе «Хатынь», якое адбылося ў гэту суботу. Аддаць даніну памяці ахвярам Хатынскай трагедыі прыехалі тысячы беларусаў з усіх куткоў нашай краіны.

У Мінску прайшлі памятныя мерапрыемствы з нагоды 90-годдзя з дня нараджэння першага Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусі, Героя Беларусі мітрапаліта Філарэта (Вахрамеева).