
«Звязда». № 62 — 6 красавіка 1945 года
У рубрыцы «Хроніка Вялікай Перамогі» дзень за днём разам са «Звяздой» далёкага 1945 года мы ідзём да светлай і святой даты 9 Мая.

Як у Скідзелі захоўваюць памяць пра абаронцаў горада?
У тым, што Скідзель удастоены вымпела «За мужнасць і стойкасць у гады Вялікай Айчыннай вайны», ёсць і заслуга камсамольцаў-падпольшчыкаў. Восем з іх загінулі ў барацьбе з акупантамі і пасмяротна ўзнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны ІІ ступені. Горад памятае іх подзвіг.

Каманда Прэзідэнта стала пераможцам Рэспубліканскай хакейнай лігі
Хакейная каманда Прэзідэнта Беларусі 16-ы раз стала пераможцам Рэспубліканскай хакейнай лігі (РХЛ), паведамляе БелТА.

Кінапаэзія Таніна Гуэры
На мінулым тыдні была магчымасць успомніць італьянскага паэта, сцэнарыста, які працаваў з класікамі сусветнага кіно, і неардынарнага чалавека Таніна Гуэру, добра вядомага яшчэ ў Савецкім Саюзе. Пра майстра распавядаў прафесар Масіма Пуліні, які наведаў Мінск. Каб сустрэча атрымалася больш прадукцыйнай і карыснай, Пасольства Італіі ў Беларусі наладзіла паказ «оскарнага» фільма Федэрыка Феліні «Амаркорд». Да стварэння яго сцэнарыя меў дачыненне Таніна Гуэра. Гаворка ішла пра тое, як дзякуючы адметнаму аўтарскаму погляду кіно можа быць яркім і непаўторным творам мастацтва, да якога можна звяртацца праз шмат гадоў, каб больш глыбока асэнсаваць некаторыя з’явы і падзеі свайго жыцця. Усё тое, што важна ведаць і разумець людзям, якія хочуць рабіць кіно ў Беларусі. Яны прысутнічалі на сустрэчы з прафесарам Пуліні, які быў асабіста знаёмы з Таніна Гуэрай: яны землякі. Дарэчы, як і Феліні, з рэгіёна Раманья — «Амаркорд» здымаўся там...

Чым здзіўляе гледачоў сёлетні «Арт-Мінск»?
У Беларусі існуюць мастацкія праекты, якія з кожным годам толькі набіраюць папулярнасць. У прафесійных колах, і не толькі ў іх, праходзяць дыскусіі, вядуцца спрэчкі — словам, вызначаецца станоўчае і сумніўнае... Асноўныя ж пытанні, да якіх зводзяцца абмеркаванні: ці вартыя тыя ці іншыя работы ўвагі гледача, ці стае прафесіяналізму маладым і нават сталым аўтарам, ці дастаткова жыццёвай і мастацкай практыкі яны маюць, наколькі актуальныя іх разважанні і, самае галоўнае, што ўвогуле можна сёння лічыць творам мастацтва. Аднак, у тым ліку дзякуючы ўжо звыкламу асяроддзю, адкрытаму для крытыкі, гэтыя праекты маюць шмат прыхільнікаў: расце колькасць мастакоў, якія імкнуцца паўдзельнічаць, павялічваецца і аўдыторыя, уважлівая да створанага сучаснікамі.

Праца над канцэпцыяй археалагічнага музея пад адкрытым небам блізіцца да завяршэння
Самыя маштабныя раскопкі за перыяд незалежнасці Рэспублікі Беларусь — на рацэ Менцы. Удзел у іх бралі сотні студэнтаў з 17 ВНУ краіны. А статус археалагічнага комплексу на рацэ Менцы змяніўся з трэцяй катэгорыі (у якую ўваходзяць помнікі мясцовага значэння) да другой — цяпер гэта помнік рэспубліканскага значэння. Пра ход даследчых і рэстаўрацыйных работ на гэтым аб’екце расказаў Аляксей Аўласовіч, загадчык цэнтра археалогіі Беларусі Інстытута гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.

Што для Міколы Маляўкі было самым важным у паэзіі?
Мы сустрэліся з ім у апошні дзень мінулай зімы, 29 лютага 2024 года. Сумна й казаць такое: сустрэліся, каб назаўсёды развітацца. Даўно ўжо сталася звычкай ці нават традыцыяй: перад тым, як выправіцца веснаваць на родную Стаўбцоўшчыну, трэба абавязкова сустрэцца, пахадзіць каля Свіслачы ды пагаварыць пра жыццё-быццё, пра тое, што засталося за мяжой пражытага года. Гэтым разам сустрэліся ў яго, Міколы Маляўкі, дома.

Уладзімір Каранік днямі правёў выязную нараду на будаўнічай пляцоўцы новай гарадской бальніцы ў Гродне
Нагадаем, што ў час наведвання аб’екта ў красавіку мінулага года Прэзідэнт даў даручэнне губернатару Гродзенскай вобласці і міністру аховы здароўя завяршыць будаўніцтва новай бальніцы за два гады.

Экзотыку ўсходняга Палесся паказалі на выставе праекта «Брэстчына этнаграфічная»
Столінскі і Лунінецкі раёны суседнічаюць. Але многія элементы традыцыйнай народнай культуры, якая каранямі ідзе ў глыб вякоў, адрозніваюцца, што сведчыць аб духоўным багацці продкаў. Па касцюме, галаўным уборы, посцілках і ручніках можна пазнаць куток, у якім жыла і працавала майстрыха-гаспадыня.

Як працуе найлепшы ТЦСАН Беларусі?
На тэрыторыі Віцебскай вобласці функцыянуюць 25 тэрытарыяльных цэнтраў сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва. У кожнага — свае метады і формы работы з падапечнымі, аднак Пастаўскі ТЦСАН, безумоўна, можна назваць лідарам у якасці аказання паслуг пажылым і інвалідам, бо не першы год установа становіцца найлепшай у краіне. Па выніках мінулага года калектыў сацыяльных работнікаў з Пастаў таксама названы пераможцам спаборніцтваў у сферы сацыяльнага абслугоўвання.