Сеткавае выданне zviazda.by

«Што наша жыццё? Гульня!..» — згадвалася падчас прэм’еры аднаактавых балетаў пад агульнай назвай «Скокі» ў Вялікім тэатры Беларусі. Нехта гуляе з лёсам, імкнучыся кінуць яму выклік, не разумеючы рэальных магчымасцяў звычайнага чалавека. Нехта гуляе з каханнем, падмяняючы пачуццё сексуальным інстынктам, без думак пра тое, што ёсць мяжа, за якой разняволенасць ператвараецца ў смерць душы і нават фізічнае знішчэнне. А можна гуляць з мастацтвам, прынамсі, галоўны балетмайстар тэатра Ігар Колб сваімі пастаноўкамі прымушае задумацца пра тое, што ўспрыманне мастацкіх з’яў суб’ектыўнае і шмат у чым залежыць ад чаканняў, з якім мы ідзем, напрыклад, у тэатр. Бо для кагосьці мае значэнне найперш балет як мастацтва харэаграфіі, а хтосьці, успрымаючы агулам тое шоу, што зроблена на сцэне: ну, эфектна ж…

Незвычайны праект, прысвечаны самай сакральнай частцы жыцця жанчыны — мацярынству, — працуе ў музеі-майстэрні Заіра Азгура. Адзінаццаць беларускіх мастачак прадставілі свае інтэрпрэтацыі на тэму жаночай долі і прызначэння, паднялі шэраг важных і актуальных пытанняў, дакрануліся да самай інтымнай і далікатнай тэмы.

У яе пасадцы ўзялі ўдзел больш за 100 чалавек. Сярод іх — дэпутацкі корпус сталіцы, грамадскія арганізацыі, сілавы блок і камунальныя прадпрыемствы Цэнтральнага раёна. Карэспандэнты «Звязды» таксама далучыліся да добрай акцыі па добраўпарадкаванні.

Вясновая экалагічная ініцыятыва А1 «Эка Двіж. Зялёны сезон» завяршылася: за 5 тыдняў яе ўдзельнікі здалі больш за 13,5 тысяч непатрэбных электронных прылад для бяспечнай перапрацоўкі ў крамы А1 па ўсёй краіне. Гэта дазволіла высадзіць звыш 13,5 тысяч новых дрэў — такое абяцанне кампанія дала на старце гэтага сезона.

У рубрыцы «Хроніка Вялікай Перамогі» дзень за днём разам са «Звяздой» далёкага 1945 года мы ідзём да светлай і святой даты 9 Мая.

Першы партызанскi атрад часоў Вялiкай Айчыннай вайны быў створаны ў Пiнску, дзе дзёрзка дзейнiчалi мясцовыя падпольшчыкi.

У сталiчным кiнатэатры «Перамога», як i па ўсёй нашай краiне, адбылася вялiкая прэм’ера: нацыянальная кiнастудыя «Беларусьфiльм» прадставiла дылогiю аб генацыдзе беларускага народа. Яна здымалася на працягу двух гадоў у шчыльным кантакце з Генеральнай пракуратурай Рэспублiкi Беларусь, па iнiцыятыве якой i з’явiлiся гэтыя карцiны. Яны змяшчаюць унiкальныя архiўныя кадры, успамiны сведкаў, каментарыi спiкераў. Перад праглядам усiм жадаючым прапаноўвалi пакаштаваць «лагерны» хлеб з вадой, пазнаёмiцца з выстаўкай Беларускага дзяржаўнага музея гiсторыi Вялiкай Айчыннай вайны, прысвечанай тэме генацыду i гiсторыi стварэння фiльмаў «Лагеры смерцi» i «Спаленыя вёскi».

У Нацыянальным гiсторыка-культурным музеi-запаведнiку «Нясвiж» зараз праходзiць выстаўка жывапiсу i графiкi «Дакрануцца да невядомага», якая прысвечана 120-гадоваму юбiлею беларускага мастака Мiхаiла Сеўрука. У экспазiцыю ўвайшлi творы з фондаў музея-запаведнiка: графiчныя лiсты, выкананыя ў розных тэхнiках эстампа, — лiтаграфii, афорта, лiнагравюры, ксiлаграфii i сухой iголкi, а таксама ёсць унiкальная графiка алоўкам, жывапiс алеем, акварэллю i гуашшу.

Гiсторыя цi не для кожнага — гэта найперш школьныя ўрокi, дзякуючы якiм прыходзiла разуменне пра жыццё народаў у часе. А ўрокi жыцця даюцца кожнаму для таго, каб папоўнiць гiсторыю свайго роду годнымi справамi, вартымi памяцi нашых продкаў. Пра гэта думалася пасля размовы з мастацтвазнаўцам Барысам Лазукам: у Беларусi ёсць на што звярнуць увагу, а то i перагледзець свае ўласныя адносiны да рэчаў, якiя могуць захоўвацца ў сям’i з часоў сiвой даўнiны...