Першы прыезд у вёску пасля зімы — гэта заўсёды як адкрыццё. Выходзіш з машыны, кідаеш вокам на падворкі па абодва бакі вуліцы, удыхаеш паветра, якое не параўнаецца ні з якім іншым на гэтай планеце. Сам сабе гаворыш: нібы нікуды і не з’язджаў. І тут жа неяк лёгка-прасветлена дадаеш: ну дык і добра. Металічная засаўка на брамцы незадаволена вішчыць: за зіму трохі заржавела.
«Дзесяцігоддзі школьнае харчаванне нашых дзяцей будавалася на аснове зборніка рэцэптур».
Што за таемнымі дзвярыма?
![](/banners/banner-position-5.jpg?379")
