Чвэрць стагоддзя Беларусь і Расія плячо ў плячо, або, як гаворыць наш Прэзідэнт, спіна да спіны, будуем і абараняем нашу Саюзную дзяржаву. Час скарацечны. Пасля распаду некалі вялізнай вялікай краіны — Савецкага Саюза — усе рэспублікі аказаліся рэальна не гатовыя да самастойнага жыцця, таму што ў Саюзе была планавая эканоміка, выбудаваныя, як мы цяпер кажам, прамысловыя і гандлёвыя лагістычныя ланцужкі, а галоўнае — сістэма абароны краіны.
Беларусь, як і ўсе 15 рэспублік, стаяла на парозе выбару свайго шляху развіцця. Не будзем хітраваць — далёка не адразу гэты шлях быў знойдзены. Пасля выбараў першага Прэзідэнта Беларусь літаральна пачала выходзіць, калі мякка сказаць, са стану дысбалансу. Малады, амбіцыйны кіраўнік маладой суверэннай дзяржавы Беларусь — наш Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка — ужо не проста ведаў, ён верыў у поспех развіцця сваёй краіны. Але малады лідар разумеў і тое, што ў адзіночку дасягнуць поспеху і выніку куды больш складана, чым тады, калі ў цябе ёсць надзейны партнёр. І такім партнёрам, вядома ж, з’яўляецца Расійская Федэрацыя.
Стагоддзямі сфарміраваная сувязь брацкіх народаў Беларусі і Расіі — трывалы падмурак ва ўзаемаадносінах. Таму наш Прэзідэнт не марудзіў, а дзейнічаў прадумана і рашуча. Першай прыступкай у інтэграцыйным працэсе стаў Дагавор аб сяброўстве, добрасуседстве і супрацоўніцтве. Дарэчы, пытанне па інтэграцыі стаяла на Рэферэндуме 1995 года: «Ці падтрымліваеце Вы дзеянні Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, накіраваныя на эканамічную інтэграцыю з Расійскай Федэрацыяй?» — пераважная большасць беларусаў падтрымала.
Наступная прыступка больш высокая — 2 красавіка 1996 года падпісаны Дагавор аб стварэнні Супольнасці Беларусі і Расіі, праз год, роўна ў гэты ж дзень, 2 красавіка, у Маскве прэзідэнты Аляксандр Лукашэнка і Барыс Ельцын падпісалі Дагавор аб Саюзе Беларусі і Расіі. Вы толькі ўявіце сабе хуткасць рашэння такіх глабальных, найважнейшых пытанняў, а гэта толькі дзякуючы настойлівай, выверанай пазіцыі нашага лідара, у якога неверагоднае стратэгічнае бачанне!
У канцы 1998 года Беларусь і Расія падпісалі Дэкларацыю аб далейшым яднанні Беларусі і Расіі. Нарэшце 8 снежня 1999 года ў Маскве быў падпісаны сапраўды гістарычны дакумент — Дагавор аб стварэнні Саюзнай дзяржавы.
Калі мы проста, як кажуць, у назыўным парадку закранем хоья бы некалькі кірункаў інтэграцыйных працэсаў, то будзем прыемна здзіўлены. 28 саюзных праграм ахапілі практычна ўсе галіны эканомікі, а гэта — стварэнне і забеспячэнне роўных умоў для людзей і прадпрыемстваў, адзіных рынкаў нафты і газу і гарманізацыя заканадаўства як падатковага, так і мытнага. Мы выйшлі на адзнаку амаль 50 мільярдаў долараў тавараабароту за мінулы год.
У гэтым юбілейным годзе прымала Беларусь 11-ы Форум рэгіёнаў Беларусі і Расіі ў старажытным Полацку, маладым Наваполацку і ветлівым Віцебску. Было падпісана каля 600 пагадненняў. Кожны Форум — гэта цэлая гісторыя, паколькі мае пэўную накіраванасць. Гэта і прамысловая палітыка, і сельская гаспадарка, і сферы высокіх тэхналогій, інавацый, інфармацыйнай супольнасці, культурнай і гуманітарнай прасторы. Няма кірунку, куды б ні «заглянулі» інтэграцыйныя працэсы з інавацыйнымі праектамі.
«Нас не пакінуць у спакоі» — неаднаразова гаварыў наш Прэзідэнт, і ён абсалютна праў, паколькі санкцыйны ціск калектыўнага Захаду расце як снежны ком. Але мы не проста не зламаліся і нават не прагнуліся, а, наадварот, разам, як Саюзная дзяржава, толькі ўмацоўваем свае інтэграцыйныя сувязі. Тэхналагічны суверэнітэт павінен быць забяспечаны і для Беларусі, і для Расіі, звяртае ўвагу наш лідар. У каласальна кароткія тэрміны мы знаходзім спосабы не проста супрацьстаяць санкцыям, а рухацца наперад і сёння ўжо працаваць на эканамічна выгадны вынік. Як кажуць, не было б шчасця, ды няшчасце дапамагло. Рост ВУП беларускай і расійскай эканомікі значна перавысіў сярэдні па свеце і склаў 3,6 і 3,9 працэнта адпаведна.
Разам мы супрацьстаім не толькі санкцыям. Дастаткова прыгадаць пандэмію, калі расійская вакцына «Спадарожнік V» выраблялася ўжо ў Беларусі, тым самым была забяспечана магчымасць вакцынацыі нашых грамадзян. Літаральна нядаўна на Парламенцкіх слуханнях, якія былі ініцыяваны і арганізаваны Палатай прадстаўнікоў, з удзелам прадстаўнікоў Расіі, абмяркоўваліся пытанні лічбавага развіцця.
Для любога развіцця патрэбен мір. «Мы можам больш цесна супрацоўнічаць у галіне абароны і бяспекі, выступаць з адзіных пазіцый на міжнароднай арэне», — адзначаў наш Прэзідэнт і меў, як заўсёды, рацыю. Менавіта ваеннае супрацоўніцтва нашых краін — адна з найбольш важных сфер двухбаковага ўзаемадзеяння, асабліва цяпер, ва ўмовах эскалацыі адносін з калектыўным Захадам.
Каб упэўнена глядзець у заўтрашні дзень, мы павінны памятаць сваю гісторыю, тых, дзякуючы каму жывем пад мірным небам. Праграмы Саюзнай дзяржавы даюць выдатную магчымасць рэалізоўваць самыя смелыя патрыятычныя праекты. Дзесяць гадоў таму, у 2014 годзе, за кошт сродкаў Саюзнай дзяржавы ў Светлагорскім раёне на месцы былога балота Брыдскі мох, дзе пачалася пераможная наступальная аперацыя савецкіх войскаў «Баграціён», было пачата будаўніцтва мемарыяльнага комплексу.
А цяпер з аналагічным фінансаваннем вядзецца рэканструкцыя Брэсцкай крэпасці, якая да 80-годдзя Вялікай Перамогі будзе завершана. І гэта, паверце, толькі крыха таго, што мы можам рабіць дзеля памяці нашых ваяроў, імёны якіх назаўжды будуць жыць у нашых сэрцах.
Усё гэта толькі рысы да трох складнікаў — гісторыі, інавацый, інвестыцый нашай Саюзнай дзяржавы. Нездарма кажуць, што развіццё — гэта не глядзець адзін на аднаго, а ісці разам у адным кірунку.
І ў Саюзнай дзяржавы вялікі сумесны шлях, свая дарога.
Ірына Даўгала, намеснік старшыні Пастаяннай камісіі Палаты прадстаўнікоў па правах чалавека, нацыянальных адносінах і правах чалавека.
Практыка комплекснага добраўпарадкавання населеных пунктаў на Гомельшчыне дае новае жыццё райцэнтрам рэгіёна.
Са студзеня даходы пенсіянераў павялічацца — у некаторых да 500 рублёў.
