«ЛіМ» працягвае весці творчую дыпламатыю

Газета творчай інтэлігенцыі краіны па-ранейшаму праяўляе ўвагу да мастацкага перакладу. Чарговы выпуск традыцыйнага праекта «Дыпламатыя перакладу» прысвечаны мастацкаму свету іншых народаў. 

Пад назвай «Надзеяй свеціцца прасцяг» знайшлося месца творам паэтаў Індыі, Арменіі і Расійскай Федэрацыі. 

Падборку вершаў лаўрэата Нобелеўскай прэміі ў галіне літаратуры Рабіндраната Тагора (1861 — 1941) з шасці твораў пераклалі Генадзь Аўласенка і Навум Гальпяровіч. Нагадаем, што прачытанне творчасці класіка бенгальскай літаратуры, аўтара гімнаў Індыі і Бангладэш пачалося ў Беларусі яшчэ ў 1920-я гады. Тады Якуб Колас надрукаваў у часопісе «Полымя рэвалюцыі» свае пераклады твораў клаіска сусветнай літаратуры. «У гэтым сонечным свеце я не хачу паміраць,/ Вечна жыць бы жадаў у гэтых зялёных лясах,/ Там, дзе зверху вясёлкі дзіўным агнём гараць,/ Там, дзе сэрцайкі б’юцца , дзе кветкі поўніць раса...» («Жыццё», пераклад Генадзя Аўласенкі). 

Тры вершы армянскага класіка Аветыка Ісаакяна (1875 — 1957) гучаць са старонак «Літаратуры і мастацтва» у перакладах Навума Гальпяровіча. «Я прыпадобіў сэрца небу,/ Бо скрозь маўклівы зорак рай/ Яно лампадаю жывой/ Нам свеціць, бо ў ім ёсць патрэба...» Сярод беларускіх перакладчыкаў Аветыка Ісаакяна ў XX стагоддзі — вядомыя беларускія мастакі словы ранейшых пакаленняў Эдуард Валасевіч, Мікола Аўрамчык, Рыгор Барадулін і інш. 

Падборку вершаў дагестанскай паэтэсы (Расійская Федэрацыя) Сувайнат Ісрафаілавай (нарадзілася ў 1965 годзе; жыве ў Махачкале) пераклала Настасся Нарэйка, маладая беларуская паэтэса з Камянца, якая ўсё часцей звяртаецца да працы над перакладамі паэтычных твораў калег з постсавецкай прасторы. 

Шчаслівы лёс «Дыпламатыі перакладу» прадаўжаецца — і адпаведна доўжацца стасункі беларускай літаратуры з іншымі нацыянальнымі літаратурамі народаў свету. 

Кастусь Ладуцька