Хто казаў, што газета жыве адзін дзень?

«Разбіраючы дома старыя паперы, мы знайшлі сярод іх цудоўна захаваны, але ж нейкі «не такі», незвычайны выпуск «Звязды», — паведаміла ў рэдакцыю Аксана Казакова з Гомеля. — Цікава было разгарнуць, пачытаць... Яшчэ цікавей — убачыць, што нумар — ад 18 жніўня... 1939-га года, што яму 85 гадоў!

Але гэта яшчэ не ўсё, — чытаем у лісце, — бо сёлета, у 2024-м, і якраз 18 верасня спаўняецца 85 нашаму дарагому бацечку, дзядулю і прадзеду Мікалаю Васілевічу Новіку.

На свае дзіцячыя вочы наш імяніннік бачыў вайну, змалку зведаў, што такое голад, цяжкая фізічная праца і адна пара абутку на ўсю сям’ю…

Пры гэтым ён паспяхова скончыў школу і Харкаўскі аўтадарожны інстытут, больш за 40 гадоў адпрацаваў на транспарце: па прыступках службовай лесвіцы падымаўся ад пасады старшага інжынера ПТА да галоўнага эканаміста, намесніка начальніка вытворчага аб’яднання «Гомельаблаўтатранс», мае сярэбраны медаль ВДНГ за навуковую працу, з’яўляецца ліквідатарам катастрофы на Чарнобыльскай АЭС.

А да ўсяго наш дарагі Мікалай Васілевіч цудоўны сем’янін. Разам з мамай у любові і згодзе яны пражылі 56 гадоў, выгадавалі дваіх дзяцей, траіх унукаў, прычакалі праўнука.

...На вялізны жаль, тата цяпер адзін. З ранняй вясны да глыбокай восені шчыруе на дачным участку, вырошчвае садавіну-гародніну, з радасцю дзеліцца ёй з усімі ахвотнымі.

Ён пабудаваў дом, выхаваў сына з дачкой, пасадзіў сад. Прыклад, згадзіцеся, варты пераймання!

...Мы любім збірацца ўсе разам, — піша дачка, — з задавальненнем слухаем татавы ўспаміны і, вядома ж, зычым яму найлепшага: будзь, калі ласка, здаровым і жыві доўга!

Ад рэдакцыі. У звяздоўскім музеі ёсць старыя нумары газеты, у асноўным — з пасляваенных часоў.

Не адмовіліся б ад гэтага, можна сказаць, святочнага, за 18 верасня 1939-га... Можа, сям’я адшкадуе?