Сёлета ў Лунінецкім раёне ажно 14 чалавек 100-бальнікаў і 32 медалісты (31 з якіх «залаты»), так што 2023-ы тут называюць ураджайным, хоць кажуць, што такія вынікі невыпадковыя. Цяпер настаўнікі і бацькі з нецярпеннем чакаюць паступлення сваіх выпускнікоў у ВНУ, а ў горадзе рэалізоўваецца праект па рэканструкцыі сярэдняй школы № 1.
Цікава, што ў будынку школы займаюцца толькі старэйшыя вучні, а пачаткоўцы вучацца ў іншым месцы. Харчавацца ж усе школьнікі ходзяць у мясцовы рэстаран. Плануецца, што пасля мадэрнізацыі ў школе будуць займацца ўсе класы і з’явіцца ўласны харчаблок.
— Хаця сёлета колькасць 100-бальнікаў у раёне рэкордная, на гэтым мы не спынімся. Нашы хлопцы і дзяўчаты дакажуць пры паступленні ў ВНУ і далейшым навучанні свае 100-бальныя вынікі, — упэўнены Мікалай Гарадкавец, начальнік аддзела па адукацыі Лунінецкага райвыканкама. — Яны ўжо паказалі свой узровень на цэнтралізаваным экзамене, таму што яго заданні практычна такія ж, як і заданні цэнтралізаванага тэсціравання, да якога мы прывыклі.
Раён мае добрыя дасягненні ў алімпіядным руху і каторы год трымае першынства сярод сельскіх раёнаў Брэсцкай вобласці. І гэта датычацца не нейкага асобнага прадмета, а школьнай праграмы ў цэлым, дадаў начальнік аддзела:
— Гэтаму садзейнічае стройная сістэма работы з адоранымі дзецьмі і падрыхтоўкі да ЦТ. Яшчэ не было прынятае заканадаўчае рашэнне аб новай форме атэстацыі, а нашы педагогі ўжо праходзілі навучанне і стажыроўку на ЦТ. Усё гэта прынесла дастойны вынік.
Для адораных дзяцей і настаўнікаў, якія іх рыхтуюць, у раёне заснаваны прэміі. Алімпіяднікі штогод традыцыйна адзначаюцца на «Парадзе зорак» і ім ладзяць сустрэчу з кіраўніком раёна. Прэміі, дарэчы, не маленькія, так што дзеці сапраўды зарабляюць сваім розумам, падкрэсліў Мікалай Гарадкавец:
— Сёлета на заахвочванне педагогаў і вучняў з мясцовага бюджэту выдзелена каля 20 тысяч рублёў. А на нефармальных сустрэчах са старшынёй школьнікі могуць задаваць яму любыя пытанні.
Сёлетніх 100-бальнікаў, ажно трое з якіх — аднакласнікі з вёскі Вялікія Чучавічы, таксама чакае сустрэча са старшынёй раёна. Але пазней, калі скончыцца ўступная кампанія. Пакуль жа выпускнікі не расслабляюцца, бо мэты пастаўлены высокія.
Кірыл Гаргун бачыць сябе праграмістам і збіраецца пакараць БДУ:
— Я яшчэ буду здаваць фізіку, а яе ведаю горш, чым беларускую мову, дык вось сумарны вынік будзе лепшы, дзякуючы 100 балам па мове.
Ангеліна Шчатко плануе паступаць на эканамічны факультэт і сціпла прызнаецца:
— Мне вельмі падабаецца беларуская мова, аднак я здзівілася, што атрымала такі вынік.
Мікіта Малыш з пятага класа ўдзельнічаў у алімпіядах па беларускай мове, а цяпер збіраецца на факультэт міжнародных адносін БДУ:
— Хачу падзякаваць усім, хто вучыўся са мной у профільным класе, — з вамі было вельмі весела пазнаваць мову.
Дар’я Леўшыц — двайная 100-бальніца, яна атрымала найвышэйшы вынік па беларускай мове і па хіміі і будзе паступаць у сталічны медуніверсітэт:
— Па беларускай мове было нескладана, нават не дапускала думкі, што недзе памылілася, бо я з класа шостага-сёмага ўдзельнічала ў алімпіядах і конкурсах, таму мела багаж ведаў. Апошнія два гады актыўна рыхтавалася да хіміі — штодня па чатыры гадзіны.
Мама Дар’і Святлана да слёз ганарыцца поспехамі дачкі, кажа, што Дар’я ўвесь час яе здзіўляе.
Выхавала сёлетнюю гронку 100-бальнікаў выкладчыца беларускай мовы і літаратуры Валянціна Гаргун, якая яшчэ і класны кіраўнік юных разумнікаў:
— Мы разам з імі з пятага класа. З таго часу і пачыналі падрыхтоўку. Праграмныя веды давала цалкам, у нас профільны беларускамоўны клас, таму і гадзін больш было, а раз на тыдзень — яшчэ і факультатыў. Дзеці матываваныя, здольныя, і я па іх вачах бачыла, што яны мелі мэту, аднак у адкрытую пра гэта не казалі. Важна было псіхалагічна падтрымаць іх, бо, здаецца, яны спакойныя, аднак я адчувала іх хваляванне. Я загадвала, што гэта магчыма, што яны могуць.
Сёлета фактычна ўсе паказчыкі сацыяльна-эканамічнага развіцця ў раёне выконваюцца згодна з планам. А папаўняецца бюджэт Лунінеччыны дзякуючы найперш горадаўтваральнаму прадпрыемству «Граніт», арганізацыям «Райспажыўсаюза», лясгасу і малочнаму заводу.
— Мікашэвіцкі «Граніт» — адзін з лакаматываў эканомікі раёна, дзе працуе амаль 2,5 тысячы чалавек, заробак якіх крыху больш за дзве тысячы рублёў. З такімі ўводнымі Лунінецкі раён можна лічыць даволі прыбытковым і багатым на заробак, — адзначыў Андрэй Гуляк, намеснік старшыні райвыканкама па эканоміцы.
Кар’ер прадпрыемства памерам два на тры кіламетры, які паглыбіўся ўжо амаль на 150 метраў і апусціўся ніжэй за ўзровень мора, гэта яшчэ і месца для прамысловага турызму. Тут можна палюбавацца на вадаспады, а з агляднай пляцоўкі адкрываецца незабыўны пейзаж, нібыта трапляеш у горы. У гэтых створаных працай лакацыях нават фільмы здымалі. Ахвотныя могуць таксама пакатацца на БелАЗе і наведаць мясцовы музей. Турысты, дарэчы, у сезон адчувальна дапамагаюць папаўняюць бюджэтную скарбонку краю.
Знакаміты на ўсю краіну фестываль «Лунінецкія клубніцы», які штогод праводзяць у раёне і які стаў брэндам Лунінеччыны, мае статус рэгіянальнага свята. Літаральна некалькі дзён таму ён адгрымеў юбілейны дзясяты раз і прыцягнуў у край яшчэ больш удзельнікаў і гасцей. Разнастайныя стравы з клубніц, выстаўка адмысловых падворкаў і, вядома, культурная праграма, ладзілі якую таксама тутэйшыя.
— У Лунінецкім раёне 24 калектывы, якія носяць званні народных і ўзорных, а адзін — нават заслужанага. Настрой стваралі вучні музычных школ, якія прэзентуюць Лунінеччыну на самых розных фестывалях любога ўзроўню. Штогод павялічваецца і колькасць дыпламантаў — цяпер іх ужо амаль 90, так што культурны патэнцыял раёна становіцца ўсё больш прывабным, — акрэсліў Анатоль Захаркевіч, намеснік старшыні райвыканкама.
Ірына СІДАРОК
Супрацоўнікі Мінпрыроды расказалі, якая карысць ад дрэў у горадзе.
Восень для спецыялістаў аграрнай галіны — час падводзіць вынікі, і сёлета яны годныя.
У поўным аб’ёме задаволена патрэба краіны ў калійных і каменных солях, торфе, сапрапелі, будаўнічым камені, падземных водах.