27 студзеня 1944 года савецкія войскі вызвалілі канцлагер «Аўшвіц» у Асвенцыме. Гэтая фабрыка смерці за чатыры гады знішчыла 1,4 млн чалавек, з якіх 1,1 млн — яўрэі. З 2006 года гэты дзень адзначаецца як Міжнародны дзень памяці ахвяр Халакосту. У сваім інтэрв’ю БелТА старшыня Палаты прадстаўнікоў Уладзімір Андрэйчанка падкрэсліў нязменную і паслядоўную пазіцыю дэпутацкага корпуса, якая зыходзіць з таго, што беларусы заўсёды ўспрымалі і будуць успрымаць крывавыя падзеі, якія стаяць за словам «Халакост», як асабістую трагедыю.
«На працягу стагоддзяў на нашай зямлі мірна жылі і працавалі прадстаўнікі розных нацыянальнасцей, уключаючы яўрэяў, уносячы свой уклад у развіццё нашай нацыянальнай культуры, навукі, адукацыі, эканомікі, сістэмы дзяржаўнага кіравання. Напрыклад, з 475 дэпутатаў даваеннага Вярхоўнага Савета БССР першага склікання 32 былі яўрэямі. І мы памятаем пра гэта, — сказаў Уладзімір Андрэйчанка. — Другая Сусветная вайна забрала жыцці кожнага трэцяга жыхара Беларусі, пакінуўшы незагойную рану на сэрцы міралюбнага шматнацыянальнага беларускага народа. Гады акупацыі карэнным чынам змянілі існуючыя стагоддзямі нацыянальна-этнічны склад нашага насельніцтва, знішчыўшы такія прывычныя для беларусаў паняцці, як яўрэйскія мястэчкі, і ўвёўшы ва ўжытак такія страшныя, як гета і лагеры смерці. У іх фашысты і іх памагатыя знішчылі больш за 850 тыс. толькі беларускіх яўрэяў — Мінска, Беразіно, Бабруйска, Брэста, Глыбокага, Краснаполля, Пінска, Ушач, Чэрыкава, іншых населеных пунктаў. Дзясяткі тысяч яўрэяў з Аўстрыі, Польшчы, Чэхаславакіі, Францыі, Германіі і іншых еўрапейскіх краін падзялілі іх лёс у Трасцянцы. Па колькасці ахвяр гэты лагер заняў чацвёртае месца пасля сумна вядомых Асвенціма, Майданека і Трэблінкі».
Больш за 500 помнікаў і мемарыяльных комплексаў, сотні музейных экспазіцый, серыі кніг, маршруты памяці і многае іншае створана ў Беларусі, каб навекі захаваць памяць аб тых страшных падзеях і іх ахвярах, адзначыў спікер. «Імёны па-зверску закатаваных і загінулых у паўстанні ў гета людзей высечаны на мемарыяльных дошках, увекавечаны ў друкаваных і электронных выданнях, у бронзе і мармуры. Але самае галоўнае, што яны ў нашай свядомасці і ў нашых сэрцах. І гэта памяць робіць нас людзьмі, якія не могуць мірыцца з адраджэннем нацызму, яго прынцыпаў, ідэалогіі і сімвалаў, — падкрэсліў старшыня Палаты прадстаўнікоў. — Мы не можам абыякава назіраць за тым, як нелюдзяў і катаў, на руках якіх кроў дзяцей, старых, жанчын і іншых безабаронных людзей, на дзяржаўным узроўні ўшаноўваюць як ветэранаў вайны і ўзводзяць у ранг нацыянальных герояў — змагароў за свабоду, незалежнасць і дэмакратыю».
«Мы не можам абыякава глядзець, як неанацысты са зброяй у руках маршыруюць па вуліцах еўрапейскіх гарадоў, якія нашы дзяды і бацькі вызвалялі ад фашыстаў, іх заступнікаў і прыслужнікаў. Мы не можам быць проста маўклівымі сведкамі таго, як у гэтых гарадах метадычна знішчаюцца помнікі тым, хто абараняў свет ад карычневай чумы і ратаваў ад смерці яе бязвінных ахвяр, сціраецца памяць аб ролі народаў СССР і заплачанай імі найвышэйшай цане за перамогу над нацызмам, — дапоўніў Уладзімір Андрэйчанка. — Мы не можам згадзіцца з дзеяннямі тых, хто сёння спансіруе, узбройвае, абучае і пакрывае забойцаў мірнага насельніцтва, падштурхоўваючы тым самым міжнародную супольнасць да трэцяй сусветнай вайны. Усе гэтыя небяспечныя для чалавецтва падзеі сталі вынікам шматгадовай кампаніі кіраўнікоў калектыўнага Захаду па перапісванні гісторыі, выключэнні з яе не адпаведных іх інтарэсам старонак, трансфармацыі грамадскай свядомасці, рэалізацыі палітыкі двайных стандартаў».
«І таму, падзяляючы смутак яўрэйскага народа, а таксама ўсіх разважлівых і неабыякавых людзей, у Міжнародны дзень памяці ахвяр Халакосту і 78-ю гадавіну вызвалення нацысцкага канцлагера „Аўшвіц-Біркенау“ мы заклікаем аб’яднаць нашы сілы і стаць на абарону гістарычнай праўды, памяці загінулых і закатаваных, каб захаваць мір ад разбурэння, не дапусціць вяртання нацызму і яго злачынстваў ніколі больш», — сказаў на заканчэнне спікер.
Супрацоўнікі Мінпрыроды расказалі, якая карысць ад дрэў у горадзе.
Восень для спецыялістаў аграрнай галіны — час падводзіць вынікі, і сёлета яны годныя.
У поўным аб’ёме задаволена патрэба краіны ў калійных і каменных солях, торфе, сапрапелі, будаўнічым камені, падземных водах.