«Аднойчы зімовым вечарам сустрэліся тры каралі на небасхіле...»
Антону Кузьменка ўсяго дваццаць пяць, а за яго спінай ужо каля трох тысяч скачкоў.
У ваенных верталётчыкаў, бацькі і сына Паўлавых, на дваіх — больш як 5 тысяч гадзін, праведзеных над аблокамі.
Абяцанне падарыць зорку з неба — класічны прыём з донжуанскага арсенала.
Хмара над праспектам навісла сваімі шэра-бялёсымі вантробамі і нешта няўцямна злавесна буркатала.
Карэспандэнты «Звязды» ўбачылі на свае вочы зямлю з крэсла пілота самалёта, даведаліся пра «лятаючую парту» і зразумел
