...У вёсках Ушаччыны, паводле ўспамінаў Барадуліна, цікавая гульня была.
Штодзёншчына: рынак, вечар, дзве крамкі. І адна, і другая зачыняюцца ў восем, і ў адну, і ў другую трэба...
Горад, дзень, час перакусу: у невялічкай крамцы на сталічным праспекце мы замаўляем каву.
Мабільнікі звіняць паўсюль і на ўсе галасы. З найбольш нечаканых у людных месцах — кукарэканне, плач немаўляці, беларускія «Тры чарапахі»...
У сяброўкі пісьменніцы Лідзіі Арабей (светлай памяці!) быў адмысловы сшытак, які так і называўся «Мае сны»...
У краіне-суседцы павышаюць, як быццам, пенсійны ўзрост. Нехта — як некалі ў нас — кажа, што гэта трэба, нехта — сцвярджае, што не...
У міжсезонне, кажуць, найлягчэй адрозніць прыгожых жанчын ад разумных: першыя — з прычоскамі, другія — у шапках.
Сёння мы звяртаем наш позірк на ўсход, туды, дзе знаходзіцца Магілёўская вобласць.
Пра тое, як быць мамай-пераможцай.
Міншчына — самы цэнтр краіны, яна нават сваімі абрысамі нагадвае сэрца.
Уладыка расказаў, чаму з асцярогай упершыню ехаў у Мінск у якасці мітрапаліта.
Размову з Аляксандрам мы пачалі з самага надзённага.
У апошнія гады тэма раўнапраўя паміж мужчынамі і жанчынамі перажывае новую хвалю росквіту.
Змяненні ў першую чаргу заўважаюць самі гродзенцы.
