На сцэне філармоніі і з публікай — народны артыст Беларусі Аляксандр Анісімаў адзначыць свой асабісты юбілей

На сцэне філармоніі і з публікай — народны артыст Беларусі Аляксандр Анісімаў адзначыць свой асабісты юбілей (ой, няўжо 75?). Неяк непрыкметна прабег час — і вялікая частка яго асабістага жыцця аддадзена Беларусі, куды дырыжор прыехаў упершыню ў 1980-м годзе. Але дзе б ні давялося працаваць пасля, ён усё роўна вяртаўся, уплываючы на музычнае жыццё нашай краіны. 8 кастрычніка ў вялікай зелі Белджяржфіларміоніі прагучыць праграма «Sympho GALA» Дзяржаўнага акадэмічнага аркестра Рэспублікі Беларусь на чале з галоўным дырыжорам і мастацкім кіраўніком Аляксандрам Анісімавым. Хутчэй за ўсё ахвотных далучыцца да свята будзе шмат: Анісімаў мае багата прыхільнікаў праз сваю харызму і яркі дырыжорскі стыль, што дапамагло яму запаліць творчасцю аркестр. «Народны артыст» у дачыненні да яго — званне абгрунтаванае не толькі з пункту гледжяння ўнёску ў музычную культутру Беларусі, але і праз адчуваенні людзей, якія дзякуючы Анісімаву сталі больш ахвотна наведваць сімфанічныя канцэрты. Давайце нагадаем, асноўныя адметнасці шляху Аляксандра Анісімава да такой папулярнасці

Два «прышэсці» ў Вялікі

Ураджэнец Масквы і выхаванец расійскай музычнай школы ўпершыню паступіў на працу на той час у Дзяржаўны акадэмічны Вялікі тэатра оперы і балета Беларусі ў 1980-м годзе і адразу на пасаду галоўнага дырыжора. І гэта не было выпадковасцю: яго ўжо пабачылі ў справе, да таго ж ужо быў досвед працы ў Малым тэатры оперы і балета імя М. Мусаргскага ў Ленінградзе. Сваю кар’еру ў Беларусі ён пачаў у 33 гады і ў нейкім сэнсе здзейсніў сенсацыю, стаўшы самым маладым галоўным дырыжорам у СССР.

Праца ў Мінску мела для яго плён. Бо ў 1989-м годзе ён вярнуўся на пасаду галоўнага дырыжора Вялікага тэатра Беларусі пасля перапынку ў некалькі гадоў (і працаваў да 2003 года). За гэты час ён меў дачыненне да знакавых пастановак. Сярод іх «Курган» і «Майстар і Маргарыта» Яўгена Глебава, «Новая зямля» Юрыя Семенякі. Але адна опера ўтварыла сапраўдны фурор. 

Дзяржаўная прэмія Беларусі

Опера Уладзіміра Солтана «Дзікае паляванне караля Стаха» стала ці не самым галоўным оперным творам у Вялікім тэатры Беларусі, пратрымаўшыся ў афішы ці не 30 гадоў (пакуль не быў абноўлены). Анісімаў далучыўся да працы пасля смерці дырыжора Яраслава Вашчака. Поспех быў нерэальны, і ў 1996 годзе ўжо незалежжная краіна падзякавала за гэты спектакль Дзяржаўнай прэміяй Беларусі. Але калі казаць пра іншыя адзнакі, то праз год Анісімаў атрымаў ордэн Францыска Скарыны. Сапраўды, музычнае асветніцатва — таксама асветніцтва. 

Канцэрт з Мансерат Кабалье

Сенсацыяй для Беларусі стала выступленне сусветнай опернай зоркі Мансерат Кабалье ў Крамлі ў 1995-м годзе. Справа ў тым, што спявачка, калі выбірала дырыжора для гэтага канцэрта спянілася на імені Аляксандра Анісімава. Запрашэнне дырыжора з Беларусі на той час моцна здзівіла аматараў музыкі ў Расіі. А ў Беларусі наадварот — заахвоціла ісці ў тэатр ці на канцэрты. Сам Аляксанд Анісімаў стаў вельмі запатрабаваным дырыжорам, як у Расіі, Еўропе і наогул у розных кропках зямнога шару — супрацоўнічаў з тэатрамі і асобнымі калектывамі, меў высокія адзнакі, нават атрымаў у падарунак дырыжорскую палачку Леанарда Бернстайна ад аркестра Рымскай Акадэміі Санта_Чэчэлія. Напрыклад, у 2005 годзе спектакль Музычнага тэатра Растова-на-Доне «Лэдзі Макбет Мценскага павета», да пастаноўкі якога быў датычны Анісімаў быў узнагароджаны расійскай тэатральнай прэміяй «Залатая маска». А ў 2018 годзе Анісімаў атрымаў расійскую тэатральную прэмію «Легенда».

Аркестр

Дзяржаўны акадэмічны сімфанічны аркестр Рэспублікі Беларусь атрымаў штуршок для развіцця з прыходам на пасаду яго кіраўніка Аляксандра Анісімва. Галоўным дырыжорам калектыву ён стаў у 2001-м годзе. Аркеатр загучаў, стаў бліжэй да публікі праз серыю праграм папулярызацыі класікі, эксперыментатарскія праграмы з папулярнымі артыстамі. І, вядома, праз беларускую музыку, якую калектыў прадстаўляе ў канцэртных праграмах — а яе заўсёды хочацца больш. Але пару гадоў з’явіўся дыск з запісамі музыкі беларускіх кампазітараў. Дай бой, каб не апошні.

Ларыса ЦІМОШЫК

Фота БелТА