З наступленнем восені ў супрацоўнікаў Дзяржаўнай аўтамабільнай інспекцыі работы дадаецца ў разы. З пачаткам вучэбнага года павялічваецца колькасць удзельнікаў дарожнага руху, ускладняюць абстаноўку на дарогах праліўныя дажджы і першыя замаразкі, накладае свой сумны адбітак і нашмат карацейшы светлавы дзень...
Невыпадкова большасць аварый здараецца менавіта ўвечары або ноччу. Павялічваецца колькасць дарожна-транспартных здарэнняў і з удзелам пешаходаў. І калі б яны падчас руху (прычым абсалютна не мае значэння — ідуць людзі ўздоўж магістраляў або вясковых дарог) абазначалі сябе святлоадбівальнымі элементамі, колькі трагедый можна было б пазбегнуць!
У тым, што грамадзяне грэбуюць флікерамі, а адпаведна, падвяргаюць сваё жыццё небяспецы, карэспандэнт «Звязды» яшчэ раз упэўнілася, калі на днях напрасілася да супрацоўнікаў Дзяржаўнай аўтаінспекцыі на дзяжурства.
З экіпажам ДАІ Мінскай вобласці мы выехалі ў рэйд акурат у пятніцу: вечар напярэдадні суботы ды і самі выхадныя традыцыйна лідзіруюць па колькасці аварый. У гэтыя дні ў міліцыянераў найбольш напружаныя змены.
Наш маршрут пралягае па населеных пунктах, якія знаходзяцца за некалькі кіламетраў ад сталіцы. Гэта акурат той выпадак, калі, каб убачыць праблему, далёка ехаць не трэба. І ў Прылуках, і ў Сеніцы, і ў Калодзішчах з Бараўлянамі флікеры насіць не любяць. Але да пары: як у народзе кажуць, пакуль певень смажаны не клюне.
— Некаторыя грамадзяне яшчэ не перастроіліся, што надышоў перыяд, калі трэба насіць святлоадбівальныя элементы, — заўважае старшы інспектар дарожна-патрульнай службы спецыяльнага падраздзялення па забеспячэнні бяспекі дарожнага руху Дзяржаўтаінспекцыі Мінскай вобласці капітан міліцыі Павел КРУЦЬКО. — Невыпадкова, калі на працягу года мы першы раз спыняем чалавека, які ідзе ўздоўж дарогі без флікера, адміністрацыйны пратакол не складаецца. Мы выносім грамадзяніну папярэджанне, якое фіксуецца ў нашай базе, каб наступны раз, калі пешаход парушыць правілы дарожнага руху, мы добра ведалі: быў ён дагэтуль папярэджаны ці не. Калі ж неабазначаны пешаход трапляе ў поле нашага зроку паўторна на працягу года, яму ўжо выносіцца штраф у памеры ад адной да трох базавых велічынь.
Неўзабаве заўважаем маладую пару, якая ідзе па абочыне. А, між іншым, на тым баку дарогі ёсць тратуар.
— Добры вечар! Дзе вашы флікеры? — звяртаецца да пешаходаў інспектар дарожна-патрульнай службы спецыяльнага падраздзялення па забеспячэнні бяспекі дарожнага руху Дзяржаўтаінспекцыі Мінскай вобласці лейтэнант міліцыі Уладзіслаў РУБАШНЫ.
— У сумцы забылася, а яна дома, — вінавата ўсміхаецца жанчына.
— Чаму не ідзяце па тым баку вуліцы, дзе ёсць тратуар? — цікавіцца міліцыянер.
— Мы нават не ведалі, што яго ўжо там праклалі: забудова новая, таму яшчэ некалькі дзён дагэтуль тратуара там не было, — тлумачыць Алена.
Пакуль супрацоўнік ДАІ правярае па базе, ці былі ў жанчыны і яе мужа, з якім яны акурат і трапілі на вочы міліцыянерам, правапарушэнні, звязаныя з адсутнасцю флікера, маладыя людзі кажуць, што выйшлі на прагулку перад сном. Яшчэ нядаўна жылі ў Мінску, таму такой праблемы, як абазначаць сябе ў цёмны час сутак святлоадбівальнымі элементамі, не мелі. Нядаўна пераехалі за кальцавую, а вось пра бяспеку задумацца пакуль не паспелі.
Высветлілася, што за адсутнасць флікераў пешаходы ніколі да адказнасці не прыцягваліся. І сённяшняе папярэджанне ў іх сапраўды першае. Пакуль запаўняюцца адпаведныя дакументы, пешаход Уладзімір заўважае, што вуліца, па якой яны ідуць, амаль неасветленая (вуліца Міру ў аграгарадку Прылукі. — Заўв. аўт.). «Няма ліхтароў нават каля пешаходнага перахода: калі еду ў гэтым месцы на машыне, заўжды вельмі ўважлівы, — удакладняе мужчына. — Ды і пешаходны пераход тут усяго адзін на вялікі ўчастак дарогі. Не раз заўважаў, як у неўстаноўленым месцы пераходзяць дарогу і мамы з каляскамі, і нават пажылыя людзі».
Падзякаваўшы Алене і Уладзіміру за заўвагі і пажадаўшы добрага вечара, развітваемся. З гэтага часу, перш чым выйсці прагуляцца, яны абавязкова надзенуць флікеры. Тым больш што іх супрацоўнікі Дзяржаўтаінспекцыі пешаходам тут жа ўручылі.
Разам з экіпажам рухаемся далей. Пакуль едзем, супрацоўнікі дарожна-патрульнай службы ўдакладняюць, што і ў горадзе шмат выпадкаў, калі без святлоадбівальных элементаў не абысціся. Нават у сталіцы ёсць участкі дарог, дзе адсутнічаюць тратуары.
— Строгіх правілаў, як насіць флікеры, няма: галоўнае, каб чалавека было відаць і спераду, і ззаду, — акцэнтуе ўвагу Павел Круцько. — Лепш за ўсё, калі пешаход будзе апрануты ў адзенне з ушытымі святлоадбівальнымі элементамі. Калі гэта нарукаўная павязка, дастаткова яе павесіць на перадплечча, і чалавек будзе прагледжвацца з абодвух бакоў. Флікер на сумцы — не выхад: ён лёгка закрываецца, таму не заўсёды эфектыўны.
Заўважаем на дарозе падлеткаў. Хлопец едзе на веласіпедзе, дзяўчаты ідуць побач з ім. Ні ў кога з дзяцей няма флікераў! Навокал — цемра, дзесьці ўдалечыні «сумуе» адзінокі ліхтар. Гэта машына супрацоўнікаў ДАІ рухаецца на мінімальнай хуткасці, а калі б на дарозе з'явіўся кіроўца, які едзе дазволеныя 60 кіламетраў у гадзіну. А калі б увогуле ліхач!
Школьнікі, мяркуючы па размове, наступствы сваіх вечаровых прагулак мала разумеюць. Пра флікеры яны, вядома, чулі. І не раз. Аднак чаму святлоадбівальных элементаў не аказалася на іх, патлумачыць не змаглі.
— А дзе катафоты на тваім веласіпедзе? — з надзеяй на больш-менш прыстойны адказ звяртаецца да хлопца Уладзіслаў Рубашны.
Аднак і тут — маўчанне. Правёўшы прафілактычную гутарку, уручыўшы кожнаму па флікеры, а таксама атрымаўшы абяцанне больш ніколі ў цёмны час неабазначанымі не хадзіць, падлеткаў адпусцілі дамоў.
Інспектары ДПС адзначаюць: дзеці без флікераў на дарозе — рэдкасць. Сённяшняя сітуацыя — з разраду выключэнняў. Праваахоўнікі кажуць, што дзеці ў гэтым плане больш свядомыя, чым дарослыя. Тлумачыцца такая адказнасць прафілактычнымі мерапрыемствамі, якія супрацоўнікі міліцыі рэгулярна праводзяць ва ўстановах адукацыі.
За вечар нашага сумеснага дзяжурства яшчэ давялося спыніць некалькіх неабазначаных пешаходаў. Усіх папярэдзілі аб адказнасці, кожны атрымаў ад супрацоўнікаў ДАІ па флікеры.
— Тыповы загінулы пешаход на тэрыторыі Мінскай вобласці — мужчына 30—40, які ішоў уздоўж праезнай часткі або па самой дарозе без святлоадбівальнага элемента, акрамя таго, у нецвярозым стане, — заўважае капітан міліцыі Павел Круцько.
Калі ўжо так выйшла, што вы выправіліся ў дарогу і не ўзялі з сабой флікер (хоць цяпер яго можна набыць у любой краме), каб абазначыць сябе ў цемры, можна ўключыць на тэлефоне ліхтарык. Аднак, як падкрэсліваюць прадстаўнікі дзяржаўтаінспекцыі, гэта не выхад: маленькі агенчык на тэлефоне будзе складана заўважыць кіроўцу. Святлоадбівальны ж элемент бачны здалёк, прычым ён не мае батарэйкі: адзін раз яго адзень, і ён будзе служыць табе ў любы час дня і ночы. І тады дакладна — за сваю бяспеку на дарозе можна не хвалявацца.
Вераніка КАНЮТА
Фота аўтара
Мінскі раён
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».