Спартсмены, члены дэлегацый і журналісты (апошнія толькі па спецыяльным дазволе) трапляюць у Вёску спартсменаў, якая размясцілася ў студэнцкім гарадку на вуліцы Чурлёніса, праз галоўныя вароты. Побач акрэдытацыйны цэнтр, у яго абавязаны зазірнуць кожны, каб атрымаць спецыяльны бэйдж. Спартсмены прыязджаюць сюды кругласутачна, іх сустракаюць супрацоўнікі цэнтра прывітання і праводзяць да будынкаў, дзе павінна размясціцца канкрэтная дэлегацыя.
З вентылятарам, але без тэлевізара
Усяго ў Вёсцы спартсменаў знаходзіцца 9 будынкаў, аб’ект можа прыняць больш за 7 тысяч чалавек, але арганізатары чакаюць каля 6 тысяч спартсменаў і членаў іх дэлегацый. Акрамя саміх атлетаў тут пражываюць кіраўнікі дэлегацый і медыцынскі персанал. «Мы пастараліся зрабіць усё, каб далёка ад радзімы спартсмены адчувалі сябе як дома, — расказвае кансультант фонду » Дырэкцыя ІІ Еўрапейскіх гульняў 2019 года» Нарміна Аліева. — Наша вёска адпавядае міжнародным стандартам: пакоі, колькасць чалавек, якія ў іх пражываюць, ложкі, матрацы пэўных стандартаў».
Тыпавы жылы пакой уяўляе сабой двухпакаёвы жылы блок з туалетам, ваннай і кухняй. У нумары няма нічога лішняга, у тым ліку тэлевізара, затое нароўні з ложкамі і камодамі ёсць вентылятары. Мэбля і абсталяванне ў блоках новыя, арганізатары абяцаюць пакінуць усё гэта ў спадчыну студэнтам.
І звонку і ўнутры лёгка зразумець, у якім будынку і на якім паверсе пражывае тая ці іншая каманда. Прадстаўнікі штаба развешваюць сцягі сваёй краіны на вокнах і маленькія наклейкі з сцяжкамі ў ліфтах.
Пакуль у Вёсцы пануе спакойная мернае абстаноўка, спартсмены аглядаюцца, знаёмяцца з новым месцам. На адной з утульных алей мы сустракаем алімпійскага чэмпіёна па фехтаванні, зорнага пасла ІІ Еўрапейскіх гульняў Аляксандра Раманькова. У яго актыве тры алімпіяды. Мы просім яго згадаць, у якіх Вёсках спартсменам даводзілася жыць раней.
«Аб такіх умовах, як у Мінску, нам даводзілася толькі марыць. Калі шчыра, я мала памятаю алімпійскія Вёскі, у якіх даводзілася жыць, таму што для нас гэта было не галоўнае: мяне не цікавіла, які будзе ложак — мяккі або жорсткі. У галаве была толькі адна задача — заняць з першага да трэцяга месца. Тым не менш больш за ўсё запомнілася Вёска ў Манрэалі — гэта два пірамідальныя будынкі, адзін меншы — для жанчын, другі большы — для мужчын. Жанчыны маглі да нас прыйсці ў госці, а вось мы да іх толькі па запісе, — смяецца алімпійскі чэмпіён. — У адным пакоі нас жыло 24 чалавекі, і койкі былі двухпавярховыя, аднак, паўтаруся, гэта нікога не хвалявала, мы прыехалі туды перамагаць», — расказвае Аляксандр Анатолевіч.
Шпацыруючы далей, мы трапляем у беларускі нацыянальны цэнтр, ва ўтульным светлым пакоі нас сустракае мэр Вёскі спартсменаў, намеснік міністра адукацыі Сяргей Руды. «Тут мы прэзентуем спартсменам нашы традыцыі і расказваем пра беларускую культуру», — адзначае ён. У цэнтры прадстаўлены некаторыя прадметы са збору Нацыянальнага гістарычнага музея Беларусі — музычныя інструменты, прадметы народнага промыслу, рамяства і этнаграфіі. Кожны спартсмен можа зайсці сюды не толькі паглядзець, але і змайстраваць сувенір сваімі рукамі. Спецыялісты цэнтра дапамогуць вылепіць фігуркі з гліны, зрабіць лялькі з матэрыялу або сплесці «пояс дружбы».
Недалёка ад беларускага нацыянальнага цэнтра размясцілася крама сувеніраў. Тут прадстаўлены тавары беларускай вытворчасці, напрыклад трыкатаж пінскай фабрыкі, мяккія цацкі, падгалоўнікі і падушкі клецкай швейнай фабрыкі, сувенірныя талеркі і кубкі добрушскага фарфоравага завода, нёманскае шкло. Кансультанты крамы адзначаюць, што ніхто не сыходзіць без пакупак. Найбольшай папулярнасцю карыстаецца трыкатаж, мяккія Лесікі і магніцікі.
Мабыць, самае важнае месца Вёскі знаходзіцца ў самым цэнтры — гэта сталоўка. Яна разлічана на 2 тысячы пасадачных месцаў. Тут прадстаўлены ўсе асноўныя кухні — беларуская, еўрапейская, лінія «піца-паста», азіяцкая кухня і рэлігійнае харчаванне. «У пікавы дзень у нас гатуецца каля 60 тысяч кілаграмаў ежы, — расказвае начальнік упраўлення па арганізацыі харчавання фонду «Дырэкцыя ІІ Еўрапейскіх гульняў 2019 года» Юлія Краўчанка. — Штодзень мы падаём 300–350 страў, гэта 5,5–6,5 тысячы кілакалорый, прадугледжаных у рацыёне спартсменаў. Як правіла, на Алімпійскіх гульнях у харчаванні выкарыстоўваецца 60 % мясцовай сыравіны. Мы гэтыя лічбы павялічылі, у нас больш за 90 % — беларускія прадукты. Вывучалі меню розных Алімпійскіх гульняў, глядзелі, каб каларыйнасць адпавядала кожнаму віду спорту, складалі патрэбныя прапорцыі бялкоў, тлушчу і вугляводаў. Акцэнт у нашым харчаванні робіцца на натуральнасці».
Рацыён падзелены на чатыры прыёмы ежы: сняданак з 5.00 да 11.00, абед з 11.00 да 17.00, вячэра з 17.00 да 23.00 і палегчаная позняя вячэра з 23.00 да 5 раніцы. Спартсмены могуць прыходзіць сюды колькі заўгодна разоў і кругласутачна.
Акрамя галоўнай сталоўкі на тэрыторыі Вёскі спартсменаў ёсць дзве ланчзоны, дзе атлеты могуць перакусіць, і рэстаран беларускай кухні на 130 пасадачных месцаў — ён, дарэчы, карыстаецца вялікай папулярнасцю, асабліва ў вячэрні час.
Яшчэ адзін важны аб’ект — медыцынскі корпус. Ён мае вялікі арсенал абсталявання, які дазваляе праводзіць дыягнастычныя, лячэбныя, прафілактычныя і рэабілітацыйныя мерапрыемствы. Галоўны ўрач паліклінікі Наталля Шут кажа, што самай запатрабаванай працэдурай у спартсменаў з’яўляецца гідратэрапія. У кабінеце стаіць стол для гідрамасажу, побач — міні-басейн з лёдам. Ён дапамагае атлетам хутчэй аднавіцца пасля нагрузак.
На першым паверсе паліклінікі працуюць урачы спартыўнай медыцыны, іголкарэфлексатэрапіі і гідратэрапіі. На другім — фізіятэрапеўты, ЛОР, стаматолаг, траўматолаг, афтальмолаг, урачы ўльтрагукавой дыягностыкі. Каб трапіць да вызначанага спецыяліста, спартсмену неабходна зрабіць заяўку ў спецыяльнай электроннай сістэме, якую аператыўна атрымлівае доктар і ўжо чакае атлета ў сваім кабінеце.
Дар’я Лабажэвіч
Фота Ганны Занкавіч
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
