Інтэрактыўная карта з бясплатнымі паслугамі для цяжарных жанчын, 500 захаваных жыццяў і інфармацыя медыкам для разваг наконт таго, што чакае ад іх жанчына, — такія вынікі праекта «Ты не адна». Ён рэалізоўваўся ў Мінску, Магілёве і Магілёўскай вобласці летась і ў пачатку гэтага года.
— Крызіс можа прыйсці ў кожную сям'ю. Асабліва цяжка справіцца з ім цяжарнай жанчыне. Але якая б складаная ні была сітуацыя, шукаць дапамогу варта, — кажа Ірына ШМАК, аўтар праекта, практычны псіхолаг, кіраўнік сацыяльнага цэнтра «Шчаслівы малы» SOS — дзіцячай вёскі Бараўляны. — Кіруючы на працягу пяці гадоў цэнтрам, я зразумела, што існуе шмат грамадскіх арганізацый, клубаў узаемадапамогі, але яны дзейнічаюць адасоблена і іх складана шукаць, асабліва калі жанчына ў крызісе. Так узнікла ідэя кансалідаваць усе віды дапамогі цяжарным жанчынам і іх сем'ям.
Інтэрактыўная карта аб'ядноўвае тыя месцы, дзе жанчына можа атрымаць дапамогу медыка, сацыяльнага работніка, юрыста, псіхолага. Да рэалізацыі праекта далучыліся камітэт па ахове здароўя і камітэт па працы і сацыяльнай абароне насельніцтва Мінгарвыканкама, а таксама Магілёўскі аблвыканкам і Магілёўская цэнтральная паліклініка. Карта мае і чырвоную кнопку, якая азначае, што жанчыне неабходна дапамога тут і цяпер. Але карыстацца сэрвісам можна не толькі ў крытычнай сітуацыі. На карце пазначаны месцы, дзе цяжарная жанчына можа бясплатна патрапіць на фітнес, наведаць музей ці, скажам, паспяваць у хоры.
У межах праекта прайшло шмат сустрэч, дзе спецыялісты дапамаглі будучым мамам, а таксама даведаліся, чаго пацыенткі чакаюць ад іх у першую чаргу.
— Летам мінулага года прайшла акцыя «Гарадскі радзільны дом, добразычлівы да сям'і», якую падтрымала кіраўніцтва Мінгарвыканкама, — расказала галоўны акушэр-гінеколаг Мінска Ірына ІКАНАСТАСАВА. — Усе сталічныя радзільныя дамы прынялі ў ёй удзел: у кожным прайшоў Дзень адкрытых дзвярэй для цяжарных жанчын і іх сем'яў. У ім узялі ўдзел 840 будучых мам. У кожным радзільным доме адбыўся адкрыты дыялог: акушэры-гінеколагі, неанатолагі, анестэзіёлагі, псіхолагі расказалі пра мацярынства і адказалі на пытанні будучых пацыентак. Для медыкаў гэта таксама было карысна. Я асабіста чула выказванні, як такія мерапрыемствы мяняюць свядомасць урача і паказваюць, над чым нам трэба працаваць.
Сёлета ў студзені падчас «Калядных сустрэч» урачы расказалі цяжарным пра заўчасныя роды, аказанне педыятрычнай дапамогі, у прыватнасці пра вакцынацыю нованароджаных і прымяненне антыбіётыкаў, пра рэзус-адмоўную і пупавінную кроў, ствалавыя клеткі, а пластычны хірург нават бясплатна дапамог адной з пацыентак у пасляродавым перыядзе. Гасцям прапанавалі паўдзельнічаць у даследаванні і запоўніць анкеты, каб высветліць, якія якасці ў медработніках яны больш за ўсё цэняць. На пытанні адказалі 1118 жанчын. Амаль 600 з іх найважнейшай якасцю ўрача назвалі камунікабельнасць. Наступнымі па важнасці якасцямі сталі кампетэнтнасць (264), а таксама ўважлівасць і ўменне суперажываць (203).
— Пазалетась у Мінску пачалі адкрывацца кабінеты псіхалагічнай дапамогі «За жыццё», куды звяртаюцца жанчыны, якія вырашылі перарваць цяжарнасць. Эфект перадабортнага кансультавання — 17 %, а гэта між іншым 500 захаваных цяжарнасцяў, — працягвае Ірына Іканастасава. — Такія кабінеты мы захаваем, але, магчыма, крыху зменім іх назву. Акрамя медыка і псіхолага, двойчы ў месяц з жанчынамі будзе сустракацца спецыяліст з раённага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання, які раскажа пра выплаты і дапамогі для цяжарных і жанчын з дзецьмі. Дарэчы, у апошнія 5—10 гадоў назіраецца добрая дынаміка скарачэння перарывання цяжарнасцяў.
— Як паказвае практыка, не заўсёды жанчыны ведаюць пра тую дапамогу, якую дзяржава аказвае сем'ям, пра меры сацыяльнай падтрымкі, — дадае намеснік старшыні камітэта па працы, занятасці і сацыяльнай абароне Мінгарвыканкама Ірына ДУДКА. — Штогод Мінск прырастае на адну тысячу шматдзетных сем'яў, але ў той жа час нараджаць другое дзіця многія сем'і не жадаюць. Таму гэты праект для нас цікавы і важны. Дзякуючы яму мы даведваемся пра сем'і, у якіх выхоўваюцца хворыя дзеткі. У 80 % такіх выпадкаў мама застаецца адна, а бацька сыходзіць. Такія сем'і неабходна суправаджаць і псіхолагам, і сацыяльным работнікам.
Як адзначыла галоўны спецыяліст аддзела медыцынскай дапамогі маці і дзецям Міністэрства аховы здароўя Юлія САВАЧКІНА, здароўе маці і дзіцяці — прыярытэтная задача для дзяржавы.
— За кожнай цяжарнай жанчынай стаіць жыццё. І медыкам важна навучыцца кантактаваць з ёй не жорстка і казённай мовай, а так, каб жанчына адчувала сябе камфортна. Мы і далей будзем падтрымліваць такія праекты, якія пазітыўна ўплываюць на імідж урача.
У Мінску ўзрост, у якім жанчына нараджае першае дзіця, павялічваецца. Першы раз жанчыны нараджаюць у 27—29 гадоў, другі — пасля 30. Зрэшты, такая тэндэнцыя характэрная для многіх краін Еўропы і ЗША. Колькасць родаў у непаўналетніх у сталіцы невялікая — каля 15—20 у год. Парадзіх старэйшых за 45 гадоў таксама няшмат — каля паўсотні за год. Ва ўзросце 40—45 гадоў штогод нараджае каля 500 мінчанак.
Алена КРАВЕЦ
Васілеўскія такія: на Зямлі і ў космасе ліхія!
Ідэнтычнасць праз спадчыну.
Беларусь — у тройцы лідараў па захваральнасці.
