Сёлета ў Нацыянальным дзіцячым адукацыйна-аздараўленчым цэнтры святкуюць юбілей — 50 гадоў з дня заснавання. За гэты час змянілася многае — ад назвы да метадаў выхавання. Але захавалася тая атмасфера, за якую хлопцы і дзяўчаты, важатыя і супрацоўнікі так любяць «Зубраня».
— Наша задача — стварыць умовы, якія былі б падобныя да сямейных, — кажа дырэктар цэнтра Надзея Ануфрыева. — Чым адрозніваецца «Зубраня» ад іншых устаноў? Канешне ж, атмасферай, адносінамі важатых і педагогаў з выхаванцамі, праграмамі развіцця. А яшчэ ў нас непаўторная архітэктура карпусоў, вялікая тэрыторыя, 40 катэгорый дзіцячай актыўнасці. Мы скіраваны на тое, каб не толькі навучыць дзяцей, але і аздаравіць. Для гэтага развіваем медыцынскі корпус, лабараторыю. Цяпер у нас можна выпраміць паставу, паправіць зрок. А харчаванне якое, а адпачынак!
За 50 гадоў у «Зубраняці» прынялі каля паўмільёна дзяцей. Калі напачатку існавання ўстановы туды прыязджала па 480 хлопчыкаў і дзяўчынак у змену, цяпер іх колькасць дасягнула 1200. 16 тысяч дзяцей штогод атрымліваюць тут шчырыя эмоцыі, дыхаюць свежым лясным паветрам, набываюць новых сяброў.
А адпачываць у «Зубраняці» прыязджаюць з больш як 40 краін, напрыклад, з Расіі, Японіі, Сірыі, Кітая, Індыі... Да выхаванцаў кожнай нацыі — свой падыход, але галоўная мэта — пазнаёміць дзяцей з нашай краінай, яе традыцыямі і гісторыяй.
Кавалачак «Зубраняці» назаўжды застаецца ў сэрцы кожнага, хто там пабываў. З цеплынёй успамінае сваю змену Ларыса Емяльянчык, кансультант галоўнага ўпраўлення выхаваўчай работы і маладзёжнай палітыкі Міністэрства адукацыі. Яна трапіла ў Рэспубліканскі піянерскі лагер «Зубраня», як ён тады называўся, праз два гады пасля яго адкрыцця. Дагэтуль памятае тагачасных сяброў, важатых. І нават захоўвае сшытак з любімымі песнямі, якія калісьці запісала там. Сёлета Ларыса Емяльянчык з радасцю дапамагае арганізоўваць мерапрыемствы да 50-годдзя цэнтра.
Не забывае «Зубраня» і Іван Вабішчэвіч — беларуская «зорка», больш вядомы пад творчым псеўданімам Дзядзька Ваня. Ён часта прыязджае ў цэнтр як госць, каб парадаваць выхаванцаў сваімі песнямі, ды і проста адпачыць, паддацца настальгіі. «Як мінімум трэба было стаць артыстам, каб вяртацца ў «Зубраня», жартуе ён. Свае першыя крокі да прафесіі Іван рабіў менавіта ў лагеры: там упершыню выступіў на сцэне, удзельнічаў у конкурсах. І штодня вучыўся самастойнасці.
...50 гадоў — важная лічба ў жыцці цэнтра. Юбілей збіраюцца адзначыць з размахам. Задача супрацоўнікаў — зрабіць свае мерапрыемствы яшчэ ярчэйшымі і арыгінальнейшымі. З запланаванага — устанавіць скульптурную групу «Наш важаты — таварыш і сябар», якая будзе складацца з трох фігур: хлопчыка, дзяўчынкі і важатага, правесці традыцыйныя фестывалі «Сяброўства без межаў», «Дзве краіны — адзін лёс», «Гуляюць дзеці — гуляем мы», выдаць кнігу пра цэнтр. Рыхтуецца і юбілейная праграма з немудрагелістай назвай «Нам — 50!», дзе можна будзе падзівіцца на лазернае шоу, атрымаць асалоду ад выступленняў дзіцячых творчых калектываў, паслухаць песні беларускіх знакамітасцяў, паўдзельнічаць у гульнях...
— Гэтыя мерапрыемствы дапамогуць аб'яднаць супрацоўнікаў і выхаванцаў, што працавалі і адпачывалі ў нас, — кажа дырэктар Надзея Ануфрыева, — дазволяць усім яшчэ раз вярнуцца ў тыя часы.
Юлія Адамовіч, студэнтка ІV курса факультэта журналістыкі БДУ
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Актрыса НАДТ імя М. Горкага — пра шлях да сцэны і натхненне.
Тата і мама — два самыя важныя чалавекі ў жыцці кожнага дзіцяці.