Купіў днямі кніжку «Лірыка Сярэбранага веку». Ляжу, чытаю Ясеніна з Мандэльштамам. Міма праходзіць сын:
— Калі гэта быў Сярэбраны век?
— У сэнсе?
— Ну спачатку ж быў каменны век, потым жалезны.
— А гэта. Дык адразу пасля бронзавага.
— Да нашай эры?
— Ну так, да нашай з табой эры.
P. S. Хай дзіця думае, што тата на сон чытае зборнік наскальнай паэзіі. Глядзіш, і паважаць пачне.
* * *
Званок на мабільны:
— Добры дзень! колькі каштуе кранштэйн для нумарнога знака?
— Якая машына?'
— Аўдзі Б4.
— Ужо прададзена.
— Прабачце.
Можна было б яму сказаць, што ён не туды трапіў, але тады б давялося адказваць яшчэ на кучу пытанняў.
* * *
Сын учора прыйшоў з трэніроўкі:
— Тата, у нас сёння было дзесяць раўндаў вольнага бою, з іх два з чэмпіёнам Беларусі.
Паглядзеў на яго непабіты твар і кажу:
— Нешта па табе незаўважна, што ты з чэмпіёнам спарынгаваў.
— Дык ён акуратна працаваў.
А сёння ранкам выходзіць з пакоя ў майцы. Гляджу: а ў яго ўсё плячо ў ранках.
Кажу:
— Ну вось цяпер бачу, што ты ўчора спарынгаваў.
Сын:
— Ды не, гэта мы ранкам з Мартай пабіліся.
— З якой прычыны?
— Каму першым у ванну ісці.
Ну не вучаць у тайскім боксе, як абараняцца ад пазногцяў сястры.
P. S. Трэба папрасіць яе наступны раз надзяваць пальчаткі — каб хоць крыху зраўняць шанцы.
* * *
Дзеці ўбачылі па тэлеку кабрыялет. Вера нахмурылася:
— Што гэта?
— Машына.
— А чаму без даху?
— Каб летам ездзіць.
Вера абурана:
— Гэта што, для зімы яшчэ адна патрэбна?!
Практычнасць — наш канёк.
* * *
— Тата, а «параход» так называецца таму, што ён на пораху працуе?
— Так.
— А «паравоз»?
— Таксама.
— Абалдзець.
Сам у шоку.
* * *
Малодшыя расказалі: абедалі сёння ў школе, на раздачы абедаў стаяла маладая дзяўчына-кухар. Калі дайшла іх чарга, кухар адкрыла каструлю, каб пакласці ім катлету. І тут раптам іншая жанчына, старэйшая, таксама, як я зразумеў, кухар, сказала ёй: «Закрой, гэта для настаўнікаў, для дзяцей у іншай каструлі».
І вось у дзяцей узнікае слушнае пытанне: якая розніца, з якой каструлі даваць дзецям катлеты?
Ну што я, як сапраўдны патрыёт Беларусі і школьнага харчавання ў прыватнасці, мог адказаць? Вядома, што катлеты для дзяцей нашмат больш смачныя, а настаўнікам пакідаюць тое, што дзеці не даелі ўчора.
(Толькі не кажыце мне, што я вучу дзяцей хлусіць. Я цалкам шчыра ў гэта веру.)
Гэта была рубрыка «ўсё найлепшае — дзецям».
* * *
Хачу купіць сабе дамоў сістэму электроннай чаргі. Бо ранкам, калі чацвёра дзяцей адначасова збіраюцца ў школу, трапіць у туалет практычна немагчыма (і гэта прытым, што ў нас іх два). А кошка наогул без чаргі пастаянна лезе.
А так выбраў на маніторы патрэбную табе аперацыю ("пагаліцца", "пачысціць зубы", "узяць расчоску" і гэтак далей), атрымаў талончык і спакойна займаешся сваімі хатнімі справамі. Потым чуеш строгі металічны голас: "Кліент нумар тры ў туалет нумар два", — і без усякай таўкатні і лаянкі праходзіш у туалет. Цудоўна!
P. S. Адзіная праблема — як навучыць кошку браць талончык?
Павел ХОЛАД
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».