Пра тое, што ў Краснапольскім раёне з'явілася ганчарная майстэрня, напэўна, я даведалася самая апошняя. Трапіўшы сюды аднойчы, ты ўжо не забудзеш людзей, што тут працуюць, і сам пачнеш спрабаваць майстраваць нешта на ганчарным крузе.
Аляксандра Чарткова прыехала ў Беларусь у 2010 годзе. Яна нарадзілася ў расійскім горадзе Сергіеў Пасад. Там пазнаёмілася са сваім будучым мужам, калі ён прыязджаў на работу. Пасля вяселля прынялі рашэнне пераехаць з вялікага падмаскоўнага горада ў беларускую вёску, адкуль родам муж.
Набылі дом. Нарадзілі дзяцей. У дэкрэтным адпачынку Аляксандра зразумела, што жадае навучыцца працаваць за ткацкім станком: дома знайшліся кросны, якія яна хацела аднавіць. Такім чынам Аляксандра трапіла ў Краснапольскі Дом рамёстваў. І там захапілася ганчарнай справай.
— Так, напэўна, павінны былі скласціся зоркі на небе, каб я тут апынулася. Пра ганчарную майстэрню ў раёне гаварылі ўжо даўно. І так супала, што мы разам з раённым гісторыка-этнаграфічным музеем паўдзельнічалі са сваёй творчай ініцыятывай у конкурсе праектаў. Зараз наша майстэрня існуе дзякуючы Праграме развіцця ААН (ПРААН), — разважае жанчына.
У Аляксандры двое малых дзяцей. Штодзень пасля майстэрні яна шчыруе па хатняй гаспадарцы. Да ганчарнага круга захаплялася лапікавым шыццём, тэкстыльнай лялькай, пап'е-машэ. На пытанне, чаму выбрала кераміку, адказвае з усмешкай: «Гэта не я, а гліна мяне выбрала».
— Мару пра ўласную майстэрню, паездку ў Прыбалтыку, а яшчэ хачу навучыцца ездзіць конна, — здзіўляе сваімі планамі Аляксандра.
У творчых людзей мары заўсёды здзяйсняюцца.
Таццяна ТКАЧОВА
Фота аўтара
Сумесныя праекты ядзерных тэхналогій.
У парадку дня — зацвярджэнне Канцэпцыі нацбяспекі і Ваеннай дактрыны.
