Пра што марыць мужчына

Сын ужо некалькі дзён запар корміць кошку, што для яго, мякка кажучы, не характэрна. Спачатку не звяртаў на гэта ўвагі, а пасля задумаўся, з чаго б такія перамены. Спытаў яго адкрыта, а ён адкрыта адказаў.

— Я яшчэ месяц павінен карміць кошку.

— А потым?

— А потым мама купіць сабаку.

Так, у мяне засталося ў запасе менш за месяц, каб выратаваць сітуацыю, бо пяцёра дзяцей + кошка + сабака = поўны «абзац». Гатовы асабіста прыбіраць за кошкай да канца сваіх (ці яе) дзён, толькі б яна засталася адзіным нашым гадаванцам.

***

Сёння здзейсніў сапраўдны мужчынскі ўчынак. Паколькі маё сямейства ўжо два тыдні жыве за горадам, я ўвесь гэты час вельмі эканомна выкарыстоўваў асабістыя рэчы, адкладваючы мыццё ды прасаванне да ўпору. І вось «упор» наступіў: прачнуўшыся сёння раніцай, я выявіў, што мае бедныя рэчы падышлі да канца. І тут я праявіў, лічу, геніяльную вынаходлівасць: проста паехаў да адкрыцця ЦУМа і купіў сабе мяшок новых рэчаў, якіх па маіх падліках хопіць яшчэ тыдні на два з лішкам. Грошай, канешне, страціў даволі шмат, затое вырашыў пытанне па-мужчынску.

***

У Высоцкага ёсць песня пра рэчку Вачу, але нічога няма пра возера Вячу. Трэба выправіць. Плыло па гэтым возеры сямейства лебедзяў: тата, мама і два лебедзяняці. Убачылі нас, і тата-лебедзь упэўнена накіраваўся ў наш бок. А мама паплыла далей да чароту — лебедзяняты адзін за адным за ёй.

«Тата» ўжо збіраўся пажывіцца хлебам, які мае дзеці прыгатаваліся яму кідаць, але тут «жонка» павярнулася ў яго бок, паглядзела на яго з любоўю, і лебедзь, зразумеўшы ўсё без слоў, развярнуўся і сумна паплыў за ёй.

Кажу сваім:

— Вось, дзеці, глядзіце, якое няпростае ў татаў жыццё.

Дзеці:

— А чаму ты думаеш, што гэта менавіта тата?

— А што, кажу, хіба не відаць? На першы погляд свабодны «чалавек», а на другі — самі ўсё бачылі. Дык гэта ў яго толькі двое дзяцей. Было б пяцёра, ён бы да нас нават не падплыў.

Па-мойму, дзеці пранікліся. А я падумаў, што ў лебедзяў усё дакладна як у людзей. З той толькі розніцай, што іх мужчыны ўсё разумеюць без слоў, а нам дзесяць разоў тлумачыць трэба.

***

Усю раніцу вырашаем, як разам правесці суботні дзень. Сын хоча ў музей Вялікай Айчыннай вайны, дачка ў кіно, двайняты ў заапарк, жонка на прыроду, а я маўчу, але таемна мару застацца дома глядзець футбол. Мой адзіны шанц у тым, што астатнія не прыйдуць да кансэнсусу (а яшчэ лепш, калі пасварацца) і ніхто нікуды не пойдзе. У такім выпадку ім футбола не пазбегнуць. На жаль, яны гэта таксама цудоўна разумеюць.

***

Пасля тыднёвага адпачынку па сістэме «ўсё ўключана» (правёў яго дома, у Каменнай Горцы) выйшаў на працу і тут жа сутыкнуўся з дзяжурным пытаннем: «Як адпачыў?». Я мог бы ў падрабязнасцях расказаць пра тое, як адпачывае чалавек, у якога ў сям'і пяцёра дзяцей, але лепш адкажу адным ёмістым словам: «Весела». Зараз буду збіраць сілы для наступнага адпачынку.

***

Старэйшая дачка ўбачыла, як байкер едзе па трасе на адным коле:

— Ваў, крута!

Я:

— Можа, мне сабе таксама байк купіць?

Дачка:

— Які байк?! У цябе пяцёра дзяцей, жонка і кошка!

(Ага, асабліва кошка — моцны аргумент).

А па-мойму, наадварот: самы час купіць байк.

Павел ХОЛАД, шматдзетны тата, г. Мінск