Юра Пахомаў пакуль толькі педагог-арганізатар у адной з хоцімскіх школ. Але ў яго ёсць дыплом рэжысёра, атрыманы ў Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры і мастацтваў, і жаданне цалкам рэалізаваць свой творчы патэнцыял. У маленькім райцэнтры няма тэатраў і канцэртных залаў, але гэта не перашкаджае яму плённа працаваць па сваёй спецыяльнасці. У вольны ад асноўнай працы час ён вучыць дзяцей азам тэатральнага мастацтва і актыўна рыхтуе каманды на конкурсы вясёлых і знаходлівых. Заадно працягвае развіваць свой дызайнерскі талент. Нядаўна вось прыехаў з Кіева, куды яго запрасілі ў якасці члена журы на адзін з прэстыжных украінскіх конкурсаў прыгажосці. Пры чым тут конкурс прыгажосці? Ну пра гэта ў двух словах не раскажаш. Трэба пазнаёміцца з Юрам бліжэй. Таму ідзем да яго ў госці.
Сцэна — з маленства
Малады чалавек з задавальненнем дэманструе свае сціплыя апартаменты. Нядаўна ён атрымаў пакой у інтэрнаце і справіў уваходзіны. А паколькі вельмі любіць эксперыментаваць, адразу ж паспрабаваў сябе ў новай якасці — дызайнера інтэр'ераў. Аддзяліў перагародкай невялічкую кухню, аформіў у крэдыт самую танную мэблю і ўключыў фантазію. Атрымалася цукерка з нічога. Кнігі цяпер не ў модзе, але першае, што трапляе на вочы, менавіта кніжная паліца. Хлопец з задавальненнем чытае друкаваныя бестселеры, некаторыя з іх яму на заказ прывозяць сябры з Масквы. Дарэчы, яго любімы беларускі твор — трылогія «Палеская хроніка» Івана Мележа. Яшчэ болей ён любіць музыку і песні. Але музычны цэнтр у яго пакоі не толькі для праслухоўвання мелодый, гэта яшчэ і інструмент для стварэння ўласных песень. З яго дапамогай ён запісаў ужо тры альбомы! Шукае бясплатныя «мінусоўкі» ў інтэрнэце і піша пад музыку словы.
— Колькі памятаю сябе, спяваю, — усміхаецца хлопец. — Маці была салісткай самадзейнага калектыву, ад яе ўсё і пайшло. У першым класе мяне завялі ў вакальную школу, дзе я навучыўся правільна спяваць і трымацца на сцэне. А ўжо другакласнікам выступаў на раённым конкурсе з песняй пра русавалосую дзяўчыну. Журы спадабалася.
З таго часу Юра Пахомаў быў нязменным артыстам на мясцовых культурных мерапрыемствах. Знаёмыя дагэтуль з усмешкай успамінаюць, як ён яшчэ зусім малы даводзіў да колікаў у жываце ад смеху сваёй інтэрпрэтацыяй рэпертуару Сярдзючкі. Не дзіўна, што, калі надышла пара вызначыцца з прафесіяй, ён ужо цвёрда ведаў: яго будучыня звязана выключна са сцэнай.
Масоўка патрабуе вытрымкі
На здымачную пляцоўку атрымалася трапіць яшчэ на першым курсе ўніверсітэта. Юра вельмі ўдзячны за гэта сяброўцы па групе, якая прывяла яго на «Беларусьфільм». Фота і даныя ўнеслі ў картатэку і хутка адбылася першая «кінапроба» ў фільме «Першае каханне». А потым запрашэнні пасыпаліся адно за адным: «Вяртанне Мухтара», «Справы сямейныя», «Уланская балада», серыял «Пуцейцы». Ну і не важна, што масоўка, затое вопыту набраўся і грошай падзарабіў. А ў «Вяртанні Мухтара» сыграў нават эпізадычную ролю — са словамі! Дапамог адзін знаёмы з кінастудыі, які аднойчы патэлефанаваў і сказаў: «Прыязджай хутчэй, ёсць работа». Шчасліваму кандыдату на гарантаванае месца ў кадры ўручылі тэкст і сказалі, каб вучыў словы Антона. Памятаеце эпізод, дзе моладзь збірае і сартуе смецце? Там яшчэ следчыя пытаюцца ў аднаго хлопца, ці бачыў ён тут злачынцу і сабаку. І малады чалавек ім нешта адказвае. Дык вось, гэты хлопец і ёсць Антон — Юра Пахомаў.
— Задавальненне было вялікае, і грошы неблагія, — прызнаецца шчасліўчык. — За гэты эпізод мне заплацілі аж тры тысячы расійскіх рублёў, гэта болей, чым мая стыпендыя была на той момант. Праўда, крызіс, які раптоўна здарыўся, з'еў ганарар напалову.
«Уланская балада», дзе нашаму герою таксама пашчасціла засвяціцца, наогул вабіла цудоўным акцёрскім складам. Што ні прозвішча, то зорка. Адзін Сяргей Бязрукаў чаго варты.
— Была ранняя вясна, на вуліцы мінус, дрыжыкі прабіралі да касцей, — успамінае малады чалавек. — У мяне яшчэ была магчымасць апрануць пад мундзір куртку. А вось таварышам па пляцоўцы, у якіх верхняе адзенне было аб'ёмнае або доўгае, не пашчасціла — ім забаранілі «ўцяпляцца». Вось хто па-сапраўднаму пакутаваў. Вакол вялікае поле, хлюпота. Здымалі момант атакі. Стрэлы, дым, коні скачуць. Трэба было падаць на зямлю і ляжаць быццам забіты. Вада за каўнер цячэ, усё ад холаду калоціцца, каля вуха конскія капыты грукаюць. Адчуванні — не пазайздросціш. Але магчымасць назіраць зорак у рабоце і сфатаграфавацца з імі кампенсавала ўсе пакуты.
Мясцовы Юдашкін
Па сваім тыпе Юра — экстраверт, настроены на перамогу. Аднойчы вырашыў засвяціцца ва ўніверсітэцкім конкурсе «Містар і Міс універсітэт». Пець-танцаваць умеюць многія, падумаў ён, а я вось не проста праспяваю, а яшчэ і паказ мод зладжу. Нездарма яшчэ ў школе за ўменне маляваць яго празвалі Юдашкін. Узяўся за аловак і хутка прыдумаў цэлую калекцыю ў марскім стылі. Якраз тое, што патрэбна для песні пра капітана, — Юра для арыгінальнасці спяваў яе на англійскай мове. Прыйшлося патраціцца на тканіну для калекцыі і паслугі швачкі, але вынік каштаваў таго. На сцэне ўсё выглядала шыкоўна — брутальны выканаўца, падтанцоўка ў «марскіх» сукенках і нават імітацыя акварыумаў, у якіх быццам бы трапяталі рыбкі. Журы аднагалосна прысудзіла Пахомаву перамогу ў намінацыі «Містар Стыль». А спецыялісты, звязаныя з мадэльным бізнесам, параілі не спыняцца ў сваіх дызайнерскіх пошуках. З тых часоў хлопец шмат дзе ўдзельнічаў як мадэль, а паралельна рыхтаваў новыя калекцыі адзення. На працягу 2015—2016 гадоў іх з'явілася дзве — «Грэйс» і «Фараоны». Дарэчы, за «Фараонаў» малады дызайнер узяўся пасля таго, як пабываў у Львове на тыдні моды. Асобныя мадэлі ўсіх трох калекцый дэманстраваў на «Глобал уікэндзе» ў СК «Чыжоўка-Арэна». Сярод амаль двух дзясяткаў удзельнікаў заняў шостае месца. Цяпер марыць стварыць калекцыю ў народным стылі.
У свеце моды вельмі цяжка прабівацца без сувязяў і грошай, але наш герой знайшоў выйсце — стварыў у сацсетках групу, дзе рэкламуе сябе. Некалькі разоў у яго ўжо шылі рэчы на заказ. Цэны ён не накручвае, бярэ роўна столькі, каб хапіла на тканіну, паслугі швачкі і «бонус» за ідэю.
Мы пачынаем КВЗ...
Фота з кэвэзэшнікам Араратам Кешчанам — Майклам з тэлесіткама «Універ» — у калекцыі Юры Пахамава з'явілася невыпадкова, ён таксама мае дачыненне да гэтага братэрства, прасоўвае хоцімскую каманду вясёлых і знаходлівых. Спачатку падабраў кандыдатаў з працуючай моладзі, зрабіў відэа выступлення і паслаў на адборачны этап. Арганізатарам усё спадабалася, хлопцаў запрасілі ў Магілёў на спаборніцтвы, але паездка не адбылася па банальнай прычыне — не знайшлося грошай. Другі б апусціў рукі, але Юра не такі. Ён стаў актыўна трэніраваць школьную каманду вясёлых і знаходлівых «Накшталт таго». Летась яна адзіная з пятнаццаці камандаў ад рэгіёна трапіла на абласны этап. А перад гэтым паспела засвяціцца на рэспубліканскім узроўні. Юра звярнуўся да сваіх мінскіх сяброў, таксама кэвэзэшнікаў, каб дапамаглі з відэа, а тыя запрасілі паўдзельнічаць у школьнай лізе КВЗ «БДПУ збірае сяброў». Не паспелі хацімчане вярнуцца з падарункамі з Мінска, як у тэрміновым парадку адправіліся ў Магілёў. У абласных спаборніцтвах, дарэчы, занялі другое месца з дзевяці магчымых і атрымалі ў падарунак плазменны тэлевізар. Юра вельмі ўдзячны камандзе за бліскучую гульню. Каманда — гэта хоцімскія старшакласнікі Таццяна Калтунова, Улад Піўчанка, Віялета Грынкова, Артур Аруцюнян, Максім Лепікаў. Усе вельмі творчыя і таленавітыя.
Галоўны спецыяліст аддзела ідэалогіі, культуры і па справах моладзі Хоцімскага райвыканкама Вольга Калтунова, якая зараз у адпачынку па доглядзе малога дзіцяці, знаходзіць час падтрымаць таленавітых хацімчан. І вельмі радуецца поспехам Юры. Спадзяецца, што разам з ім і такімі ж як ён неабыякавымі маладымі людзьмі атрымаецца наладзіць у Хоцімску актыўнае культурнае жыццё. Самая вялікая мара Вольгі — стварыць у райцэнтры маладзёжны тэатр і анты-кавярню. Хай потым паспрабуе хто сказаць, што Хоцімск — дзесьці на краі свету. У Новы год казаць пра планы вельмі сімвалічна, вялікая магчымасць, што яны спраўдзяцца.
Нэлі ЗІГУЛЯ
Выбар саджанца для садавода — той момант, значнасць якога складана пераацаніць.
Канцэрт для дзяцей і моладзі, пластычны спектакль Ягора Дружыніна і «Рок-панарама».