Сяргей Прыёмка. Апаненты

Мядзведзі, ледзь не да згрызоты,
Паміж сабой дзялілі соты,

Разварушыўшы ў лесе борць —

Набіць трыбух хапіла б хоць.

Спалохаць канкурэнта спроба:

«Я — паважаная асоба!

Ды мне міністры ліжуць лапы!

Ты ж — недарэка і расцяпа.

Адкуль, з якога завуголля

Прыпёрся мне псаваць застолле?»

Наезд крутога візаві

Мядзведзя не спужаў, ані:

«Цябе я раздаўлю, чарвяк,

Бо мне сам Леў, лічы, сваяк.

Двух слоў на вушка дастаткова —

І ў пастку трапіш выпадкова».

* * *

Пакуль вышэйшае жуллё

Свой вызначала статус-кво,

Адэпты іншае маралі

Той мёд паціху расцягалі.

г. Мінск.