Сакрэты старажытнай локшыны

У Кітаі беражліва захоўваюць старадаўнія рэцэпты.

Найбольш ранняя згадка пра локшыну ў Кітаі знаходзіцца ў кнізе, якая належыць да перыяду Заходняй дынастыі Хань (25-220 гг.). Локшына, звычайна пшанічная, стала папулярным прадуктам харчавання. У перыяд праўлення дынастыі Сун (960-1279 гг.) сярод гараджан супы з лапшой былі вельмі папулярныя, а ўстановы, дзе іх падавалі, працавалі ўсю ноч. 

У старажытнасці пшанічная локшына называлася «супам-пірожным». Згодна тлумачэнню навукоўца Сунскай эпохі Хуан Чаааіна, у старажытныя часы ўсе стравы з цеста называліся «бін» і адрозніваліся метадамі падрыхтоўкі. У 2002 годзе была знойдзена гліняная міска, у якой засталіся старажытныя рэшткі локшыны часоў культуры Цыцзя — прыкладна 2000 г. да н. э. . Прычым локшына добра захавалася.

Цяпер локшыну вырабляюць у Кітаі паўсюль. Адрозніваюцца хіба толькі рэцэпты. Да прыкладу, жыхары тайваньскага пасёлка Фусін павета Чанхуа захоўваюць традыцыі вырабу локшыны па старадаўнім рэцэпце, перадае “Жэньмінь жыбаа” анлайн”. Да “кандыцыі” яе даводзяць як і спрадвеку — высушваюць на вуліцы.