«Ева» працягвае складаць своеасаблівы даведнік для тых, хто шукае ідэальнага спадарожніка жыцця. На гэты раз знаёміцца з патэнцыйнымі жаніхамі наш карэспандэнт, авантурыстка з зялёна-шэрымі вачыма, спрабавала ў грамадскім транспарце.
Месца:
метро, аўтобус, тралейбус, маршрутка.
Уваход:
платны (ад 50 кап.).
Дрэс-код:
штосьці яркае, стыльнае і камфортнае.
Абавязкова для выканання:
жаноцкія паводзіны ў любой сітуацыі, праніклівы погляд і ўсмешка, усмешка, усмешка...
Варта пазбягаць:
мужчын з бацькамі, сяброўкамі, жонкамі, дзецьмі
***
— Прабачце, калі ласка, за маю нязграбнасць, — прымаючы 7-сантыметровую «шпільку» з замшавых туфляў мужчыны ў строгім касцюме, — пачала апраўдвацца я. — Дзень неяк з самага ранку не задаўся.
— Нічога, крэм для абутку ў мяне ёсць, — усміхаючыся, адказаў патэнцыйны жаніх.
Мы з кандыдатам выйшлі на адной станцыі метро. Мужчына хвілін пяць ішоў за мной ззаду, а потым дагнаў і ўпэўнена заявіў:
— Я ж ведаю, што вы гэта наўмысна зрабілі. На абцасах вы трымаецеся ўпэўнена, цягнік рухаўся без рэзкіх прыпынкаў, а свабодных поручняў, каб трымацца, было дастаткова.
Да такога я не падрыхтавалася. Пра тое, што ў метро не ездзяць прынцы, я ведала, а вось аб тым, што там можна сустрэць Шэрлака Холмса, нават і не здагадвалася...
— А вы кемлівы, — падхопліваю размову я. — Значыць, я наконт вас не памылілася.
Камплімент Міхаілу спадабаўся, і праз пару хвілін я ўжо дыктавала свой нумар тэлефона новаму знаёмаму.
***
«Сапраўдны мужчына запраграмаваны дапамагаць і забяспечваць, — узгадала я словы сяброўкі, седзячы ў амаль пустым вячэрнім трамваі. — Ён літаральна чакае магчымасці паказаць сваю карыснасць, але асцерагаецца, што табе ўжо дапамагае хтосьці іншы, або ўвогуле ты — заўзятая феміністка». Я вырашыла праверыць тэорыю Кацькі, якая, дарэчы, замужам (!).
— Малады чалавек, прабачце, можна папрасіць Вас зачыніць акно, — звярнулася я да хлопца ў чырвонай куртцы.
Адказу не было. Я паўтарыла просьбу — ніякай рэакцыі. «Вось так, Соня, відаць, справа не ў метадах, а ў тым, хто іх прымяняе», — з расчараваннем думала пра сябе. У гэтыя секунды да акна падышоў высокі бландзін і выканаў маё пажаданне.
Пасля шчырай падзякі (быццам ён выратаваў чалавечае жыццё!) «джын» сеў побач. Не ведаю, ці сапраўды яму трэба было ў той жа гандлёвы цэнтр, што і мне, але мы выйшлі на адным прыпынку і пасля шопінгу нацэліліся на каву. «Метад Каці ўсё ж такі працуе, — разважала я, ідучы дадому. — Але адзіны пункт у гэты пастулат я дадала б: падзякаваўшы мужчыне за дапамогу, не пераставайце ўсміхацца і падтрымліваць кантакт. Дайце кандыдату магчымасць працягнуць размову, а не проста пайсці з пачуццём выкананага абавязку».
***
Пра тое, чаму мужчына ў чырвоным нават не паглядзеў на мяне, я здагадалася праз дзень, калі ехала ў тралейбусе і сустрэла падобны экзэмляр у шэрым паліто. Апошні на працягу дзесяці хвілін усемагчымых знакаў зацікаўленасці з майго боку нават і брывом не павёў! «Куды там, якая дзяўчына, калі на тэлефон новую гульню спампаваў?! — злавалася я. — Гаджэт — сапернік моцны», — прызнала з жалем. Але тут мая сяброўка прапанавала варыянт, як віртуальнага героя зрабіць рэальным. «Трэба даць яму магчымасць праявіць сябе, — патлумачыла Ксюша. — Для гэтага мы з табой пачынаем дыскутаваць для выгляду, а потым проста прыцягваем патэнцыйнага жаніха ў арбітры».
— Прабачце, мы выбіраем падарунак для сябра і не можам вырашыць: для мужчыны лепш андроід ці айфон?
Некалькі парад ад «прафесіянала» наконт таго, які ноўтбук мне лепш выбраць для работы, патэнцыйны жаніх у паліто прапанаваў даць заўтра. Ёсць!
***
У аўторак пасля цяжкага працоўнага дня знаёміцца з «батанам», што сядзеў у тралейбусе насупраць, сіл не было, але дзеля чысціні эксперыменту я прыпудрыла носік і звярнулася да кандыдата:
— Ой, а мне гэты раман, — паказваючы на кнігу ў руках візаві, — даўно раілі пачытаць, — радасна ўскрыкнула я. — А вам як? Падабаецца?
Хлопец падняў на мяне свае блакітныя вочы, сцвярджальна матнуў галавой і зноў паглыбіўся ў чытанне. «Відаць, твор сапраўды цікавы. Трэба запомніць назву», — «пераварвала» яго паводзіны ў галаве.
Без улову засталася і ў сераду.
— Не падкажаце, на якой станцыі лепш выйсці, каб у ЦУМ трапіць? — запытала ў мужчыны ў стыльных акулярах.
— Я не мясцовы, — суха адказаў кандыдат. — Увогуле для такіх, як вы, схему ліній метро намалявалі, — дадаў негаваркі суразмоўца.
***
Наўрад ці вось гэты прыгажун з карымі вачыма палезе ў канец салона дзеля знаёмства са мной. Таму скараціць адлегласць паміж мной і нерашучым шатэнам на пярэднім сядзенні маршруткі я вырашыла сама.
— Можна, я падсяду да вас, — адсюль горад лепш відаць, — пачала я. — Некалькі гадоў жыла за мяжой, за гэты час Мінск так змяніўся...
Далей я даведалася, што Віця скончыў хімічны факультэт, але па гісторыі ў яго заўсёды было «выдатна», і ён з радасцю можа стаць маім гідам.
***
У нядзелю, вяртаючыся з басейна, я «злавіла» ў метро да болю знаёмы водар парфуму: перада мною стаяў Сашка-барадач з курсаў па англійскай мове. Ніводны са спосабаў знаёмства выкарыстоўваць, зразумела, не прыйшлося. Тут ужо патрэбныя іншыя хітрыкі... Хто б навучыў, як лепш паводзіць сябе са старым знаёмым, да якога ты неабыякавая?..
ВЫВАДЫ
Сафія ГРОМАВА
А разам з імі навучанне, сацпакет і нават жыллё.
Беларусь — адзін з сусветных лідараў у галіне здабычы і глыбокай перапрацоўкі торфу.
«Мы зацікаўлены, каб да нас прыязджалі».
