Як «разгарнуць» сваю справу? Купіце веласіпед і пераабсталюйце яго ў адпаведнасці са сваімі здольнасцямі і інтарэсамі. «Рэцэпт» знойдзены на выставе ў Гомельскім палацава-паркавым ансамблі.
— На гэтыя веласіпеды трэба прымацаваць катафоты і іншыя святлоадбівальныя элементы. А таксама зарэгістраваць у міліцыі, каб у выпадку крадзяжу іх хутка знайшлі, — жартуе начальнік ДАІ УУС Гомельскага аблвыканкама, старшыня Федэрацыі веласіпеднага спорту Гомельшчыны Ігар Макушэнка.
Як і многія, ён наведаў выставу рарытэтных веласіпедаў, якія знайшлі часовы прытулак у Гомельскім палацава-паркавым ансамблі. Сродкі перамяшчэння прывезлі з Італіі, дзе на працягу апошніх 40 гадоў іх збірае мясцовы пекар, калекцыянер па сумяшчальніцтве, Маўрыцыа Урбінаці.
За кожным экспанатам — асобная гісторыя яго ўладальнікаў. Для іх калісьці bіcіcletta была не проста двухколавай тэхнікай для вандровак. Веласіпед гаспадара карміў. Прадавец рыбы прыстасоўваў на ім вагі і скрыню для морапрадуктаў, у прадаўца каштанаў была спецыяльная жароўня і розны мерны посуд, каб падаць арэхі гарачымі. Малочнік развозіў не толькі першасны прадукт, але і на месцы вырабляў з яго масла і сыры. У мясніка былі ўсе адпаведныя прылады не толькі для таго, каб забіць жывёлу, але і прыгатаваць фарш або каўбасу.
Некаторыя прафесіі гаспадароў двухколавых машын сёння ўвогуле невядомыя. Аднак, раней яны карысталіся вялікай запатрабаванасцю. Камінар, напрыклад, прыязджаў па выкліку не толькі з інструментам, але і з юным напарнікам (часта маленькім сынам), для якога на раме было замацавана асобнае сядзенне. Дзіця лезла ў комін і такім чынам дапамагала яго пачысціць.
Трэба паправіць або пашыць новы абутак? Усё проста. Майстар меў з сабой калодкі і ўсё неабходнае, каб зрабіць гэта ў прысутнасці кліента, які, у сваю чаргу, мог быць краўцом і швачкай у адной асобе. І яго веласіпед для гэтай мэты быў аснашчаны ўжо прасам, прасавальнай дошкай і, вядома, швейнай машынкай. Ёсць жаданне пагаліцца ці падраўняць шавялюру? Перасоўная цырульня з тазікамі, брытвамі і адэкалонамі прыбудзе да вас разам з майстрам.
Такім чынам, рамеснікі не чакалі, пакуль да іх прыйдуць кліенты, а самі актыўна прапанавалі паслугі сваім суайчыннікам. Аналагічным чынам грошы, аказваецца, зараблялі спецыялісты, якія перацягвалі мэблю. Яны за сабой вазілі цэлы прычэп з абсталяваннем. Куды менш прыстасаванняў было замацавана ў пісара або медыка. Апошні лячыў, між іншым, не толькі людзей, але і жывёлу.
Намаляваць пейзаж ці партрэт пад заказ? Калі ласка. Усё сваё важу з сабой. І ўжо здаецца, што рух мастакоў-перасоўнікаў таксама пайшоў з Італіі. Гісторыі цэлых італьянскіх родаў засталіся вядомымі яшчэ і таму, што па дарогах Італіі на веласіпедах ездзілі фатографы з вялікімі драўлянымі камерамі, гатовыя не толькі сфатаграфаваць дзяцей і дарослых, але і аформіць здымкі ў прыгожы вялізны альбом.
Кіназала да сярэдзіны мінулага стагоддзя таксама прыязджала да гледача: на спецыяльна абсталяваным веласіпедзе з праектарам і бабінамі плёнак. Цікава, што батлейка лялечніка была замацавана на раме, а веласіпед блазна, можна сказаць, прыходзіў да публікі. Ён быў абуты ў тапкі.
Старшыня інфармацыйнага аддзела Гомельскай епархіі, протаіерэй Алег Кастрама прыйшоў на выставу паглядзець на веласіпед каталіцкага святара. Іх аказалася цэлых два. Адзін з іх выконваў яшчэ і функцыі іконнай лаўкі — у ёй прадстаўлены шырокі асартымент царкоўных кніг, паштовак, нават невялічкіх скульптурак. На другім ксёндз ездзіў асвячаць дамы, сабораваць, адпяваць ці прычашчаць вернікаў. Дарэчы, гэты веласіпед быў жаночым па канструкцыі — каб святар не заблытаўся ў доўгай сутане.
Людзі ваенныя, зразумела ж, не маглі ніяк абысціся без веласіпедаў. У пажарных ён быў аснашчаны скручаным шлангам, які можна было хутка разгарнуць, каб тэрмінова пачаць дзеянні па ліквідацыі ўзгарання. Для зацікаўленых у атрыманні навін быў перасоўны газетны кіёск з асартыментам газет і часопісаў.
У экспазіцыі 33 веласіпеды — аўтэнтычныя і ўнікальныя, прадстаўленыя разам з усімі арыгінальнымі атрыбутамі і аксесуарамі. І кожны — частка гісторыі італьянскага народа, рамеснікаў і службоўцаў з канца XІX стагоддзя і аж да 60-х гадоў мінулага, расказала прэзідэнт кампаніі «ІталіМанія» Інга Рычы. Самаму маладому экспанату каля 60 гадоў, узрост старэйшага больш за 100 гадоў. Ён, як і ўсе іншыя, знаходзіцца ў працоўным стане і гатовы зноў калясіць па дарогах. Цяпер Беларусі. Бо наступным горадам, куды накіруецца ў канцы чэрвеня калекцыя, будзе Віцебск.
Фота аўтара
Амаль тысяча дзвесце чалавек збяруцца, каб вырашаць найважнейшыя пытанні развіцця краіны.
Расказаў першы намеснік старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь Дзяніс Каржыцкі.
Як вакцыны выратоўваюць жыцці і чаго можа каштаваць іх ігнараванне?
Аляксандр Курэц – самы малады народны выбраннік у сваім сельсавеце і адзіны дэпутат сярод сваіх калег па службе.
