Рафіс Гізатулін. Крыжаванка

У кабінет дырэктара ўвайшоў вусаты хлопец. Ханан Ханавіч на імгненне падняў галаву і зноў стаў нешта пісаць.

— Добры дзень, — сказаў наведвальнік. — Я чуў, што вам шафёр патрэбен...

— Пачакай, — адказаў Ханан Ханавіч. — Зараз... Та-ак... Віно, пяць літар. «Партвейн»? Не, тут восем...

Хлопец ажывіўся:

— Можа, «Агдам»?

— А-г-д-а-м... Глядзі ты, правільна, — згадзіўся дырэктар.

— А на літару «эр» віно не ведаеш? Сем літар...

— «Рыслінг»?

— Падыходзіць! А з дзевяці літар не падкажаш? Таксама сухое. Апошняя — «і».

— Ну, тут і думаць няма чаго: «Ркацытэлі».

Хлопец зазірнуў у крыжаванку праз плячо дырэктара і стаў вадзіць пальцам па клетках.

— Трэцяе па гарызанталі — «Вермут», сёмае па вертыкалі

— «Хванчкара»... Восьмае — «Санцадар»...

— Малайчына, — сказаў Ханан Ханавіч. — Можаш ісці.

— Куды? — не зразумеў хлопец. — Я чуў, вы шафёра шукалі...

— Шукаў, — уздыхнуў дырэктар. Ды разумееш, мне такі шафёр патрэбен, каб гэтую крыжаванку разгадаць не мог...

Пераклад з рускай Веранікі МАНДЗІК.