«Лёс даў нам такога дырэктара»

Шчыры дзякуй газеце за артыкул «Вяртанне старажытнага вадаліва», змешчаны ў нумары за 2 красавіка.

Нам сапраўды пашчасціла ў жыцці: вядомы беларускі пісьменнік Аляксей Нічыпаравіч Карпюк некалькі гадоў быў дырэктарам Рэспубліканскага музея гісторыі рэлігіі. Ствараючы яго і потым папаўняючы экспанатамі, мы аб'ездзілі амаль усю Беларусь, збіралі абразы, жывапіс, дакументы, старадрукі, паштоўкі з выявамі культавых будынкаў...

У нашым музейным жыцці не абышлося без недарэчнасцяў, нам сустракаліся выпадковыя, далёкія ад мастацтва людзі. Адзін з іх, напрыклад, ацэньваючы сучасны твор вядомага беларускага мастака, з разумным тварам казаў: «Так, сюжэт на графіку падобны». Другая — пра вадаліў XII стагоддзя гаварыла, што яна такую рэч сабе «ў сервант не паставіла б». Трэці лямантаваў: «Навошта вам тыя слуцкія паясы! Ды ў кожнай вёсцы натчэ іх кожная бабуля». І толькі дырэктар музея супакойваў нас, казаў: «Ну, што вы хвалюецеся! Неадукаваныя людзі. Іх трэба вучыць, дык вы і вучыце...»

Аляксей Нічыпаравіч — гэта асаблівая старонка ў гісторыі музея ў Гародні. Ён быў нашым першым дырэктарам, нашым бацькам, сябрам, паплечнікам. Ён вучыў нас збірацца ў камандзіроўку за хвіліны, у экспедыцыю — за некалькі гадзін. Ён быў эталонам учынкаў і паводзінаў. Ён вучыў нас глядзець і бачыць, думаць і аналізаваць, вучыў любіць нашу справу.

Ён усё рабіў хутка, нічога не адкладваў на потым і ніколі не быў стомленым ці хворым... А як ён размаўляў! Як мог пасмяяцца! Якой бліскучай і высакароднай была яго мова! Усе святы ў музеі мы адзначалі разам з нашым дырэктарам. Ён апекаваў нас, клапаціўся, знаёміў з пісьменнікамі і мастакамі, з цікавымі людзьмі.

Нам дужа пашанцавала: лёс звёў нас з такім чалавекам, такім кіраўніком!.. Сёлета 14 красавіка Аляксею Нічыпаравічу споўнілася б 95.

Ніна Ляшчонак, былы галоўны захавальнік Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі рэлігіі, г. Гродна